جام بیست‌و‌یکم | تحلیل و بررسی بازی برزیل-کاستاریکا

بازیکنان برزیل که در بازی اول برابر سوییس متوقف شده‌بودند می‌دانستند برای صعود به دور بعد محکوم به پیروزی مقابل حریف کونکاکافی خود هستند، تیته به مانند بازی قبل تیمش را با چیدمان 3-3-4 هجومی و فقط با یک تغییر روانه میدان کرد، او دنیلو را که در بازی مقابل سوییس نمایش قابل قبولی نداشت، را نیمکت‌نشین کرد تا فاگنر در ترکیب اولیه قرار بگیرد. تیته از فیلیپه کوتینیو به‌عنوان هافبک‌هجومی بازی گرفت تا ویلیان در کنار نیمار و ژسوس مثلث خط حمله‌ی سلسائو را تشکیل دهد، او به روند چرخشی خود در دادن بازوبند کاپیتانی به بازیکنان ادامه داد و برخلاف بازی قبل که مارسلو کاپیتان بود، این بازی تیاگو سیلوا بازوبندکاپیتانی را بر بازو بست. برزیلی‌ها که با لباس دوم خود که یک‌دست آبی است، وارد زمین شده‌بودند سعی می‌کردند با انجام پاس‌کاری های متعدد در عرض زمین توپ را به کناره‌ها ببرند و از آن‌جا برروی دروازه سانتر کنند، تاکتیکی که البته با خصوصیات فردی بازیکنان برزیل مغایرت داشت، نیمار و ویلیان وینگرهای برزیل بسیار تکنیکی هستند و توانایی چندانی در انجام سانتر از جناحین ندارند، از طرفی گابریل ژسوس کوتاه‌قامت هم مهاجم سرزنی نیست و در بازی با پا توانایی بیشتری دارد، تنها بازیکنی که برنامه تیته را به خوبی در زمین پیاده می‌کرد و توانسته‌بود توپ‌ها را به خوبی به روی دروازه کاستاریکا ارسال کند مارسلو بود که البته سانترهای او توسط مدافعین سخت‌کوش کاستاریکا دفع می‌شد، مسئله‌ای که در ترکیب برزیل کاملا به چشم می‌آمد عدم توازن در سمت چپ و راست این تیم بود، آن‌ها تمام برنامه حمله‌شان از سمت چپ بود، جایی که مارسلو و نیمار در آن‌ حضور داشتند و با کمک فیلیپه کوتینیو با قدرت حمل‌توپ بالای خود تیم‌شان را وارد فاز هجومی می‌کردند، اما در سمت راست ویلیان اصلا روز خوبی نداشت و نمایش بسیار ضعیفی ارائه داد، او در کنترل توپ‌ها مشکل داشت و با اشتباهاتش خیلی راحت مالکیت توپ را از اختیار برزیل خارج می‌کرد، او از سمت فاگنر هم به صورت‌ مناسب حمایت نمی‌شد، دفاع‌راست 29ساله باشگاه کورینتیانس که بسیار کم‌تجربه نشان می‌داد، اصلا در حمله مشارکت نمی‌کرد و ترجیح داد تا از میانه میدان جلوتر نیاید، بازیکنی که در حد و اندازه‌های نام برزیل نیست و باعث شده تا سلسائو در پست دفاع‌راست احساس ضعف کند، پستی که اگر دنی‌آلوز مصدوم نمی‌شد برزیلی‌ها مشکلی بابت آن نداشتند، دیگر نقطعه ضعف تیمِ تحت هدایتِ تیته، پائولینیو بود که در جریان بازی محو بود و کمک چندانی به هم تیمی‌هایش نمی‌کرد.

در نیمه‌اول برزیل نتوانست موقعیت خطرناکی برروی دروازه کاستاریکا خلق کند و بدون گل زده به رختکن رفت. در طرف مقابل شاگردان کاستارکایی اسکاررامیرز، که دفاع کردن را بهتر از حمله کردن بلد هستند، با تجمع در نیمه زمین خود راه‌های نفوذ برزیلی‌ها را به خوبی بستند و اجازه هنرنمایی به ستارگان سرشناس حریف خود ندادند، آن‌ها برای تهدید کردن دروازه‌ی آلیسون بکر چشم به ضدحملات دوخته بودند، که البته ابزار مناسب برای این‌کار یعنی هافبک خلاق و مهاجم سرعتی نداشتند و نتوانستند موقعیت چندانی برای مهاجمین خود خلق کنند. در نیمه‌دوم تیته تیمش را با یک تغییر و تفکراتی هجومی‌تر نسبت به نیمه‌اول به زمین فرستاد، او داگلاس کاستا را به جای ویلیان به زمین آورد تا از سمت راست هم بتواند حریف را تحت فشار قرار دهد، برنامه‌ای که عملی شد و برزیل فشار حملاتش برروی دروازه کاستاریکا را دو برابر کرد،  آن‌ها از چپ و راست بی‌امان حمله می‌کردند و برای زدن گل پیروزی‌بخش بی‌تاب بودند، برزیلی‌ها به نسبت نیمه اول بهتر بازی می‌کردند و موقعیت‌های خطرناک‌تری را به وجود می‌آوردند، اما با سد محکمی به نام کیلور ناواس مواجه بودند. ناواس به‌خوبی و با انجام سیوهای پرتعدادش یک‌تنه دروازه کشورش را بسته نگه‌داشته‌بود و اجازه گلزنی به ستارگان برزیل را نمی‌داد، در طرف مقابل رامیرز سرمربی کاستاریکا با آوردن کریستین بولانوس به جای مارکو اورنا سعی داشت، تا از فضای ایجاد شده پشت مارسلو که در حملات جلو می‌آمد، نهایت استفاده را ببرد و در ضدحملات به گل برسد،که البته این تاکتیک هم بی‌فایده بود. تیته که چیزی برای از دست دادن نداشت، فیرمینو را به جای پائولینیو به میدان آورد تا عملا با 4 مهاجم بازی کند، مهاجمین سلسائو موقغیت‌های خود را با بی‌دقتی یکی پس از دیگری از دست می‌دادند. برزیلی‌ها کار سختی برای گل‌زدن داشتند به خصوص که نیمار هم اصلا روز خوبی را پشت سر نمی‌گذارند و با حرکات انفرادی‌اش بیشتر از آن‌که به تیمش کمک کند، کار را برای گلزنی هم‌تیمی‌هایش سخت‌تر می‌کرد. اما بالاخره قفل دروازه ناواس پس از دقیقه 90 شکسته شد و مقاومت کاستاریکایی‌ها به پایان رسید، کوتینیو توانست با یک ضربه دقیق و نوک‌پا توپ را به تور دروازه رقیب برساند و خوشحالی را به اردوی کشورش تزریق کند تا برزیل در آستانه کسب اولین بردش در جام‌جهانی قرار گیرد، لحظاتی بعد که کاستاریکا برای زدن گل تساوی جلو کشیده‌بود داگلاس کاستا به قلب خط دفاعیِ آشفته کاستاریکا زد و با ارسال یک پاس بسیار دقیق نیمار را مقابل دروازه خالی قرار داد تا این ستاره سلسائو بتواند با گلزنی از زیر فشار انتقادات تا حدودی خارج شود، برزیل با کسب این برد سخت در لحظات پایانی، اولین بردش در روسیه را جشن گرفت تا حدودی صعودش به مرحله بعدی را قطعی کرده‌باشد!