جدال ونگر و مورینیو برنده خواهد داشت؟

از ساعت ۱۹:۳۰ دقیقه یکشنبه، ورزشگاه امارات پذیرای حساس‌ترین بازی‌هفته‌ی سی‌وششم لیگ‌برتر خواهد بود؛ آن‌هم درشرایطی‌که مورینیو و ونگر همچنان در برزخ خودساخته به‌سر می‌برند و آینده‌ای مبهم انتظارشان را می‌کشد! توپچی‌ها بعد از برد مقابل میدلزبورو، منچسترسیتی، لسترسیتی و شکست ۲بر۰ مقابل تیم‌همشهری تاتنهام، پا به میدان این نبرد خواهند گذاشت و یونایتد در شرایطی به لندن خواهد رفت که در هفته‌ی پیش یک پیروزی خوب و شیرین را مقابل سلتاویگو بدست‌آورد; خوزه و یارانش باتک گل مارکوس راشفورد حریف‌اسپانیایی را شکست دادند و حالا برای صعود به فینال لیگ‌اروپا کار راحت‌تری در بازی‌برگشت خواهند داشت. به‌دور از بحث‌های ابتدایی و صحبت‌های کلیشه‌ای آن‌چیز که مسلماً در این مسابقه ‌حائز اهمیت خواهد بود چیزی نیست جز نبرد تاکتیکی دو مربی بزرگ دنیای فوتبال; پیشتر ذکر کردیم که ونگر و خوزه در برزخ خودساخته به‌سر می‌برند و هنوز از آینده‌ی خود در باشگاه‌های آرسنال و منچستر اطلاعی ندارند. اما به چه‌صورت؟

مرد کهنسال فرانسوی به‌نظر دیگر به آخر راه رسیده و خیلی زود باید از جمع توپچی‌ها خارج بشود. هر روز که به پایان لیگ نزدیک‌تر می‌شویم، بنر‌های اعتراضی هواداران بیشتر شده و از مربیان جدیدی به‌عنوان گزینه‌های هدایت تیم‌لندنی صحبت می‌شود. ولی آقای خاص هنوز در یونایتد جای کار دارد و بدون‌شک فصل بعد نیز روی نیمکت شیاطین سرخ خواهد بود. در واقع مورینیو خوش‌شانس بود که تیم را از لویی‌فن‌خال تحویل گرفت و در غیراینصورت اگر او وارث الکس فرگوسن به‌حساب می‌آمد در پایان فصل باید به‌دنبال باشگاه جدیدی می‌گشت. خوزه‌ی پرتغالی مرد اول باشگاهی شد که هواداران در آن‌شرایط انتظار زیادی نداشتند و تنها رسیدن به لیگ‌قهرمانان برایشان کافی‌بود. یونایتد هنوز بعد از گذشت سال‌ها نتوانسته به دوران باشکوه سر الکس برگردد و دیوید مویس و لویی‌فن‌خال از رساندن باشگاه به روزهای اوج عاجز بودند. در چنین شرایطی مالکان باشگاه به مرد خاص فوتبال جهان روی آوردند تا بلکه او بتواند آینده‌ی روشنی را برای شیاطین‌سرخ رقم بزند. ولی آیا واقعا او توانسته چنین کاری را انجام بدهد؟ آیا در پیش‌بینی‌های این فصل هواداران سرخ‌پوش فقط قهرمانی در جام اتحادیه گنجانده ‌شده‌بود؟

یقیناً جواب منفی‌ست! فلسفه‌ی حضور مورینیو در یونایتد چیزی بالاتر از این‌ها بوده و در ابتدای فصل آن‌ها دم از قهرمانی در لیگ جزیره می‌زدند ولی اکنون در خوشبینانه‌ترین حالت راهی UCL خواهند شد. در چنین شرایطی‌ست که سخنان جیمی ردنپ بیشتر به چشم می‌آید. او چندی پیش در خصوص آخرین وضعیت قرمزها‌ی منچستر صحبت کرد و گفت:

«منچستر یونایتد باید در کسل کننده ترین روند خود، بدون باخت در تمام تاریخ باشد. تماشای بازی های آن ها در این فصل نشاط و هیجان کمی را داشته است. ژوزه مورینیو ۱۴۵میلیون پوند هزینه کرده است، اما من نمی‌توانم تفاوتی را در مقایسه با شیوه بازی راکد تیم فن خال ببینم. امیدوارم در فصل بعد، مورینیو شیوه بازی یونایتد را بهبود بخشد و به بازیکنانش کمک کند تا ترس ریسک کردن را از دست بدهند»

مصدومیت‌ها، فشار سنگین بر روی ستارگان و جوانان تیم، دعوا‌های رسانه‌ای و فشارِ مطبوعات و رسانه‌ها از جمله عواملی هستند که مانع از نتیجه‌ گرفتن یونایتد در این فصل شدند; مورینیو اگر بخواهد خلاف این قضیه را ثابت بکند، راهی ندارد جز بردن آرسنال در خانه‌ی خودش و صعود به فینال لیگ اروپا که از هرچیزی برای آن‌ها مهم‌تراست. با قهرمانی در لیگ اروپا مورینو می‌تواند با شاگردانش فصل۲۰۱۸-۲۰۱۷ را در لیگ‌قهرمانان سپری کند و ادعای این را داشته باشد که حداقل به یکی‌از اهداف ابتدای فصل خود رسیده‌است.

همه می‌دانند در مورد خوزه تحلیل‌ها و نظرات فراوانی وجود دارد; برخی معتقدند او علیرغم تمام کاستی‌ها و مصدومیت‌ها تیم‌خوبی را روانه‌ی میدان مسابقات می‌کند و تا حدودی بهترین نتایج ممکن را نیز کسب کرده‌است.

منتقدان هم نظر ردنپ تایید می‌کنند! به باور آن‌ها یونایتد دست به ولخرجی سنگین نزده که فقط سهمیه‌یUCL را بدست بیاورد و اینچنین از قافله‌ی قهرمانی و چلسی جا بماند. در هیاهوی اعتراضات به روش‌های مورینیو، برخی حتی دوران لویی‌فن‌خال را موفق‌تر می‌دانند و بر این باورند که مرد هلندی روی آکادمی، جوانان باشگاه و معرفی استعداد‌ها نظر ویژه‌تری داشت و همچون مورینیو تنها به‌دنبال خرید‌های گران‌قیمت نبود. پوگبا با مبلغی نجومی راهی الدترافورد شد اما هیچگاه پوگبای محبوب تورین نشد. میختاریان هم نتوانست درخشش‌های بی‌نظیر خود در دورتموند را تکرار کند و این‌ها همچنان از علامت‌ سوال‌های ذهن‌هواداران است. این‌که با وجود چنین‌هزینه‌هایی، همچنان مورینیو برای فصل بعد خواستار مبالغ سنگین و جذب گریزمان است و یقیناً از همین رو بود که پل اسکولز، ستاره‌ی سابق شیاطین سرخ منچسترِ مورینیو را تیمی بی‌هویت خواند!

با نگاه‌کردن به جدول لیگ‌برتر انگلستان، دوگانگی و نتایج پر نوسان یونایتد را می‌توان به‌خوبی متوجه‌شد; آن‌ها در اتحاد با رقیب دیرینه منچسترسیتی مساوی می‌کنند، چلسی را در الدترافورد شکست می‌دهند و دقیقاً در همان ورزشگاه با هال‌سیتی که اکنون در رده‌ی هفدهم قرار دارد به تساوی می‌رسند. آمار ۱۷برد، ۱۴ تساوی و تنها ۳ باخت را برای تیم مورینیو نشان می‌دهد و نکته‌ی جالب‌توجه تعداد تساوی‌های بی‌شمار آن‌هاست و از این‌حیث یونایتد را در رده‌ی اول لیگ قرار داده‌است.

آمار جالب دیگری نیز وجود دارد; آخرین باخت آن‌ها در لیگ مربوط می‌شود به ۲۵ هفته‌ی پیش و شکست ۴بر۰ برابر چلسی! با ۵۱ گل زده بدترین خط حمله را در بین ۷ تیم ابتدایی لیگ در اختیار دارد و عجیب‌تر آنکه تنها ۲۵ بار دروازه‌شان باز شده‌است و از این حیث فقط از تاتنهام با ۲۳ گل خورده عقب‌تر هستند. در اصل این‌ها ویژگی‌های اصلی تیم های آقای خاص به حساب می‌آیند که از خط دفاع قوی و خط حمله به مراتب ضعیف‌تر بهره می‌برند. و سوالی که در ذهن هواداران همیشه ایجاد می‌شود بحث وین‌رونی است که چرا علیرغم صحبت‌های ابتدای فصل خود از او در خط حمله استفاده نمی‌کند تا شاید مشکل گلزنی حل شود و مدام جای او را در ترکیب تعغیر می‌دهد.

بد نیست بدانید مثلث خط‌حمله‌ی تاتنهام، متشکل از سون هیونگ‌مین، دله اَلی و هری‌کین، ۵۰ بار موفق به بازگشایی دروازه‌ی رقیبان شده‌اند و تنها ۱ گل کمتر از خط حمله‌ی یونایتد به‌ثمر رسانده‌اند.

با تمام این تفاسیر همگان منتظر جنگ و حاشیه‌های همیشگی دیدار آرسنال و منچستر هستند و برای شروع این دیدار لحظه شماری می‌کنند. ژوزه در خصوص بازی با رقیب همیشگی و نظر آرسن ونگر برای صلح بین‌شان اظهار داشت:

«لازم نیست او صلح ایجاد کند، چون مشکلی وجود ندارد. در آخرین دیدارم در اولدترافورد با آرسن ونگر، ما قبل و بعد از بازی با هم دست دادیم. هنوز به یاد دارم که در راهرو برای کنفرانس مطبوعاتی همدیگر را دیدیم و یک بار دیگر دست دادیم. من یک پسر بزرگ هستم و تمام زندگی ام را در فوتبال می‌گذرانم. اگر در داخل زمین مشکلی با شخصی وجود داشته باشد، فردای آن روز آن مساله دیگر یک مشکل به حساب نخواهد آمد. از نظر من، هیچ مشکلی با او وجود ندارد و فکر می‌کنم ونگر به دلیل‌ مصدوم‌های زیادمان از ترکیب تیم من بسیار خوشنود خواهد بود.»

آرسن ونگر نیز پیش از این نبرد حساس و نفس‌گیر مصاحبه‌ای انجام داد و گفت:

«بر روی عملکرد خودمان تمرکز می‌کنیم. نمی‌دانم منچستریونایتد چه کار خواهد کرد. ما می‌دانیم که ابعاد تیم آن ها بسیار بزرگ و پر از بازیکنان با کیفیت است. اهمیتی ندارد که چه کسانی برای آن ها بازی خواهند کرد؛ یونایتد با تیمی قدرتمند ظاهر خواهد شد. فقط یک عملکردِ سطح بالا می‌تواند ما را به بردی برساند که به دنبالش هستیم. هر دو تیم در شرایطی هستند که فقط باید پیروز شوند تا شانس کم‌شان برای حضور در تاپ فور را حفظ کنند»

با این همه رقیب پیش‌روی یونایتد نیز شرایط جالبی ندارد؛ باشگاه در خصوص ونگر تصمیمی نگرفته و بازیکنان بزرگی چون اوزیل و الکسیس سانچز دم از رفتن می‌زنند. فصل‌ها برای آرسنال تکراری شده و در بهترین حالت به جمع ۸ تیم برتر اروپا می‌رسند. هواداران همچنان حذف تلخ از UCL مقابل بایرن مونیخ را فراموش نکرده‌اند و ترس از تحقیر همیشگی در اروپا، تحت هدایت ونگر را دارند.

بعد از این بازی رودر رو، تاتنهام، ساوتهمپتون و کریستال پالاس رقیبان یونایتد خواهند بود و آرسنال به‌ترتیب به مصاف ساوتهمپتون، استوک‌سیتی، ساندرلند و اورتون خواهد رفت. شیاطین سرخ ۶۵ امتیازی هستند و توپچی‌ها بایک بازی کمتر ۶۰ امتیاز را جمع‌آوری کرده‌اند.

یکشنبه‌شب هیجان سرتاسر ورزشگاه امارات را خواهد گرفت و چشم فوتبال دوستان جهان فقط به لندن خیره‌خواهد شد; نتیجه‌ی این بازی می‌تواند تاثیر مستقیمی بر سرنوشت مورینیو و علل‌الخصوص پیرمرد فرانسوی داشته‌ باشد.

آرسنال می‌کوشد با برد در این مسابقه اختلاف خود را با تیم‌های بالانشین کم بکند و به جمع TOP4 اضافه شود تا بلکه با این نتایج هوادارن راضی به ادامه‌دادن با ونگر بشوند.یونایتد هم می‌داند که راهی جز برتری مقابل توپچی‌ها ندارد و در غیر اینصورت شاید اورتون برای آن‌ها دردسر ساز شود. به‌نظر منچسترِ مورینیو در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ یا همه‌چیز را بدست می‌اورد یا عملاً تمام داشته را از دست می‌دهد.

مورینیو و ونگر برای بدست آوردن همه‌چیز باید از نبردِ لندن سربلند بیرون بیایند; همه‌چیزی که شاید فقط در سهمیه‌ی لیگ‌قهرمانان خلاصه شود و این اصلاً باب میل هیچ‌کدام یک از هواداران دو تیم نیست!