Karl Matchett|کوپا آمه ریکا 2015: تیم برتر تورنمنت

نقطه ی اوج مسابقات کوپا آمه ریکا 2015 شاهد ضیافت پنالتی تیم میزبان برابر آرژانتین در فینال بود.

با نگاهی به 26 مسابقه ی برگزار شده در جریان این تورنمنت ظرف کمتر از یک ماه، به ارزیابی و گزینش برترین بازیکنان حاضر در این مسابقات پرداختیم. در انتخاب بازیکنان، اولویت را به عملکردهای فردی دادیم، یعنی نقشی که آن ها در پیشبرد تیم هایشان در این تورنمنت ایفا کردند. پس جای تعجب نیست عمده ی بازیکنان برگزیده از تیم های رسیده با مراحل پایانی هستند – به ویژه که آن ها توانستند در مراحل مزبور با درخشش های فردی به تیم خود خدمات متعددی ارائه کنند.

این است تیم برتر کوپا آمه ریکای امسال.

دروازه بان: داوید اوسپینا – کلمبیا

برای پست دروازه بانی، کسی را نمی توان انتخاب کرد مگر داوید اوسپینا از کلمبیا.

این دروازه بان باشگاه آرسنال در چهار دیدار تمیش در مسابقات فقط یک گل دریافت کرد و یک تنه مانع از پیروزی تیم ملی آرژانتین در تمام 90 دقیقه دیدار مربوطه شد.

کلودیو براوو از شیلی نیز می توانست دروازه بان برتر نام گیرد، اما عملکرد اوسپینا در دیدار تیمش برابر آرژانتین در یک چهارم نهایی مسابقات کوپا آمه ریکا به راحتی در ذهن فوتبال دوستان باقی خواهد ماند.

مدافع: کارلوس آسکوئس - پرو

پرو توانست برای دومین بار پیاپی به نیمه نهایی مسابقات کوپا آمه ریکا راه یابد و در نهایت در رتبه سوم جای گرفت، درست همان طور که در سال 2011 به این مهم دست یافته بود.

بخش عمده ای از دلیل موفقیت پرو را باید مدیون مدافع محکم آن ها یعنی کارلوس آسکوئس بود، مردی مانند صخره در خط دفاعی پرو و در اکثر حملات این تیم نیز نقش آفرین.

او مدافعی خطرپذیر با قابلیت واکنش بالا ظاهر شد، و حتا می تواند در تیم برتر سال نیز انتخاب شود.

مدافع: نیکلاس اوتامندی – آرژانتین

مدافع دیگر ما توانست تا فینال راه یابد و اگرچه موفق شد دروازه تیمش را بسته نگاه دارد، در ضربات پنالتی از پای درآمد.

این بازیکن باشگاه والنسیا در اولین بازی خود مانند مدافعی بزرگ ظاهر نشد، اما پس از آن به یکی از مطمئن ترین مدافعان تورنمنت تبدیل شد و با هر بار دریافت توپ در کوران خط دفاع توانست یک سر و گردن بالاتر از سایر مدافعان، آرژانتین را به مرحله فینال برساند.

آرژانتین توانست در پنج دیدار دروازه خود را بسته نگاه دارد، و فقط یک بار دروازه خود را باز شده دید.

مدافع: گری مدل - شیلی

جنگندگی، دوندگی و ایفای عملکردی ورای آن چه از او انتظار می رفت، از ویژگی های گری مدل است، زمانی که پیراهن تیم ملی کشورش را به تن می کند. او این بار توانست مزد زحمات خود را بگیرد.

مدل در گذشته نیز عملکردهای بزرگی از خود به نمایش گذاشته است. وی به رغم آن که بارها نقطه ضعف شیلی نام گرفته، در بسیاری از تکل ها و حتا در بازی های هوایی ممتاز ظاهر می شد.

وی خوش شانس بود که از یورش های خود به لیونل مسی در بازی فینال بدون کارت قرمز جان به در برد، اما به حق می توان گفت که شایستگی آویختن مدال قهرمانی به گردن را داشت.

هافبک: جرج والدیویا – شیلی

جای شگفتی نیست که شیلی می تواند شماری از بازیکنان را در فهرست ما جای دهد – آن ها بهترین عملکرد کلی را در این تورنمنت داشتند.

یکی از هافبک هایی که به واقع درخشیدن گرفت، یورگ والدیویا بود، که با عملکرد منسجم و خلاقانه خود حضوری چشم گیر در تورنمنت داشت. وی کوپا را با سه پاس گل به انجام رساند. قدرت پاس دهی و نگاه دقیق او به راستی یکی از دلایل پیشرفت شیلی در مسابقات بود.

والدیویا نتوانست گلی به ثمر برساند، اما کیفیت های تهاجمی او در تمام مسابقات به چشم می آمد.

هافبک: خاویر ماسکرانو – آرژانتین

کسی که خط میانه آرژانتین را – و ای بسا خط میانه ما را – منسجم نگاه می دارد، کسی نیست جز خاویر ماسکرانو.

این هافبک دفاعی جنگنده در همان فرم فوق العاده خود ظاهر شد و در تمام نقاط دفاعی زمین حضور چشم گیری داشت. در اکثر چالش های دفاعی پیروز بود و توانست تیم ملی آرژانتین را به فینال برساند.

ماسکرانو مانند همیشه محور نقاله ی تیم از دفاع به خط حمله بود و حتا در فینال نیز نمی توان کسی بهتر از او با آن مداخله های به جایش در کارهای تهاجمی را یافت.

اما متأسفانه بازیکنانی که مأموریت حمله در این تیم را به عهده داشتند نتوانستند گلی به سر آرژانتین بزنند.

هافبک: آرتورو ویدال – شیلی

 آرتورو ویدال پس از آن که از تصادف رانندگی جان سالم به در برد، خیلی زود در این تورنمنت برای شیلی درخشید.

وی اساساً از همان زمانی که به خط میانه شیلی راه یافت دارای یک نقش محوری بود – وی سرانجام توانست با پیروزی در فینال و گلزنی در ضربات پنالتی به مزد عملکرد فوق العاده اش دست یابد.

ویدال در باشگاه خود نیز فصل بزرگی را سپری می کرد. او توانست همراه با یوونتوس دومین قهرمانی در سری آ را جشن بگیرد و به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یابد. حالا قهرمانی در کوپا آمه ریکا می تواند به راحتی بر ناکامی در فینال لیگ قهرمانان سایه اندازد.

هافبک: آنخل دی ماریا – آرژانتین

آخرین نفر برای پر کردن خط میانه ی ما هم تیمی خاویر ماسکرانو یعنی آنخل دی ماریا است، که با بدشانسی فراوان دومین فینال بزرگ زندگی اش را به دلیل مصدومیت از دست داد.

وی که سال گذشته به دلیل مصدومیت نتوانست در فینال جام جهانی حاضر شود، در دیدار فینال کوپا آمه ریکا نیز با گذشت دقایقی از بازی به دلیل مصدومیت از زمین بازی خارج شد و به این ترتیب آرژانتین یکی از بازیکنان کلیدی خود را از دست داد.

وی و خاویر پاستوره به ویژه در دیدار نیمه نهایی مهارناپذیر ظاهر شدند. او حتا در زمان کوتاهی که در فینال ظاهر شده بود نیز خطرناک ترین مهره ی آرژانتینی ها در حملات به نظر می رسید. فرارهای در عمق این بازیکن هر بار حاوی یک موقعیت گل برای آرژانتین بود.

مهاجم: لیونل مسی – آرژانتین

بار دیگر لیونل مسی همراه با تیم ملی کشورش در یک فینال حضور یافت و نتوانست گره ای از کار بگشاید. اما وی پیش از آخرین جدال 120 دقیقه ای اش در سانتیاگوی شیلی، برای کشورش فوق العاده ظاهر شده بود.

مانند دی ماریا، مسی نیز خیلی زود به کار تیمش آمد. وی با نمایش بهترین دریبل های خود در نیمه نهایی برابر پاراگوئه توانست خیلی راحت آرژانتین را به فینال برساند.

اما فقدان عجیب و غریب آن گلزنی های پرشمارش در بازی های ملی همچنان ادامه داشت. به غیر از این یک مورد، مسی را نمی توان از موفقیت های آرژانتین تفکیک کرد.

مهاجم: پائولو گوئررو – پرو

 یکی از گلزن ترین مهاجمان تورنمنت، پائولو گوئررو از پرو بود. او یکی از کلیدی ترین بازیکنان این تیم در خلق موقعیت های گل به حساب می آمد و به واقع هر حرکتی را به گل منتهی می کرد.

گوئررو در بازی برابر بلیوی توانست هت تریک کند و در دیدار رتبه بندی برابر پاراگوئه نیز قابلیت گلزنی خود را به نمایش درآورد.

وی در کوپای چهار سال پیش نیز توانست پنج گل به ثمر برساند.

او خواه در وسط خط حمله و خواه در کنار کلودیو پیزارو بازی کند، حاکمیت خود را تمام حملات و بازی های هوایی به منصه ظهور می رساند و می تواند یکی از خطرناک ترین مهاجمان برای مدافعان حریف باشد.

وی در کسب عنوان سومی تیمش برای دومین بار پیاپی در کوپا آمه ریکا نقش کلیدی داشت.

مهاجم: ادو وارگاس – شیلی

آخرین بازیکن تیم برتر ما اد وارگاس از شیلی است. شاید اگر سرخیو آگوئرو پس از بازی های گروهی آنقدر افت نمی کرد، می توانست جای وارگاس را بگیرد.

وارگاس از جمله بازیکنان دیگر شیلی بود که توانست بهترین عملکرد خود را در این مسابقات به نمایش بگذارد. وی در این تورنمنت چهار گل به ثمر رساند.

حرکت های زیرکانه و نقب زنی های او به خط دفاع حریف، و جفت و جور شدن او با الکسیس سانچز، موجب شد این بازیکن در ترکیب ثابت تیم ملی شیلی حضور همیشگی داشته باشد.

او نیز به مزد تلاش های خود در این تورنمنت دست یافت.

مترجم: آرش گنجی

منبع: bleacherreport.com