لیگ برتر فصل 17-2016 درست همان طور که در روز نهایی انتظار می رفت به پایان رسید.

چلسی جام قهرمانی را به دست آورد و قهرمانان استمفورد بریج با کاپیتان خود، جان تری، خداحافظی کردند، و آنتونیو کونته هم پس از کارلو آنجلوتی و خوزه مورینیو سومین مربی ای شد که توانست در اولین فصل حضور در لیگ برتر انگلستان قهرمانی را به خود اختصاص دهد.

 لیورپول و منچستر سیتی هر دو به پیروزی رسیدند، خوزه مورینیو و تیم او نیز توانست در پایان لیگ یک پیروزی کسب کند و با روحیه ای آماده وارد فینال لیگ اروپا شود.

منطقه ی سقوط هم از قبل روشن شده بود و هال، میدلزبورو و ساندرلند که فصل بدی را تجربه کرده بودند همگی سقوط کردند.

در ادامه نگاهی داریم به برجسته‌ترین نکات این فصل

۱

 چلسی شایسته ی قهرمانی بود

 پس از اتمام شکوهناک نیم فصل دوم لیگ برتر، چلسی توانست قهرمانی خود را، فقط با سه شکست، زودتر از موقع تضمین کند و کونته توانست در چند بازی آخر با خیال راحت به کار خود ادامه دهد. آن ها در دیدار آخر با پنج گل ساندرلند را شکست دادند و شاید این پنج گل در جواب یک گلی بود که از آن ها دریافت کردند.

آبی ها در 38 دیدار خود در این فصل توانستند رکورد 30 پیروزی را رقم بزنند و در نهایت با 93 امتیاز به کار خود خاتمه دادند – چیزی که موجب می شود شکست آن ها برابر آرسنال و لیورپول به کلی از یاد برود.

آن طوفان در ورزشگاه امارات، وقتی که سانچز و اوزیل چلسی را نابود کردند، موجب شد کونته تصمیمات جدید بگیرد. وی ترکیب 4-2-4  را، که در آغاز فصل با آن راهی میادین شده بود، کنار گذاشت و به 1-2-4-3 روی آورد، همان ترکیبی که پیشتر با یوونتوس و تیم ملی ایتالیا به موفقیت رسیده بود، و همین تغییر توانست برای چلسی معجزه کند.

مارکوس آلونسو و داوید لوئیس، هر دو خریدی که در ماه آگوست مورد انتقاد شدید قرار گرفتند، به بازیکنان کلیدی تبدیل شدند، سزار آزپیلیکوئتا به مرکز میدان فرستاده شد، انگولو کانته درخشید، سسک فابرگاس به نقش مؤثرتری در میدان دست یافت – اگرچه نتوانست به میزان دلخواه در ترکیب تیم قرار بگیرد – و این در حالی بود که ادن آزار و دیگو کاستا نقش تمام کننده های چلسی را بازی می کردند.

این تغییر، فوق العاده بود. عنوان قهرمانی شایسته ی چلسی شد.

---

۲

سلطان کین همچنان می درخشد

هرین کین، برای دومین فصل پیاپی کفش طلا را به خود اختصاص داد و از زمان روبن فان پرسی به اولین بازیکنی تبدیل شد که توانسته دو بار پیاپی به این افتخار دست می یابد.

در زمانی که روملو لوکاکو گلزن برتر لیگ نمی توانست دیگر گلی بزند، کین فصل را با زدن چهار گل به لستر و سه گل به هال به اتمام رساند.

این به معنای آن بود که سه بار از مجموع شش بار هت تریک فصل به نام مهاجم تاتنهامی ها رقم می خورد. پس از زدن 25 گل در 38 دیدار در فصل گذشته، این بازیکن 23 ساله در این فصل در 30 دیدار 29 گل به ثمر رساند، یک رقم حیرت انگیز که او را به پنجمین بازیکنی تبدیل می کند که در دو فصل پیاپی می تواند بالای 25 گل به ثمر برساند (پس از رابی فاولر، تیری آنری، آلن شیرر و فان پرسی).

هنوز پرسش ها به قوت خود باقی است که آیا او به زمره ی بازیکنانی مانند رابرت لواندوفسکی و لوئیس سوارز، برترین مهاجم وسط های گلزن اروپا، تعلق دارد یا در رتبه ای نازل تر جای می گیرد.

اما زدن 35 گل در 38 دیدار در کلیه ی رقابت ها، به معنای آن است که هری کین به واقع در مسیر درستی قرار دارد.

---

۳

خوب یا بد، پپ هنوز به فلسفه ی خود وفادار است

پپ گواردیولا، با رکورد پیروزی های اولیه ی کارلو آنچلوتی در اولین فصول حضور در لیگ های مختلف برابر شد. او توانست همچون آنچلوتی در شش دیدار اولیه همراه با منچستر سیتی به پیروزی دست یابد.

در این موقعیت حساس، سیتی با 18 امتیاز کامل در جدول به نظر می رسید خیز برداشته به سمت قهرمانی. در تیم او کوین دی بروین و داوید سیلوا می درخشیدند، رحیم استرلیگ در مسیر شکوفایی بود، یحیی توره وصف ناپذیر و کلودیو براوو بی نقص نشان می داد. اما همچنان که خط دفاعی چلسی سست تر می شد، شانس های گواردیولا برای رسیدن به عنوان قهرمانی در سومین لیگ رنگ می باخت.

نظر به این که سیتی گواردیولا بیشتر به بایرن شباهت دارد تا بارسلونا، تردیدها پیرامون تیکی تاکا بیشتر شده. الکس فرگوسن نیز زمانی گفت، در سیستم وی سرعت و بازی در امتداد خطوط بیشتر به چشم می آید تا سیستم سابق او در بارسلونا یعنی زمانی که رقبا را وارد بازی چرخ فلکی خود می کرد.

بی اطمینانی به دفاع تیم او – جایی که عملکرد کلی تیم مد نظر است - به معنای آن است که سیتی به زودی به نیوکاسل کوین کیگان شباهت خواهد یافت، یعنی تیمی که بیشتر از حریف گل می زند و آن را با چماق مجبور به تسلیم می کند. در این فصل، هر بار که سیتی خوب کار می کرد، خوب بود، اما زمانی که نقص هایی دیده می شد و لازم بود تیم عملکرد جمعی خوبی داشته باشد، از پا درمی آمد.

نتیجه هر چه باشد، گواردیولا از سیستم خود دست بردار نیست.

---

۴

لیورپول باید مدیریت خود را در میدان بهبود بخشد

وقتی دسامبر تمام شد و وارد ژانویه شدیم، بیشتر به نظر می رسید که لیورپول رقیب اصلی چلسی است.

اما شروع ضعیف در آغاز سال 2017، و تنها یک پیروزی در دو ماه ابتدایی نیم فصل، نشان داد که سرخ ها سرعت مورد نیاز برای رقابت های فشرده ی پایان فصل را از دست داده اند. تیم کلوپ نمی توانست به گرد پای چلسی و تاتنهام برسد.

از تیم فصل بعد مرسی ساید انتظارهای بیشتری می رود – و فارغ از هر چه گفته شود – فتح عنوان قهرمانی هنوز هم کل ذهن مربی آلمانی را فراگرفته. کلوپ قصد تحکیم دفاع تیم را دارد، یک دفاع چپ خواهد خرید و فیلیپه کوتینیو را دو دستی خواهد چسبید که ستاره ی تیم بود بی تردید. همچنین حضور مداوم سادیو مانه، که در این فصل یازده دیدار را از دست داد، یک بهبود خوب به شمار خواهد آمد.

اما از این ها مهم تر این است که از تجربیات این فصل درس گرفته شود. شاید فراگیری مدیریت مناسب تر بازی درس محوری کلوپ باشد. لیورپول در بازی های خارج از خانه ی خود در این فصل 18 امتیاز از دست داد و این برای تیمی که خواهان قهرمانی است آماری بسیار ضعیف به حساب می آید.

کلوپ شاید برند "هوی-متال" را که یدک می کشد دوست داشته باشد، اما اگر تیم او قصد دارد به رکورد بی ثمر 27 ساله پایان دهد، باید به مدیریت بهتر در میادین تن دهد.

---

۵

آرسنال باید الکسیس را حفظ کند

الکسیس سانچز می تواند یک دارایی بسیار ارزشمند باشد. گاهی نیاز به تعویض شدن ندارد، گاهی نارضایی خود را از هم تیمی هایش خیلی روشن بروز می دهد و گاهی سپر امیدهای آرسن ونگر می شود.

سانچز خودش از ناامیدی های خود سخن گفته، از این که چرا آرسنال نمی تواند برای قهرمانی مبارزه کند: "ناامیدی بیشتر از همه مربوط است به توانایی ما برای جنگیدن در جهت کسب قهرمانی در لیگ برتر". باید گفت آرسنال در این فصل با امتیازات بیشتری (75) نسبت به فصل قبل (71) کار را به پایان برد.

اما حالا باید به دور از غول های اروپایی در مسابقات اروپایی حضور یابند.حضور آن ها در لیگ اروپا به معنای یک عقب نشینی دیگر توپچی هاست. تمرکز ونگر و شاگردان او حالا باید بر یک تلاش دیگر برای کسب قهرمانی در لیگ برتر باشد. برای این کار، آن ها قبل از هر چیز باید سانچز را در میان خود نگاه دارند.

در شرایطی که فقط 12 ماه تا پایان قرارداد سانچز باقی مانده، وی از همین حالا یکی از اهداف تابستانی منچستر سیتی، بایرن مونیخ و چلسی است. ونگر به هیچ عنوان راضی به فروش سانچز به رقبای خود در لیگ برتر نیست، اما بایرن مونیخ می تواند در تابستان خود را به سانچز برساند.

24 گل و 10 پاس گل او در این فصل یعنی حضور 44،2 درصدی او در تمام موفقیت های آرسنال، و با بهبود او در فصل بعد باید انتظار موفقیت ها و حضور مؤثرتر او را داشت.

او شاید یک دارایی ارزشمند باشد، اما عملکردهای داخل زمین او نشان داده که برای حفظ و راضی نگاه داشتن وی باید تلاش فزاینده ای به عمل آید. و ونگر خوب می داند که بهترین شانس آرسنال برای قهرمانی پس از 13 سال، موکول است به حفظ این مرد آهنی آمریکای جنوبی.

---

۶

یونایتد امیدوار به موفقیت مورینیو در فصل دوم

معمولاً دومین فصل حضور مورینیو در یک باشگاه است که تیم او را سر عقل می آورد.

در پورتو، وی توانست لیگ داخلی و جام یوفا را فتح کند. در اینتر، سری آ و لیگ قهرمانان را به دست آورد. در رئال مادرید، تیمی بهتر از بارسلونای گواردیولا رقم زد، لالیگا را برد و در دومین حضور خود در چلسی، فاتح لیگ برتر شد.

به طور حتم منچستر یونایتد امید چیزی مشابه را دارد. در آغاز فصل، یونایتد به طور گسترده ای مدعی لیگ برتر دانسته می شد، زلاتان را خرید، پل پوگبا و هنریک مخیتاریان را آورد، و سایه ی سه فصل قبل به نظر داشت از بین می رفت.

با این همه، یونایتد در رتبه ی ششم به کار خود پایان داد، هفت امتیاز پایین تر از چهارمین تیم جدول، و فقط در هشت دیدار از 19 بازی خانگی پیروز شد (با 10 تساوی). آن ها نتوانستند به تعادل لازم دست یابند و نازل ترین میزان گلزنی را در جمع شش تیم بالای جدول داشتند، 23 گل کمتر از آرسنال.

قطع یقین، فینال لیگ اروپا می تواند یک موقعیت بسیار خوب برای آن ها باشد. و در چند ماه اخیر هم همین لیگ بوده که درکانون توجه مورینیو قرار داشت. حالا هم اعتبار او در فصل اول به همین یک بازی بند است. آژاکس را شکست دهند، در لیگ قهرمانان هستند، و هدف او هم همین بود. شکست به هلندی ها به معنای یک سال دیگر دوری از جمع غولهای اروپاست.

یونایتد هنوز هم یکی از بزرگان لیگ برتر است. مورینیو در شرایطی به کار گرفته شد که امید می رفت بتواند شیاطین سرخ را به افتخارات گذشته بازگرداند. به همین خاطر، اولویت آن ها باید خرید های تازه در بازار نقل و انتقالات تابستانی باشد تا بار دیگر از سرمربی خود حمایت کنند.

معمولاً آقای خاص در فصل دوم می درخشد. یونایتد حالا باید امیدوار به شروعی تازه در فصل بعد باشد.

---

۷

پایان روزهای مویس

حالا چهار سال می گذرد از زمانی که کلید قهرمانی منچستر یونایتد به دیوید مویس داده شد، همان که الکس فرگوسن وی را بهترین گزینه خواند.

نه ماه بعد، ثابت شد که این پست از توانایی های مویس فراتر است. از آن زمان مویس مسیر تنزل را پیمود. یک حضور در رئال سوسیداد موقعیت خوبی برای او بود، اما از آن جا هم طرفی نبست، آن حضور به یک فاجعه تبدیل شد.

گرفتن جای سم آلاردیس موقعیتی دیگر برای وی برای بازگشت به لیگ برتر بود. از هر چه پشت صحنه و جلوی صحنه بود بگذریم، مویس ثابت کرد که یک بازنده است.

ساندرلند 261 روز را در منطقه ی سقوط گذراند، یعنی 92،6 درصد این کارزار را.

---

۸

یک تابستان بزرگ برای بیلیچ

در نهایت، حضور اسلاون بیلیچ در وستهام کارگر افتاد. مرد کروات فصلی دشوار را سپری کرد. آن ها طعم حضور در منطقه ی سقوط را چشیدند و با چنگ و دندان توانستند خود را بالا بکشند.

با این حال، با تلاشی که سران وستهام می کنند برای ارتقای رتبه ی باشگاه در جدول لیگ برتر، به نظر وظیفه ای دشوار تر در تابستان به عهده ی بیلیچ واگذار خواهد شد. وی باید قوای دفاعی تیم را تقویت کند، آن ها از میدلزبوروی سقوط کرده 11 بار بیشتر گل خورده اند و در عین حال نمی توانند روی آمادگی جسمانی اندی کارول حساب باز کنند.

آن ها به طور حتم به یک بازیکن خلاق در جمع خود نیاز دارند، کسی که بتواند قفل دروازه ی رقبا را بشکند. دیمیتری پایت بیشترین موقعیت های گل را برای باشگاه در این فصل خلق کرد (74)، و این در حالی بود که وی فصل آخر حضور خود را در این باشگاه طی می کرد.

پول در اختیار هست، اما سیاست های باشگاه در بازار نقل و انتقالات تابستان باید سروسامان بیشتری بگیرد. اگر از بیلیچ حمایت به عمل آید، وی می تواند وستهام را به موفقیت برساند.

---

۹

موفقیت گیلفی سیگوردسون

گیلفی سیگوردسون از ناکامی در باشگاه تاتنهام، به ستاره ی سوانسی در این فصل تبدیل شد.

این مرد ایسلندی که خیلی زود مسیر پیشرفت را طی کرد حالا در سن 27 سالگی یکی از بهترین فصول فوتبالی خود را طی نمود.

به طور حتم این باشگاه ولزی مدیون همین بازی ساز خود است که با نگاه زیرکانه و قابلیت های پاس دهی خود می تواند بیش از هم تیمی ها در خدمت موفقیت های باشگاه قرار بگیرد.

وی فصل را با 9 گل و 13 پاس گل تمام کرد، اما به نظر این تازه شروع موفقیت های بعدی اوست. پل کلمنت به خاطر از دست دادن ستاره ی خود حسابی ناراحت خواهد شد. خدمات این ستاره ی نوظهور 48 درصد گل های باشگاه را در این فصل رقم زد، اما قیمت 20 میلیون پوندی او نیز می تواند به کمک باشگاه بیاید، به ویژه اگر سیگوردسون نیم نگاهی به چالش های بزرگ تر داشته باشد.

اورتون به نظر اولین باشگاه خواهان اوست و قصد دارد وی را جانشین راس بارکلی کند.

گذشته از سن او، اگر وی به توان به پیشرفت های خود ادامه دهد، و در جایگاه مناسب خود قرار گیرد، به طور قطع به پیشرفت های بزرگ تری در وایت هارت لیگ دست خواهد یافت.

 

---

۱۰

پولیس نباید اکتفا کند

یک فصل دیگر از هنرنمایی‌های پولیس موجب قرارگیری وست‌بروموویچ در موقعیتی امن در جدول شد.

در اکثر هفته های لیگ اخیر وست‌بروموویچ در رتبه‌ی هشتم قرار داشت و در نهایت هم در رتبه‌ی دهم به کار خود پایان داد، یعنی در نیمه‌‌‌ی بالای جدول و این گواه عملکرد بسیار خوب باشگاه در نیم فصل اول است.

اما در ادامه شاگردان پولیس با افت مواجه شدند. آن ها که در 26 بازی اول خود 40 امتیاز کسب کرده بودند، از 12 بازی نهایی خود فقط به پنج امتیاز رسیدند. فقدان سرعت و خلاقیت نفس آن ها را برید و موجب شد نتوانند در همان رتبه‌ی هشتم به کار خود پایان دهند.

در عین حال وست‌بروموویچ در این فصل بیشترین میزان گلزنی تاریخ خود را تجربه کرد. و باید گفت کمترین میزان گل تاریخ خود را هم تجربه کرد.

مطمئناً می توان گفت وست‌بروموویچ در مسیر درستی قرار دارد.