Top Ten | ده بازیکن برتری که هیچگاه در لیگ برتر بازی نکردند

10. لوئیس فیگو

بازیکنان کمی در این لیست هستند که می توانند به زبات پرتغالی حرف بزنند و فیگو یکی از آنهاست. او دوران فعالیت حرفه ای هیجان انگیزی داشت و پیش از درخشش در بارسلونا، کار خود را با اسپورتینگ لیسبون آغاز کرد. سپس در طی یکی از جنجالی ترین نقل و انتقالات راهی باشگاه رئال مادرید شد و رکورد بازار را شکست. او فعالیت حرفه ای خود را در اینترمیلان به پایان رساند. فیگو در تمام این مدت برای چهار باشگاه ایفای نقش کرد. فوتبال انگلستان هیچ وقت فرصت استفاده از او را پیدا نکرد.

9. روبرتو کارلوس

روبرتو کارلوس هم یکی از محبوب ترین بازیکنانی است که در انگلستان نیز هواداران بسیاری داشت، اما هرگز در این کشور حضور نیافت. احتمالاً تماشای بازی هیچ دفاع چپ دیگری به اندازه ی روبرتو کارلوس دلنشین نبود و او یکی از بهترین های دوران خود به حساب می آمد. کارلوس توانایی گلزنی عجیبی روی ضربات آزاد داشت و کمتر کسی حاضر می شد در برابر ضربات رعدآسای او بایستد. او اسطوره ی باشگاه رئال مادرید بود و برای چند باشگاه دیگر غیر انگلیسی هم ایفای نقش کرد،

8. آندره پیرلو

این که سبک بازی آرام و کند او به لیگ برتر می خورد یا نه جای بحث دارد، اما اگر تلاش خود را برای حضور در انگلستان می کرد احتمالاً عملکردش در لیگ برتر دیدنی می شد. نمی توان دوران فعالیت حرفه ای موفقیت آمیز او را زیر سوآل برد با این حال او این روزها در لیگی بسیار کندتر از سری a یعنی در لیگ آمریکا توپ می زند. پیرلو در ایتالیا و همراه با یوونتوس و میلان مورد ستایش های فراوانی قرار گرفت اما لیگ برتر هرگز این شانس داشتن پیرلو را تجربه نکرد. کنترل توپ و بازی او و نفوذ های در عمقش می توانست در انگلستان نیز به نمایش درآید.

7. پله

باعث ناراحتی است که او هرگز فوتبال خود را در سطح باشگاهی اروپا محک نزد. پله در فوتبال ملی نامی برای خود دست و پا کرد. او سه جام جهانی 1958، 1962 و 1970 را بالای سر برد. هنوز بسیاری پله را برترین بازیکن جهانی می دانند. پله تمام دوران فعالیت حرفه ای خود را در دو باشگاه سانتوس و نیویورک کازموس گذراند که این لیگ ها به هیچ عنوان در حد و اندازه های او نبودند و نرفتن او از این دو باشگاه همیشه مطلبی عجیب است. او در بهترین دوران فعالیت حرفه ای خود می توانست برزیل را ترک کند و راهی اروپا شود، اما چنین نکرد.

6. زیدان

اگر به خاطر جک واکر نبود، به طور کلی داستان دیگری رقم می خورد. بلکبرن در سال 1995 به وضوح شانس خریداری زیدان را داشت، اما ترجیح داد بازیکن خود یعنی تیم شروود را نگاه دارد و به او بسنده کند. همین تصمیم موجب شد لیگ برتر هرگز شاهد عملکرد یکی از بااستعدادترین فوتبالیست های جهان نباشد. زیدان پس از آن تصمیم گرفت راهی یوونتوس و سرانجام رئال مادرید شود. او پس از رئال مادرید باز هم می توانست راهی لیگ برتر شود اما ترجیح داد خود را در همان باشگاه بازنشست کند. شاید روزی لیگ برتر شانس برخورداری از او را این بار به عنوان مربی داشته باشد.

5. رونالدو

آوریل سال 2004 بود و رئال مادرید باید بازی برگشت خود از مرحله ی نیمه نهایی لیگ قهرمانان را مقابل منچستر یونایتد انجام می داد در حالی که در بازی رفت تیم انگلیسی را با نتیجه سه بر یک شکست داده بود. اما در این رقابت یکی از تاریخی ترین مسابقات فوتبال و به یادماندنی ترین هت تریک های جهان رقم خورد. رونالدو به تنهایی سه گل زد، اولی یک ضربه ی بلند از خارج از محوطه ی جریمه، دومی یک ضربه ی تمام کننده ی زیبا و سومی روی یک حمله ی برق آسا به محوطه ی جریمه. رئال مادرید در این دیدار 4-3 بازی را واگذار کرد اما در مجموع با نتیجه ی 6-5 به مرحله ی بعد راه یافت. فوتبال رونالدو در خاک انگلستان کوتاه، اما زیبا بود.

4. رونالدینیو

انگلیسی ها رابطه ی عجیبی با رونالدینیو دارند زیرا همین بازیکن بود که در یک چهارم نهایی جام جهانی 2002 با گل خارق العاده خود دروازه دیوید سیمن را باز کرد تا انگلستان را از دور رقابت ها خارج کند. گذشته از این معرفی نه چندان خوشایند رونالدینیو، بازی او فقط مایه ی شوق هواداران بود زیرا با لبخندی که همیشه به لب داشت می توانست هر هوادارای را به خود جلب کند. متأسفانه لیگ برتر هرگز شانس تماشای لبخند های او را از نزدیک نداشت.

3. آندرس اینیستا

لیگ برتر بازیسازهای بسیار بزرگی داشته اما اینیستا اگر در لیگ برتر بازی می کرد به طور حتم بزرگترین آن ها می شد. دو لحظه ی بزرگ فعالیت حرفه ای اینیستا در خاک انگلستان رقم خورد. که اولی، یکی از به یاد ماندنی ترین آن ها بود و آن هم گل دقیقه نود و سوم دیدار نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپای سال 2009 برابر چلسی بود که به راهیابی بارسلونا به مرحله ی بعد انجامید. دیگری در فینال لیگ قهرمانان اروپای سال 2011 بود که بارسلونا برابر منچستر یونایتد در ورزشگاه ویمبلی بازی می کرد. اینیستا در انگلستان لحظه های یه بادماندی دیگری هم رقم زد که البته آن ها در حد لحظه ای و گذرا بودند..

2. لیونل مسی

یکی از انتقادهایی که به مسی می شود این است که برای تبدیل شدن به بزرگترین بازیکن جهان نمی شود تمام مدت در یک باشگاه بود. این را هم باید اضافه کرد که بازی کردن در کنار ژاوی، اینیستا، نیمار و سوارز به مسی کمک بسیار زیادی کرده که عملکردش به چشم بیاید. با این حال استعدادهای او انکارناپذیر است اگرچه موقعیت امن او در بارسلونا نیز انکارناپذیر است. اما اگر از موضعی بی طرف بخواهیم قضاوت کنیم، تماشای او در یک لیگ جدید می توانست خیلی جذاب باشد، مثلاً لیگ برتر.

1. دیگو مارادونا

مارادونا در طول دوران فعالیت حرفه ای خود برای هفت باشگاه ایفای نقش کرد اما هواداران انگلیسی هرگز نتوانستند او را از نزدیک در لیگ خود مشاهده کنند. او با توجه برهه زمانی حضور در اسپانیا می توانست راهی انگلستان هم شود، اما مارادونا ایتالیا و ناپولی را ترجیح داد و هفت سال را در ایتالیا گذراند. پیش از آن که مارادونا به ناپولی برسد، این باشگاه هرگز طعم قهرمانی در سری آ را نچشیده بود، اما مارادونا با استعداد ناب خود ناپولی را دو بار به این مهم رساند. باعث ناراحتی است که انگلیسی ها هرگز از استعدادهای ناب این اسطوره بزرگ نصیبی نبردند، اگرچه انگلیسی ها هم به خاطر آن دست خدای معروف از او متنفر بودند. 

منبع: footballstopten.com