John Brewin | پنج تیم بزرگ لیگ جزیره چه نقص‌هایی دارند؟

هشت هفته اول رقابت‌های لیگ برتر فصل 16-2015 به ما نشان داد که هیچ تیمی کامل نیست. هر باشگاهی که در پی قهرمانی لیگ برتر و کسب شرایط لازم برای لیگ قهرمانان است ضعف‌هایی دارد. فصل گذشته چلسی شروع درخشان و پایانی نه چندان خوب داشت. به نظر می‌رسد که این فصل منچستر سیتی، البته با وجود وارد کردن 150 میلیون پوند استعداد به تیم در تابستان امسال، آن روند را در پیش گرفته است، با بردن 5 بازی اول و باختن دو بازی بعد. اینطور که معلوم است این فصل بسیار سرگرم‌کننده‌تر از فصل قبل خواهد بود، اما هر باشگاه باید چکار کند تا خود را در موقعیتی قرار دهد که به اهدافش برسد.

در این مقاله به نقاط ضعف این پنج ضلعی بزرگ لیگ جزیره می‌پردازیم.

منچسترسیتی: باید متمرکز باشد

لغزش‌های سیتی به دو شکست اخیرش در دفاع از عنوان قهرمانی محدود نمی‌شود. حتی در زمان رسیدن به قهرمانی‌هایش در فصول 12-2011 و 14-2013 هم لحظاتی وجود داشت که تیم در حال فرو افتادن بود. در 5 سال گذشته، سیتی قوی‌ترین تیم در فوتبال انگلستان را داشته، اما اکنون بازی‌هایش را به‌راحتی از دست می‌دهد، مانند شکست 2-1 از وستهام و 4-1 از تاتنهام در هفته‌ی گذشته. در این میان مصدومیت‌هایی که برای بعضی بازیکنان کلیدی‌شان مانند ونسان کمپانی به‌وجود آمد را هم باید در نظر گرفت، اما همچنان ضعف در تیم مانوئل پیگرینی مشهود است.

این مربی شیلیایی بیشتر دیپلمات است تا محرک، اما باید کل تیمش را آماده کند و بهبود ببخشد و فقط به ونسان کمپانی، یحیی توره و جو هارت تکیه نکند، در این صورت عنوان قهرمانی به سیتی می‌رسد. گرفتن بهترین بازی از زوج 100 میلیون پوندی‌شان یعنی کوین دی‌بروین و رحیم استرلینگ و حفظ سرخیو آگوئرو در فرم چند هفته‌ی اخیرش می‌تواند سیتی را غیر قابل توقف کند.

آرسنال: با برنامه بازی کند

قرار بود این فصل برای آرسنال خوش‌یمن باشد. شکست هفته اول از وستهام خوش‌بینی‌ها را از بین برد، همینطور شکست ماه گذشته از چلسی و شکست هفته‌ی گذشته از المپیاکوس در لیگ قهرمانان آرسن ونگر را خشمگین کرد. پیروزی 3-0 روز یکشنبه برابر منچستریونایتد توانایی‌های آرسنال را یادآور شد.

شاید این بهترین عملکرد در اواخر دوره‌ی ونگر بود. حمله‌های ویرانگر که در 20 دقیقه اول بازی باعث پیروزی شد جایش را به بازی سفت و سخت و کنترل‌کننده داد. بهتر از این نمی#شد. این بازی را ونگر با نقشه پیش برد. تیم ونگر از فشار بی‌امانی استفاده کرد و منچستر را به عقب برد. زمانی که از رقیب پیش افتادند اجازه دادند بازی یونایتد انجام شود و سپس لحظاتی را برای متوقف کردن و خنثی کردن کار شاگردان فان‌خال پیدا کردند. اگر ونگر برای هر بازی کاری که در روز یکشنبه کرد را انجام دهد موفقیت از آن او و تیمش است.

منچستریونایتد: شانس بیشتری خلق کند

بزرگترین گِله از لویی فان‌خان بازی نه‌چندان جذاب تیمش است. "حمله، حمله، حمله" شعار هواداران تیم است. به هر حال پشت هر شکایت یک سری آمار وجود دارد.

یونایتد در هر بازی تنها میانگین 11.1 ضربه به چارچوب دارد، تقریباً نصف 20 ضربه آرسنال. تیمی با چنین شانس‌های کمی برای گلزنی بعید است به موفقیت‌های بزرگ برسد. فان‌خال دوست ندارد تیمش با ضربات ریسکی توپ را از دست بدهد زمانی که می‌تواند با پاسکاری مالکیت توپ را حفظ کند. تیمش در مالکیت 57.6 درصدی توپ در قله لیگ است. وین رونی به‌شدت ضعیف بازی می‌کند. میانگین تنها 2 شوت در بازی، که در رتبه‌ی 41 بازیکنان این فصل قرار دارد، نشانگر کسی است که با ظرفیت‌های محدود بازی می‌کند. و البته رونی تنها نیست. بر روی کاغذ منچستر یونایتد در خط هافبک بسیار خلاق است. اما بازیکنانی مانند مایکل کریک، باستین شواین‌اشتایگر، آندره هررا و خوان ماتا باید برای یونایتد شانس‌های بیشتری به‌وجود آورند.

لیورپول: بگذارید مربی مدیریت کند

برندان راجرز بماند یا نه نیازمندی‌های لیورپول همان است که بوده: پیدا کردن مسیری تزلزل‌ناپذیر و چسبیدن به آن.

در طول 3 سالی که راجرز مربی تیم بود، راجرز ثابت کرد که قادر است تیمش را در هر بازی در سیستمی متفاوت بچیند،  از 3-3-4 که در ابتدا استفاده کرد تا 2-5-3 که با آن در مقابل اورتون کارش را تمام کرد. به نوبه‌ی خود، این تغییرات شاهکار یک مربی است اما در عمل چندان کارساز نبوده است. بازیکنان خوبی نیاز است تا هر سیستمی موفق شود و راجرز و همکارانش در بازار نقل‌و‌انتقالات تعداد کافی از این بازیکنان را پیدا نکردند با وجود هزینه‌ی نزدیک به 300 میلیون پوندی که برای به‌خدمت گرفتن بازیکن در طول دوران حضور در لیورپول خرج کرد. اگر یورگن کلوپ مربی جدید تیم باشد، باشگاه باید به او آزادی عمل بیشتر از اندازه‌ای که راجرز داشت بدهد. جایگاه لیورپول قابل تغییر است، آن‌ها 3 امتیاز از 4 تیم اول جدول عقب هستند، اما مربی جدید باید اجازه داشته باشد در مسیر خودش پیروز شود یا شکست بخورد.

چلسی: اتحادشان را مجدداً به‌دست آورند

ژوزه مورینیو در حال دفاع از خود به عنوان بهترین مربی تاریخ باشگاه است. حق با اوست، با توجه به 7 قهرمانی که او باعث گرفتنش شد، اما اینکه او در گذشته‌ها سیر می‌کند مسخره است. این نشان می‌دهد که او اعتماد به خودش را از دست داده و چنین چیزی در حرکات عصبی و پر از اشتباه بازیکنانش هم مشهود است. احتمالاً شیوه‌ی مورینیو دیگر کارساز نیست. اما اگر او و بازیکنانش می‌خواهند در چلسی باقی بمانند باید آن وحدتی که باعث قهرمانی فصل گذشته‌ شد را دوباره خلق کنند.

ماجرای دکتر تیم اِوا کارنیرو نشان‌دهنده‌ی مشکلات پشت پرده است و روحیه‌ی بازیکنان هم پس از این اتفاقات بهتر نشد. اگر مورینیو بازیکنانی که خوب بازی نمی‌کنند مانند برانیسلاو ایوانوویچ و سسک فابرگاس را کنار بگذارد سطح عملکردهای تیم در زمین بالا می‌رود. کنار گذاشتن و سپس دوباره آوردن جان تری به ترکیب هم به حل و فصل مسائل کمک نکرد.

مترجم: نسیم فرزین

منبع: ESPN