تولد روز | نابغه محوطه جریمه 49 ساله شد

پنجشنبه ۹ بهمن ۱۳۹۳ ۰ ۵۵۱

نویسنده

نوید صراف

متافوتبال – روماریو 49 سال پیش در چنین روزی یعنی 29 ژانویه 1966 چشم به جهان گشود.

روماریو دوسوزا فاریا 29 ژانویه سال 1966 در ریودو ژانیرو به دنیا آمد. او فعالیت حرفه‌ای خود را در سال 1985 در باشگاه واسکو دوگاما آغاز کرد و با این تیم دو بار قهرمان لیگ منطقه ریودو ژانیرو شد. از سال 1988 تا 1992 برای آیندهوون به میدان رفت که با این تیم نیز در سال‌های 1989، 1991 و 1992 به قهرمانی باشگاه‌های هلند دست یافت. وی در سال 1989 به عنوان مرد سال فوتبال این کشور انتخاب شد. او در سال 1993 به بارسلونا پیوست و در این تیم آقای گل باشگاه‌های اسپانیا شد و قهرمانی لیگا را به دست آورد. مربی او یوهان کرایف بود که روماریو را "نابغه‌ی محوطه‌ی جریمه" خطاب ‌می‌کرد.

در سال 1995 ابتدا به‌صورت قرضی به برزیل برگشت و پیراهن باشگاه فلامینگو را بر تن کرد. در فصل 97-1996 مجدداً به اسپانیا بازشگت و با قراردادی دو ساله به تیم والنسیا ملحق شد اما در سال دوم به‌صورت قرضی باز هم به فلامینگو بازگشت.

در سال 2000 دوباره به عضویت تیم واسکو دوگاما درآمد و با این تیم قهرمان کوپا مرکوسور (جام باشگاهی در آمریکای‌جنوبی) شد و قهرمانی باشگاه‌های برزیل را به دست آورد. روماریو در همان سال به‌عنوان فوتبالیست سال آمریکای جنوبی برگزیده شد.

در سال 2002 باز هم با قراردادی دو ساله به تیم فلومیننسه ریودو ژانیرو پیوست و یک فصل برای این تیم توپ ‍زد اما در آغاز فصل بعد بصورت قرضی به السد قطر منتقل شد. این دوره تنها پس از 10 هفته در آوریل سال 2003 با فسخ پیش از موعد قراردادش به پایان رسید. در اکتبر سال 2004 روماریو که به داشتن طبعی احساساتی و تند معروف بود،‌ پس از اختلاف با مربی فلومیننسه از این تیم اخراج شد و دوباره به واسکو دوگاما بازگشت.

در فصل 2005 در سن 40 سالگی 22 گل برای واسکودو گاما زد و به این ترتیب آقای گل لیگ فوتبال برزیل شد. این در حالی بود که وی از ابتدای فصل با انتقادهای شدید رسانه‌ها به‌عنوان کسی که به پایان دوران اوجش نزدیک شده،‌ مواجه بود. در اواخر مارس سال 2006 به باشگاه میامی آمریکا پیوست که تحت مالکیت شرکت ورزشی برزیلی ترافیک بود. در پایان ماه سپتامبر قراردادی با تیم دسته اولی آدلاید یونایتد برای انجام چهار بازی در لیگ استرالیا امضا کرد.

روماریو از ژانویه‌ی سال 2007 دوباره با واسکو دوگاما قرارداد بست. او ابتدا از سوی فیفا اجازه بازی نداشت،‌ چرا که طبق قوانین فیفا یک بازیکن در یک فصل حداکثر در دو باشگاه می‌تواند بازی کند. در حالی که پس از میامی و آدلاید، واسکو دوگاما سومین تیم روماریو در یک فصل می‌شد اما پس از آن فیفا کوتاه آمد زیرا فصل فوتبال در برزیل با تقویم فوتبال در اروپا مطابق نبود.

در 20 می 2007 روماریو هزارمین گل خود را در طول مدت فعالیتش به ثمر رساند. در پیروزی 1-3 تیم‌اش در مقابل اسپورت‌رسیف، وی با یک ضربه‌ی کاشته در دقیقه‌ی 48 بازی گل سوم تیمش را زد. البته گل‌شماری روماریو از سوی فیفا به رسمیت شناخته نشد زیرا وی 98 گلی را هم که در دوره‌ی نوجوانی زده به حساب آورده بود؛ در حالی که وی تنها موفق به زدن 902 گل در بازی‌های رسمی که شامل بازی‌های دوستانه هم می‌شود، شده بود.

در اکتبر سال 2007 در سن 41 سالگی آزمایش دوپینگ وی مثبت و حاوی مصرف ماده فیناسترید اعلام شد. به گفته خودش، او ماه‌ها از این دارو برای جلوگیری از ریزش مو استفاده می‌کرد که این ماده را در بر داشت. در فوریه سال 2008 روماریو اعلام کرد که در 30 مارس 2008 به فعالیت خود پایان می‌دهد. از آنجایی که او به دلیل استفاده از داروی ریزش مو تا اواسط آوریل 2008 از انجام بازی محروم بود، دیگر در هیچ بازی‌ای حضور نیافت.

وی در 15 آوریل 2008 اظهار داشت: "دیگر بازی نخواهم کرد. این قطعی است!" دلیل این تصمیم را هم روی فرم نبودن خودش اعلام کرد؛ چرا که در طول مدت محرومیتش اصلا تمرین نکرده بود.

روماریو پس از اعلام بازنشستگی به عنوان نماینده‌ی حامی مالی باشگاه آمریکا اف.سی مشغول کار شد. این تیم هم‌اکنون در لیگ دسته دو در منطقه رودو ژانیرو بازی می‌کند. در 13 آگوست سال 2009 روماریو که 43 سال داشت، اعلام کرد که می‌خواهد دوباره بازی کند: "می‌خواهم در یک یا دو بازی رسمی به میدان بروم تا آرزوی پدرم را تحقق بخشم." پدر روماریو، اده‌ وایر، هوادار این باشگاه بود!

فعالیت ملی:

روماریو در 70 بازی برای تیم ملی برزیل، 55 گل وارد دروازه‌ی حریفان کرد و بدین ترتیب پس از پله و رونالدو، سومین گلزن موفق تمام دوران تیم ملی برزیل است. او اولین بار در 23 مه سال 1987 در دوبلین در مقابل ایرلند به میدان رفت و اولین گلش را پنج روز بعد در هلسینکی برابر فنلاند به‌ثمر رساند. در بازی‌های المپیک تابستانی 1988 با تیم ملی کشورش به مدال نقره دست یافت و خودش در این تورنمنت 5 گل زد.

در جام جهانی 1990 در ایتالیا به‌علت مصدومیت از ناحیه قوزک پا فقط در یک بازی به میدان رفت. وی در جام جهانی 1994 آمریکا نقشی تعیین‌کننده در قهرمانی برزیل داشت و خود نیز به‌عنوان بهترین بازیکن جام، برنده توپ طلا شد. او پنج گل در این جام زد که یکی از آنها گل تساوی در آخرین بازی مرحله گروهی در مقابل سوئد و یکی نیز گل از روی نقطه پنالتی در فینال مسابقات در برابر ایتالیا بود. او در کنار زوج خط حمله‌اش، بِـبـِتو در طول جام‌جهانی بسیار خوش درخشید.

پس از جام‌جهانی، رونالدوی جوان زوج او در خط حمله‌ی تیم ملی برزیل شد. آن دو در فینال جام کنفدراسیون‌ها در سال 1997 در ریاض هرکدام سه گل در پیروزی 0-6 تیم‌شان به‌ثمر رساندند. روماریو خود با زدن هفت گل،‌ آقای گل تورنمنت شد. قرار بود در جام جهانی 1998 در فرانسه هم این دو در خط حمله برزیل حضور داشته باشند اما روماریو مصدوم شد و پزشکان اعلام کردند که وی نمی‌تواند تا جام‌جهانی به فرم ایده‌آل برسد و بدین ترتیب با وجود میل باطنی‌اش،‌ جای خود را به بِـبـِتو داد.

قبل از جام جهانی 2002 و در حالی که 36 سال سن داشت، با بازی‌های عالی و نمایش‌های خوبش، هواداران و رسانه‌ها را وادار کرد که به‌شدت خواستار دعوت او به تیم ملی شوند. این در حالی بود که تیم ملی برزیل در مسابقات انتخابی جام جهانی عملکرد خوبی نداشت و در گروه خود در منطقه‌ی آمریکای جنوبی تنها به رتبه سوم بسنده کرده بود اما سرمربی تیم ملی در آن زمان، لوئیز فلیپه اسکولاری از دعوت او امتناع کرد و بدون روماریو راهی ژاپن و کره‌جنوبی شد.

در 27 آوریل سال 2005، تقریبا چهار سال پس از آخرین بازی ملی‌اش، بازی خداحافظی‌اش را مقابل گواتمالا انجام داد که به پیروزی 3 بر صفر برزیل انجامید و وی نیز یکی از گل‌های این تیم را به ثمر رساند.

زندگی شخصی:

روماریو به کسی که مدام و به‌طرزی افراطی زندگی‌اش را تغییر می‌دهد، معروف بود. او دو فرزند از ازدواج اول و یک فرزند از ازدواج دومش دارد.

روماریو در یک مصاحبه برای چندمین بار علاقمندی خود را برای ورود به دنیای سیاست اعلام کرد و سرانجام در سال 2010 با بیش از 150 هزار رأی، به‌عنوان نماینده‌ی حزب سوسیالیست برزیل برگزیده شد. او در کمپین تبلیغاتی‌اش از دفاع از حقوق معلولان، جوانان و کودکان گفت: "جوانان را با ورزش از مواد مخدر دور کنید."