منچستر برای بازسازی خط حمله‌اش باید روی تاکتیک‌ها تمرکز کند نه بازیکنان!


جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۶ ۰ ۳۶۶
پروفایل

مترجم

آرش گنجی
متافوتبال - به نظر می رسد منچستر یونایتد فکر می‌کند مشکلش پیدا کردن یک بازیکن درست مثل زلاتان ابراهیموویچ است.

این که همه چیز در فوتبال چقدر سریع تغییر می کند خنده دار است. یک لحظه آنتوان گریزمان از شانس های خود برای پیوستن به من یونایتد می گوید و لحظه ای دیگر این انتقال به کلی مردود اعلام می شود زیرا اتلتیکو مادرید به دلیل محرومیت های خود نمی تواند جانشینی برای گریزمان خریداری کند.

یونایتد هم خیلی زود از عزم خود برای خرید یک شماره ی 9 خبر می دهد به جای آن که در صدد پیدا کردن بازیکنی مانند گریزمان باشد. و خب، به نظر هم می رسد این تصمیم شیاطین سرخ با توجه به عدم قطعیت آینده ی زلاتان ابراهیموویچ در این باشگاه منطقی تر باشد.

اما به نظر می رسد منچستر یونایتد فکر می کند مشکلش پیدا کردن یک بازیکن درست مثل زلاتان ابراهیموویچ است. ابراهیموویچ در تمام رقابت های این فصل 28 گل به ثمر رساند اما گلهای زده ی یونایتد در لیگ برتر که برابر با عدد 55 است به درستی میزان وابستگی باشگاه به او را نشان می دهد.

با توجه به این که چگونه سایر مهاجمان تیم ناکام بودند، آوردن بازیکنی درست مثل ابراهیموویچ به تیم کاری است   ضد پیشرفت. از این نظر، یونایتد باید به بازسازی قوای تهاجمی خود بپردازد، حتا اگر معنای آن این باشد که لازم شود بازیکنانی با خصوصیاتی دیگر را به تیم خود اضافه کند.

برای مثال، اگر یونایتد گریزمان را می آورد، می توانست او را به عنوان مهاجم دوم به جای مارکوس راشفورد به میدان بفرستد یا آن که با سه مهاجم بازی کند.

این عمل می توانست موجب تقویت قابل توجه خط حمله ی تیم باشد به جای آن که یک شماره ی 9 را برای کمک به راشفورد به تیم اضافه کند. روملو لوکاکو می تواند آن شماره ی 9 باشد اگر یونایتد راهی جز خرید نداشته باشد.

یونایتد بازیکنانی با قابلیت های متنوع دارد، از جمله آندر هررا، پل پوگبا، خوان ماتا و هنریخ مخیتاریان، این ها همان بازیکنانی هستند که مورینیو باید رویشان سرمایه گذاری کند و به آن ها نقش های مختلف دهد. راشفورد و مارتیال هم می توانند جلوزن تیم باشند در عین حال که در گوشه ها بازی کنند.

یونایتد به رغم موفقیت در فصل اخیر، هنوز از یک سیستم تهاجمی منسجم، تعریف شده و همراه با یک سبک موفق برخوردار نیست. سیستم دفاعی آن ها خیلی خوب است، درست همان طور که زیر نظر فان خال خوب عمل می کرد. اما تکلیف حمله چه می شود؟ به نظر کار زیادی در پیش است.

سر و سامان دادن به سیستم تهاجمی سخت تر از ساختن سیستم دفاعی است. در عقب، باید بزرگترین منفذ ها بسته شود، اگر در دفاع چپ مشکل دارید، می توانید سمت دیگر تیم را تقویت کنید و امیدوار باشید سیستم دفاعی به خوبی عمل کند، زیرا حریفان روی نقاط ضعف شما تمرکز می کنند. دفاع کردن ذاتاً یک عمل واکنشی است و باید تکلیف خود را با ظعیف ترین نقطه روشن کنید به جای قوی ترین نقطه.

اما در جلو، باید با قوی ترین نقاط خود به قلب دفاعی حریف بزنید؛ به این ترتیب، بحث بهترین مهاجمی در میان است که می توانید پیدا کنید. این به معنای آن نیست که باید به طور کامل از مشکلات آشکار خود چشم بپوشید و بیش از حد روی یک پست مشخص سرمایه گذاری کنید. اما همراه با بازیکنان جوان و سازگار، بهترین رویکرد این است که بهترین بازیکن ممکن را خریداری کنید.

در نتیجه، یونایتد نباید خود را بیش از حد درگیر خرید بازیکنان مختلف در پست های مختلف کند چنان که تا کنون دغدغه ی خرید گریزمان، لوکاکو، لاکازته و آلوارو موراتا را داشت.

مبلغ پولی که آن ها خرج خواهند کرد نشان می دهد که آن ها قصد بازسازی تیم را برای بلند مدت دارند و این که بازیکنی که مد نظر آن هاست یک نقش کلیدی برای این برنامه دارد. با توجه به این، آن ها باید فقط روی جذب بهترین گزینه ی ممکن تمرکز کنند و بگذارند باقی مسائل اصلاح شود.

یونایتد سالهاست که در خصوص بازیکنان شماره ی 9 خود مشکل دارد. رود فان نیستلروی  بهترین و بیشترین گلهای تاریخ اولدترافورد را به ارمغان آورد اما پنج سال حضور او در انگلستان همزمان بود با بدترین دوران الکس فرگوسن از سال 1993.

رفتن فان نیستلروی همزمان شد با تبدیل شدن کریس رونالدو به مرد اصلی باشگاه و او هم توانست به خوبی رشد کند. در این بین، در حالی که مردم می گفتند ترکیب کارلوس توز و وین رونی چندان مؤثر نیست زیرا خیلی شبیه هم هستند، ترکیب این سه بازیکن موجب شد خط حمله ی باشگاه به خوبی عمل کند.

دلیلی ندارد که چیزی مشابه در این فصل در یونایتد رخ ندهد آن هم با خط حمله ای که شامل گریزمان، مارتیال و راشفورد می شود، یا شاید مخیتاریان. مورینیو تجربه ی گسترده ای از کار کردن با شماره های 9 دارد، اما به طور حتم قصد خرید یک شماره ی 9 در کلاس جهانی را دارد.

همچنین باید به خاطر آورد زمانی را که منچستر یونایتد دگرگون کننده ترین مهاجم تاریخ لیگ برتر را به خدمت گرفت، یعنی اریک کانتونا در سال 1992. فرگوسن در آن زمان دارای یک ذهنیت به کلی باز بود از قابلیت های این بازیکن.

در نهایت، اگرچه فرگوسن عزم جذب بهترین بازیکن را کرد، کانتونا، 25 سال بعد یونایتد در موقعیتی مشابه قرار دارد و مورینیو، خواه در صدد پیدا کردن یک شماره 9، شماره 10 یا یک مهاجم گوش، در موقعیتی مشابه قرار دارد. استعداد، به جای نوع ویژه ی بازیکن، باید محل دغدغه ی سرمربی باشد.


برچسب ها

کانال خبری متافوتبال در تلگرام

کانال خبری متافوتبال در تلگرام

اشتراک گذاری این صفحه در شبکه های اجتماعی

نظرها