نوستالژی روز | سالروز آغاز دوران باسابقه ترین بازیکن تاریخ ایتالیا

خسرو فاضل - متافوتبال | کار ایتالیای چزاره مالدینی برای صعود به جام جهانی گره خورده است. بعد از نشستن بر جایگاه دوم گروه 2 مقدماتی پشت سر انگلستان، ایتالیا برای صعود به 98 فرانسه باید مانعی مانند روسیه را از پیش‌رو بردارد. بازی رفت دو تیم در حضور 20 هزار تماشاگر در روز 29 اکتبر 1997 در مسکو برگزار می‌شود. دقیقه 32 مصدومیت جان‌لوکا پالیوکا( که خود جایگزین آنجلو پروتزی شده بود ) نزدیک بود مالدینی را به دردسر بیندازد. انتخاب مالدینی برای حراست از دروازه لاجوردی پوشان در ادامه بازی، گلر 19 ساله پارما، جان‌لوییجی بوفون بود. ورود یک دروازه بان 19 ساله به جای دروازه بان 31 ساله آن هم در شرایطی که او قرار است اولین بازی ملی خود را در چنین مصاف حساسی انجام دهد، به خودی خود نگران کننده است، اما مالدینی از این شرایط هراسی ندارد. چزاره یک سال قبل تر تیم زیر 21 سال ایتالیا را به قهرمانی اروپا رسانده بود و در آن تیم، بوفون از ارکان اصلی این موفقیت تاریخی به شمار می‌رفت. سنگربان جوان در این بازی به خوبی اعتماد چزاره را پاسخ گفت و با چند واکنش دیدنی در برف مسکو، از دروازه اش حفاظت کرد، و افسوس آن که فابیو کاناوارو! تنها کسی بود که توانست جی‌جی را در این شرایط مغلوب و دروازه خودی را باز کند. ایتالیا با کسب تساوی در مسکو و پیروزی در ناپل راهی فرانسه شد. به جز حاشیه نشینی به عنوان دروازه بان دوم در فرانسه و البته مصدومیت نا به هنگام قبل از آغاز یورو 2000، در شرایطی که بوفون انتخاب اول دینو زوف بود، او در طول سال های بعدی هزاره سوم ایتالیا را به عنوان دروازه بان نخست در جام های بین المللی همراهی کرده و قاب های ماندگار ساخته است.
عاشقانه بوفون و آتزوری، داستانی که از 19 سال قبل کلید خورده، هرگز عاشقانه ای آرام نبوده است. بوفون در این سال ها لحظاتی طوفانی همراه با کشورش تجربه کرده، مثل حذف شرم آور ایتالیا به دست کره جنوبی میزبان با گل طلایی آن یونگ هوان در جام جهانی 2002، مثل مصدومیت در همان اولین بازی جام جهانی 2010 برابر پاراگوئه و در نهایت حذف تلخ مدافع عنوان قهرمانی در همان دور گروهی، و باز هم حذف در دور گروهی جام جهانی 2014، آن هم در شرایطی که کشورش را برای اولین بار در جام های جهانی کاپیتانی می‌کرد. اما داستان هیجان انگیز بوفون و لاجوردی ها لحظاتی سرشار از شعف را هم برای هواداران آتزوری به همراه داشته، مثل قهرمانی در جام جهانی 2006 با نمایش های حیرت آور بوفون و مثل روزهای خوش به همراه ایتالیای جذاب آنتونیو کونته، همین چند ماه قبل در فرانسه.
2016 برای بوفون سال خاطره انگیزی بوده، از پنجمین قهرمانی متوالی با یووه در سری آ گرفته تا دریافت جایزه پای طلایی به عنوان اولین دروازه بانی که چنین جایزه ای را به خانه می‌برد، و البته حضور در فهرست اولیه نامزدهای توپ طلا. رکورد 19 ساله ای که او با بازی 29 اکتبر 1997 به عنوان جوان ترین دروازه بان تاریخ ایتالیا بعد از جنگ جهانی دوم در اختیار داشت، همین امسال به دست خود او به یک جیجی دیگر، از نوع دوناروما، تفدیم شد. شاید 20 سال بعد، درباره دوران پرافتخار دوناروما هم بنویسیم، اما اگر از نسل ما بپرسند :«آیا دوناروما هم توانسته مثل بوفون قلب ها را تسخیر کند؟» خب، لبخندی می‌زنیم و یک "نه" قاطع جلوی این علامت سوال می‌گذاریم.