گزارش روز | درخشش مجدد غول 38 ساله در دروازه ایتالیا؛ نماد حرفه‌ای‌گری و متانت

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه ایران‌ورزشی، حذف ایتالیا به دست آلمان در مهمترین بازی مرحله یک چهارم نهایی فوتبال «یورو 2016» این رقابت‌ها را از ادامه بهره‌گیری از جان‌لوییجی بوفون محروم ساخت اما از یک سو او قصد کناره‌گیری ندارد و تا اطلاع ثانوی در صحنه ماندگار است و از طرف دیگر اگر همین امروز هم بازنشسته شود آنقدر صحنه‌های زیبا و اتفاقات ماندگار از خود به جا گذاشته که برای پر کردن سال‌های طولانی بعدی کفایت می‌کند.
در شبی که مانوئل نویر در رویارویی با پنالتی‌ها اکثر دایوهای خود را اشتباه رفت و ژرمن‌ها تا حد زیادی مدیون پنالتی‌زنان بد ایتالیا و ضربات غیرحرفه‌ای آنها به در و دیوار شدند، بوفون نماد حرفه‌ای‌گری در دروازه ایتالیا بود.
 او نه تنها اکثر شیرجه‌های خود را درست رفت و در مسیر ضربه حرکت کرد و دو، سه شلیک را با بداقبالی و پس از برخورد توپ به دست‌هایش در دروازه خود دید بلکه در طول مسابقه نیز به رغم اشتباهات آشکار برخی همبازیان جوان‌ترش هرگز بر سر آنها داد نکشید و برعکس تشویق‌شان کرد و به آنها برای ادامه نبرد روحیه داد و حتی بعد از شکست تلخ در ضربات پنالتی و حذف آتزوری او به جای برخورد منفی و از سر غرور با مسائل، با اکثر ژرمن‌ها خوش و بش کرد و با رویی گشاده با این و آن سخن گفت. در لحظات آخر و به هنگام ترک زمین اشک ناشی از ناراحتی حذف شدن در چشم‌های بوفون غیر قابل مهار شد و دیگر مجالی برای پنهان کردن آن نبود اما بوفون در یک منظر خاص و اختصاصی به عنوان یک برنده از این میدان خارج شد زیرا همگان و حتی رقبا وی را ستودند و خونسردی و مهارتش را با اعجاب به تماشا نشستند و به کرات از خود پرسیدند چه چیزی پس از این همه سال و مسابقه و مرارت و کسب جام‌ها و افتخارات متعدد این مرد را هنوز به تحرک وا می‌دارد و از سکون و بازنشستگی وی جلوگیری می‌کند و البته پاسخی را بر آن نیافتند.

ارقام ماندگار
بوفون در سال 2001 بود که از پارما به یوونتوس نقل مکان کرد و پولی که در آن زمان برای این انتقال پرداخت شد وی را به گران‌ترین دروازه‌بان تاریخ تبدیل کرد و آن رقم سال‌ها پا بر جا ماند و حتی چک، کورتوا و دخئا هم آن را نشکستند. مهم‌تر این بود که بوفون با نمایش‌های عالی‌اش درون دروازه، پرداخت تک‌تک دلارهای آن «مبلغ انتقال» توسط سران یووه را درست جلوه داد.
او چه قبل از رسوایی موسوم به کالچوپولی و چه بعد از آن با یوونتوس به عناوین متعددی رسید و نقطه اوجش در لباس ملی فتح جام جهانی 2006 در خاک آلمان بود.
آسیب‌دیدگی‌های مکرر شانه و کمر که چیزی حدود دو سال و البته به طور غیرمتوالی بوفون را از صحنه دور نگه داشت و پر بودن انبان وی از افتخارات داخلی و بین‌المللی چیزهایی بودند که بازنشستگی بوفون را طی سال‌های اخیر فرآیندی طبیعی جلوه می‌دادند اما وی هرگز به این موضوع نیندیشید و حتی شکست سنگین 4- صفر برابر اسپانیا در فینال دوره قبلی (2012) یورو هم او را سرخورده و از صحنه خارج نکرد و او ماند تا اواسط هفته پیش انتقام آن شکست را از اسپانیا در مرحله یک هشتم نهایی رقابت‌های امسال «یورو» در خاک فرانسه با کسب پیروزی 2- صفر کنار سایر مردان ایتالیا بگیرد.

نزدیک به کمال
کیفیت خوب و قدرتمندانه تیم ایتالیا طی پیکارهای فوق و نمایش همچنان موفق بوفون درون دروازه آتزوری نشانه این است که این تیم می‌تواند در جام جهانی 2018 حرف‌هایی رسا برای گفتن داشته باشد و به لطف دو سال پخته‌تر شدن هجوم موفق‌تری را به سمت قهرمانی در‌ آوردگاه روسیه به اجرا بگذارد اما هر چه روی دهد، در این شکی نیست که نمایش بوفون در پیکارهای اخیر یورو نزدیک به کمال بود و نشان داد به رغم مسن شدن و به تبع آن کند و کم‌کیفیت شدن وی در برخی زمینه‌ها او اکثر خصوصیات مثبتش را حفظ کرده و همان بوفونی است که می‌شناختیم.
مردی توانا و مقتدر و قابل اتکا درون دروازه و ورزشکاری که حتی ژرمن‌ها نیز شنبه‌شب پس از حذف شدن ایتالیا به دست‌شان، از او به نیکی یاد کردند و به او دلداری دادند.

به اندازه فتح «یورو»
در عصری که ورزشکاران توانا و برتر گاه از محبوبیت و رفتارهای لازم به دورند و ورزشکاران غیرتوانا برای رسیدن به موفقیت دست به هر کاری می‌زنند، بوفون در 38 سالگی و دو دهه بعد از مطرح شدن اولیه‌اش در فوتبال ایتالیا پخته‌تر و متین‌تر از هر زمانی است و ارزش این امر اگر به اندازه فتح «یورو» نباشد چندان هم از آن کمتر نیست.