History

تیم ملی فوتبال ایتالیا، نماینده ایتالیا در فدراسیون جهانی فوتبال فیفا است ، که به وسیله فدراسیون فوتبال ایتالیا که وظیفه قانون گزاری و هدایت فوتبال در ایتالیا بر عهده اوست ، اداره میشود.

تیم فوتبال ایتالیا، بعد از برزیل، پر افتخارترین تیم در عرصه رقابتهای جام جهانی است و موفق شده است که در سالهای 1934، 1938، 1986 و 2006 به مقام قهرمانی جام جهانی فوتبال دست پیدا کند. آنها توانسته اند یک بار قهرمانی جام ملتهای اروپا در سال 1968 را به دست بیاورند و در سال 1936 به مقام قهرمانی مسابقات تابستانی المپیک رسیدند. لباس سنتی تیم ملی فوتبال ایتالیا مانند لباس تیمهای دیگر ورزشی این کشور، آبی لاجوردی رنگ می باشد، که به شکل سنتی نماد امپراطوری رم باستان می باشد .

History

تیم ملی فوتبال ایتالیا، نماینده ایتالیا در فدراسیون جهانی فوتبال فیفا است ، که به وسیله فدراسیون فوتبال ایتالیا که وظیفه قانون گزاری و هدایت فوتبال در ایتالیا بر عهده اوست ، اداره میشود.

تیم فوتبال ایتالیا، بعد از برزیل، پر افتخارترین تیم در عرصه رقابتهای جام جهانی است و موفق شده است که در سالهای 1934، 1938، 1986 و 2006 به مقام قهرمانی جام جهانی فوتبال دست پیدا کند. آنها توانسته اند یک بار قهرمانی جام ملتهای اروپا در سال 1968 را به دست بیاورند و در سال 1936 به مقام قهرمانی مسابقات تابستانی المپیک رسیدند. لباس سنتی تیم ملی فوتبال ایتالیا مانند لباس تیمهای دیگر ورزشی این کشور، آبی لاجوردی رنگ می باشد، که به شکل سنتی نماد امپراطوری رم باستان می باشد .

اولین دیدار دوستانه 1910 و اولین قهرمانی در جام جهانی 1938

اولین بازی رسمی تیم ملی ایتالیا در 15 می سال 1910 در مقابل تیم ملی فرانسه انجام شد، که با نتیجه 6 بر 2 این تیم را مغلوب کرد. البته در این بازی برخی جنجال و آشفتگیها باعث خروج بازیکنان تیم پروورسلی (Pro Vercelli) بهترین تیم وقت لیگ ایتالیا ، که عضو تیم ملی بودند، از ترکیب تیم ملی ایتالیا شد. پس از پایان دیدار تماشاگران بازی که بالغ بر 4000 نفر می شدند، به دلیل قدردانی از عملکرد تیم ملی ایتالیا ، تعدادی بسته سیگار را به سوی بازیکنان این تیم، به عنوان جایزه پرتاب کردند! ایتالیا در این بازی با سیستم 3،5،2 بازی میکرد و بازیکنان این تیم دی سیمونیDe Simoni_ واریسکوVarisco_فرانسیسکو کالی _Calìترره Trerè _ فوساتیFossati _دی برناردی Debernardi_ ریزیrisi _سوینینی-_Cevenini لاناLana و آرتور بویوکچیBoiocchi بودند، ضمنا کاپیتانی تیم بر عهده فرانسیسکو کالی بود.

اولین موفقیت رسمی تیم ملی ایتالیا در عرصه بین المللی، ایستادن در جایگاه سوم در المپیک تابستان سال 1928 و کسب مدال برنز آن دوره از رقابتها بود. بعد از شکست خوردن در مقابل تیم ملی اروگوئه، ایتالیا با نتیجه جالب توجه 11 بر 3 تیم ملی مصر را با شکست مواجه کرد و به مقام سوم رقابتها رسید.

بعد از ناکامی در راه رسیدن به جام جهانی سال 1930 در اروگوئه، ایتالیا قهرمانی دو جام جهانی متوالی را در سالهای 1934 و 1938 به دست آورد. در جام جهانی 1934 در فینال ، تیم ملی چکسلاواکی را دو بر یک شکست داد و در رتبه نخست جهان ایستاد و در جام جهانی 1938 فرانسه ، در فینال چهار بر دو تیم ملی یونان را شکست داد و قهرمان جهان شد . سرمربی تیم ملی ایتالیا در این دو جام جهانی ویتوریو پوزو (Vittorio Pozzo) و بازیکن برتر این تیم که با نبوغ خود، در روند قهرمانی ایتالیا نقش بسیار موثری داشت، جوزپه مئاتزا (Giuseppe Meazza) بود، که به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیا به شمار می رود. دیگر ستاره های ایتالیا در آن دوره جام جهانی، لوئیس مونتی، جیووانی فراری (Giovanni Ferrari)،جوزپه رافینو (Giuseppe Ruffino)، ویرجینیو روزتا (Virginio Rosetta) بودند.

تیم ملی ایتالی بعد از جنگ جهانی دوم (1949 تا 1966: دوران ناکامی و شکست)

در سال 1949 ، بعد از حادثه برخورد هواپیمای حامل بازیکنان تیم تورین با تپه سوپرگا در نزدیکی شهر تورین، که اسکلت و بدنه اصلی تیم ملی فوتبل ایتالیا را تشکیل می دادند، 10 نفراز یازده بازیکن اصلی تیم ملی ایتالیا، جان خود را از دست دادند. همین حادثه تلخ منجر به این شد که تیم ملی فوتبال ایتالیا کشتی را برای مسافرت به جام جهانی 1950 که در برزیل برگزار می شد، انتخاب کند، که خستگی شدید بازیکنان ایتالیا و در نتیجه عدم آمادگی فیزیکی مناسب، باعث شد که ایتالیا در مرحله گروهی با جام جهانی وداع کند.

تیم ملی ایتالیا به جام جهانی 1958 راه نیافت و در جامهای جهانی سالهای 1954 و 1960 نیز نتوانست، حتی از مرحله گروهی بالاتر رود . در سالهای ابتدایی دهه 1960، و در هنگامی که تیم های باشگاهی مطرح ایتالیا مثل اینتر میلان و آث میلان عرصه باشگاهی فوتبال جهان را تحت تسلط خود درآورده بودند، ایتالیا قادر به موفقیت در رقابتهای بین المللی نبود.

تیم ملی ایتالیا و شروع مسابقات جام ملت های اروپا

ایتالیا مجوز حضور در اولین جام قهرمانی اروپا را در سال 1960 که بعدا جام ملتهای اروپا نامیده شد را به دست نیاورد و در جام ملتهای اروپا در سال 1964 نیز در مرحله یک شانزدهم نهایی به وسیله روسیه از دور مسابقات حذف شد.

خاطرات شرکت در جام جهانی فوتبال در سال 1966، به عنوان یک خاطره همیشه تلخ در ذهن ایتالیایی ها باقی ماند . آنها در حالیکه برای صعود به یک برد در برابر کره شمالی نیاز داشتند، بازی را یک بر صفر باختند و از صعود به دور بعدی باز ماندند و در بازگشت به ایتالیا مورد سرزنش و اعتراض مردم این کشور قرار گرفتند ، در حالیکه در طرف دیگر سراسر جشن و شادی بود و کره ایها پاک_دو_ییک (Pak Doo-Ik) گلزن تیمشان به ایتالیا را با داوود مقایسه می کردند، که جالوت را به زانو درآورده است. کره شمالی با این برد به عنوان شگفتی ساز رقابتها لقب گرفت. در آن دوره جام جهانی بازیکنانی چون جیانی ریورا (Gianni Rivera) و جاکومو بولگارلی (Giacomo Bulgarelli) برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفتند.

1968 تا 1976 (قهرمانی اروپا ونایب قهرمانی جهان)

در سال 1968 ایتالیایی ها اولین عنوان مهم بین المللی شان را برای اولین بار بعد از جام جهانی سال 1938 با غلبه بر تیم یوگسلاوی در شهر رم به دست آوردند، دور نهایی این مسابقات در کشور ایتالیا که به عنوان میزبان این رقابت‌ها انتخاب شده بود برگزار شد . در دیدار نیمه نهایی، تیم ملی ایتالیا به مصاف شوروی رفت . دیدار این دو تیم در بازی دوم مرحله نیمه نهایی با تساوی بدون گل خاتمه یافت و تعیین سرنوشت تیم برنده به پرتاب سکه کشید! در ضیافت بخت و اقبال، رخ سکه به نفع آتزوری‌ها چرخید و تیم با چاشنی اقبال راهی دیدار نهایی شد.

دبدار نهایی رقابت‌های یورو 68 در ورزشگاه المپیکوی رم به قضاوت ((گاتفرد دینست)) سوئیسی آغاز شد. ایتالیا با ستارگانش در مقابل یووگسلاوی با مربیگری ((رایکو میتیچ)) قرار گرفت. در دقیقه 39 دراگان زائیچ تیم ملی یووگسلاوی را پیش انداخت، ولی این برتری در دقیقه 80 با گل آنجلو دومنگینی به تساوی کشیده شد و در 90 دقیقه این دو تیم به نتیجه مساوی رضایت دادند، تا با توجه به قوانین آن زمان بازی فینال تکرار شود. 2 روز بعد در همان ورزشگاه (المپیکوی شهر رم) دیدار مجدد به قضاوت خوزه ماریا اورتیز دی‌ مندیبیل برگزار شد. در این دیدار ایتالیا با ترکیب هجومی پای به میدان مسابقه گذاشته بود و این ترکیب هجومی در دقیقه 12 جواب داد و لوئیجی ریوا گل اول مسابقه و ایتالیا رو وارد دروازۀ ایلیا پانتلیچ کرد. این نتیجه تا دقیقه 31 پابرجا بود تا اینکه پیه‌ترو آناستازی گل دوم مسابقه و تیم ملی ایتالیا را وارد دروازه یووگسلاوی کرد تا این بازی با نتیجه 2-0 به نفع ایتالیا خاتمه یابد. ایتالیا با این پیروزی توانست اولین و تنها عنوان قهرمانی خود را در رقابت‌های جام ملت‌های اروپا به دست آورد.

در جام جهانی 1970 ایتالیا به عنوان یکی از مدعیان اصلی قهرمانی به شمار می رفت و با در اختیار داشتن ستاره هایی چون جاچینتو فاکتی و جیووانی ("جیانی") ریورا و لوئیجی ریوا و یک فوروارد وسط مستعد و جدید به نام روبرتو بونینسگنا (Roberto Boninsegna) ، توانست بعد از سی و دو سال، به مسابقه فینال پا بگذارد. بازی نیمه نهایی که در برابر تیم ملی آلمان برگزار شد، یکی از به یاد ماندنی ترین و تاریخی ترین بازیهای برگزار شده در مرحله حذفی جام جهانی تا آن تاریخ بود، که حتی بعدها به نام بازی بزرگ قرن نامیده شد. این بازی را ایتالیا با نتیجه 4 بر 3 به سود خود به پایان برد، اما در بازی فینال در برابر تیم افسانه ای برزیل، شکست را پذیرا شد و به نایب قهرمانی مسابقات رسید. هنوز هم از ایتالیای دهه 1970 به عنوان بهترین تیم ملی ایتالیا در تاریخ فوتبال جهان یاد می شود. در سال 1974 زنجیر نسل بازیکنان ایتالیایی که عنوان بهترین گلزن و بهترین بازیکن جهان را به خود اختصاص می دادند، پاره شد و یک لهستانی به نام لاتو (Lato ( 's با زدن هفت گل عنوان بهترین گلزن جهان را کسب کرد و جایزه کفش طلایی را به خود اختصاص داد.

1978 تا 1982(قهرمانی جهان برای سومین بار)

ایتالیا در جام جهانی سال 1978 که به میزبانی همین کشور برگزار می شد، نسل جدیدی از بازیکنان فوتبال را به دنیا معرفی کرد، که مشهورترین آنها پائولو روسی بود. در دور گروهی ایتالیا بسیار عالی کار کرد و میزبان و قهرمان نهایی مسابقات ، یعنی تیم ملی آرژانتین را مغلوب خود ساخت. بازی های دور بعدی با تیم های ملی هلند و آلمان غربی و اتریش بود، که ایتالیا با از سر راه برداشتن این تیم ها به رده بندی رفت، ولی بازی رده بندی را از برزیل دو بر یک باخت و بر جایگاه چهارم جهان تکیه زد. در این بازی دینوزوف دروازه بان ایتالیا با یک شوت سهمگین و خطرناک از راه دور مواجه شد، که با دریافت گل به عنوان مقصر اصلی ، مورد شماتت و اعتراض بسیاری قرار گرفت، ایتالیا سپس در رقابتهای یوروی سال 1980 به عنوان میزبان مسابقات انتخاب شد. در مسابقات قهرمانی سال 1980 برای اولین بار هشت تیم در مرحله نهایی بازی کردند. قهرمان دو گروه چهار تیمی در فینال به مصاف هم رفتند و تیم‌های دوم هر گروه هم بازی رده‌بندی را برگزار کردند. این اولین تورنمنتی بود که در آن میزبان از پیش انتخاب می‌شد و به صورت خودکار در مرحله نهایی حضور می‌یافت، اتفاقی که سال‌ها بود در جام جهانی روی می‌داد. ورزشگاه‌های مورد استفاده در این دوره از رقابت ها عبارت بودند از : المپیک رم، سن‌سیرو میلان، سان‌پائولو ناپل و کموناله تورین . بعد از رسوایی به بار آمده در لیگ سریA باشگاه های ایتالیا و متهم شدن بعضی از بازیکنان ملی پوش و شاخص این لیگ مثل پائولو روسی به تبانی ، ایتالیا در میان بیم و امید و مشکلات حاصله از مسائل لیگ سریA پا به مسابقات جام جهانی سال 1982 گذاشت و بعد از کسب سه تساوی در مقابل تیمهای لهستان و پرو و تیم ملی کامرون در مرحله گروهی مورد انتقاد رسانه های جمعی و فوتبال دوستان قرار گرفتند و از آن پس تصمیم گرفتند، که در هیچ رسانه جمعی مصاحبه نکنند و تنها سرمربی تیم ((انزو بیرزوت))Enzo Bearzot و کاپیتان به عنوان نماینده در مقابل دوربینهای تلوزیونی قرار بگیرند و با روزنامه ها مصاحبه کنند. اما قدرت واقعی ایتالیا در مرحله بعد نمایان شد. وقتی ایتالیایی ها در گروهی که به درستی گروه مرگ نامیده شد، قرار گرفتند. برزیل به عنوان قدرت برتر فوتبال جهان و آرژانتین و ایتالیا برای رقابت و شکست دادن این مدعی بزرگ فوتبال جهان به مسابقات آمده بودند، بازی اول ایتالیا در مقابل آرژانتین با برتری ایتالیا همراه بود و از آنجا که هافبک ها و مدافعان ایتالیا کاملا دیگو مارادونا را مهار کرده بودند، کاری از پیش نبرد و ایتالیایی ها کاملا بر بازی مسلط بودند و نهایتا دو بر یک پیروز شدند. گلهای ایتالیا به وسیله مارکو تاردلی (Marco Tardelli) و آنتونیو کابرینی (Antonio Cabrini) که هر دو مهاجم وچپ پا بودند، با دو شوت محکم و بسیار زیبا به ثمر رسید . بعد از آنکه برزیل ، آرژانتین را سه بر یک شکست داد، ایتالیا باید برزیل را می برد، تا به نیمه نهایی برود. در بازی با برزیل دو بار ایتالیا با گلهای پائولو روسی جلو افتاد و هر دو بار برزیل نتیجه را جبران کرد و به بازی برگشت، وقتی که پائولو روبرتو فالکائو هافبک ارزشمند برزیل نتیجه بازی را مساوی کرد، به نظر می رسید بازی به وقت های تلف شده و یا نهایتا پنالتی بکشد، ولی در دقیقه 75 و وقتی محوطه جریمه برزیل بسیار شلوغ بود، پائولو روسی گل دیگری را برای ایتالیا به ثمر رساند و بدین ترتیب در بازی که یکی از زیباترین و تاریخی ترین بازیهای جام جهانی محسوب می شود، ایتالیا به نیمه نهایی صعود کرد و برابر لهستان قرار گرفت که به راحتی با دوگل پائولو روسی این تیم را مغلوب خود کرد. در بازی فینال ایتالیا در مقابل حریف سنتی و قدرتمند خود آلمان غربی قرار گرفت، که تیم ملی فرانسه را در نیمه نهایی در ضربات پنالتی شکست داده بود. در بازی با آلمان نیمه اول با از دست رفتن پنالتی آنتونیو کابرینی ، که از روی خطای هانس پیتر بریگل (Hans-Peter Briegel) بر روی برونو کونتی (BREUNO_ CONTI) به دست آمده بود، صفر بر صفر به پایان رسید . در نیمه دوم پائولو روسی گل اول را به ثمر رسانید و ایتالیا را پیش انداخت و وقتی آلمان برای زدن گل مساوی رو به حمله های متعدد آورد، ایتالیا موفق شد بر روی ضد حمله دو بار توسط مارکو تاردلی وآلکساندرو آلتوبلی (Alessandro _Altobelli) به گل رسید و بازی را سه بر صفر کرد. 7 دقیقه مانده به پایان مسابقه، پائول بریتنر (Paul Breitner) بازیکن جنجالی و پر سر وصدای تیم ملی آلمان یک گل را برای این تیم به ثمر رسانید تا مرهمی بر زخم آلمان باشد. فریاد شادی مارکو تاردلی بعد از زدن گل به آلمان در فینال جام جهانی سال 1982، به عنوان نماد قهرمانی و موفقیت تیم ملی ایتالیا در جام جهانی سال 1982 برای همیشه در ذهن فوتبال دوستان باقی ماند، پائولو روسی جایزه کفش طلایی را با زدن 6 گل برد و دینوزوف کاپیتان 40 ساله ایتالیا به عنوان مسن ترین بازیکنی شناخته شد که در تاریخ مسابقات جام جهانی قهرمان میشود.

1984 تا 2004 (نایب قهرمانی در جام جهانی و جام ملتهای اروپا)

تا گذشت بیست و چهار سال از سال 1982، ایتالیا موفق به کسب جام در هیچ رقابت بین المللی نشد. ایتالیا نتوانست جواز حضور در مسابقات جام ملتهای اروپای سال 1984 را به دست بیاورد و در جام جهانی سال 1986 در مرحله یک هشتم نهایی به وسیله تیم ملی فرانسه از دور رقابتها حذف شد. در سال 1988 ایتالیا به مرحله نیمه نهایی جام ملت های اروپا راه یافت، ولی بازی را دو بر صفر به تیم ملی روسیه واگذار کرد و این درست همان سالی بود که ایتالیا در رقابتهای المپیک هم توسط تیم بی نام و نشان زامبیا از مسابقات کنار رفت . ایتالیایی ها برای دومین بار در مسابقات جام جهانی سال 1990 میزبانی رقابتها را بر عهده گرفتند، در این دوره از بازیها، خط تهاجمی ایتالیا از دو مهاجم بسیار مستعد و حرفه ای که اولی یعنی سالواتوره اسکیلاچی (Salvatore Schillaci) که بعدا آقای گل جام شد و دیگری جوانی آینده دار به نام روبرتو باجو که بعدا به یک بازیکن اسطوره ای برای ایتالیا تبدیل شد، سود می برد . بر خلاف انتظاراتی که از ایتالیا برای قهرمانی جام می رفت و حتی اینکه در 5 بازی ابتدایی هیچ گلی را دریافت نکردند، در بازی نیمه نهایی در برابر آرژانتین بعد از یک تساوی یک بر یک در وقت قانونی، در ضربات پنالتی 4 بر 3 بازی را به مدافع عنوان قهرمانی، یعنی تیم ملی آرژانتین واگذار کردند. گل نیمه اول اسکیلاچی برای ایتالیا به وسیله ((Claudio Caniggia)) کلودیو کانیگیا مهاجم آرژانتین با یک ضربه سر زیبا، پاسخ داده شد. در ضربات پنالتی آلدو سرنا ((Aldo Serena)) بازیکن ایتالیا یک پنالتی را از دست داد و ضربه دونادونی هم به وسیله دروازه بان آرژانتین یعنی سرجیو گویگوچه آ مهار شد و ایتالیا بازی را باخت و راهی دیدار رده بندی شد . بازی رده بندی بین ایتالیا و انگلیس یک بر یک پیش میرفت که اسکیلاچی گل برتری ایتالیا را وارد دروازه انگلیس کرد و با شش گل به عنوان بهترین گلزن جام جهانی سال 1990 معرفی شد . ایتالیا سپس از حضور در جام ملتهای اروپای سال 1992 باز ماند . ایتالیا جام جهانی سال 1994 را بسیار آرام آغاز کرد ولی نهایتا تا فینال بدون شکست بالا رفت. تنها شکست آنها در برابر تیم ملی ایرلند با حساب یک بر صفر در مسابقه ابتدایی بود. بعد از یک برد یک بر صفر مقابل تیم ملی نروژ و یک مساوی یک بر یک برابر تیم ملی مکزیک، در گروهE ، ایتالیا به علت تفاضل گل بهتر در میان تیم های گروهش، که همه دارای امتیاز یکسانی بودند، به مرحله بعد رفت. در مرحله یک هشتم نهایی برابر نیجریه ، ایتالیا ابتدا یک گل عقب افتاد، ولی بعدا با ورود روبرتو باجو، ایتالیا بازی را در دست گرفت و باجو با زدن گل تساوی در دقیقه 88، گل پیروزی بخش تیمش را هم در وقتهای اضافه وارد دروازه نیجریه کرد و به این ترتیب ناجی تیمش شد و ایتالیا به مرحله یک چهارم نهایی راه پیدا کرد. در بازی یک چهارم نهایی برابر اسپانیا باز هم باجو به داد ایتالیا رسید و در حالیکه بازی با حساب یک بر یک در حال اتمام بود، باجو گل پیروزی ایتالیا را وارد دروازه اسپانیا کرد و ایتالیا را به مرحله نیمه نهایی برد. در نیمه نهایی باجو دو گل بسیار زیبای دیگر را هم وارد دروازه تیم ملی بلغارستان کرد، تا ایتالیا در فینال در برابر برزیل قرار گیرد. در بازی فینال در ورزشگاه روزبال شهر لس آنجلس و بعد از اینکه بازی تا 120 دقیقه صفر بر صفر دنبال شد، دو تیم ضربات پنالتی را برگزار کردند و در پنالتی برزیل سه بر دو بر ایتالیا غلبه کرد. در این بازی روبرتو باجو که با آسیب دیدگی شدید همسترینگ و همچنین با تزریق داروی ضد درد، در وقت های قانونی به بازی ادامه می داد، یکی از پنالتی ها و آلبرتینی پنالتی دیگری را از دست داد، تا ایتالیا نایب قهرمان جهان شود.

برای جام ملتهای اروپای سال 1996 ایتالیا نتوانست از مرحله گروهی بالاتر رود و در برابر تیم ملی آلمان ، قهرمان نهایی جام آن سال جان فرانکو زولا یک پنالتی حساس را از دست داد و ایتالیا که در بازیهای قبلی، تیم ملی روسیه را برده بود و در مقابل جمهوری چک تن به تساوی داده بود در مقابل آلمان هم مساوی کرد، تا نتواند به دوره نهایی مسابقات جام ملتها صعود کند، برای جام جهانی 1998، در رقابتهای انتخابی ایتالیا در ورزشگاه ویمبلی تیم ملی انگلیس را با تنها گل جان فرانکو زولا شکست داد، در این دوره از جام جهانی برای سومین بار متوالی در جام جهانی و در مرحله نهایی ایتالیاییها با ضربات پنالتی مواجه شده بودند و در حالیکه مقابل فرانسه قرار گرفته بودند و بازی در وقتهای اضافه با حساب صفر بر صفر مساوی تمام شده بود، در ضربات پنالتی چهار بر سه بازی را باختند، در جام جهانی ان سال باجو همراه با دل پیرو خاطره اسطوره های سال 1970 یعنی Mazzola مازولا وRivera ریورا را زنده کردند و باجو در این جام با زدن دو گل، تنها بازیکن تاریخ ایتالیا شد که در سه دوره مختلف جام جهانی گل می زند.

در رقابتهای جام ملتهای اروپای سال 2000، یک بار دیگر سرنوشت ایتالیا به ضربات پنالتی گره خورد، اما این بار اتفاقات به سود آنها رقم خورد و در ضربات پنالتی تیم ملی هلند را که میزبان هم بود، شکست دادند، دروازه بان ایتالیا فرانسیسکو تولدو (Francesco Toldo) یک پنالتی را در جریا ن بازی و دو تای دیگر را در ضربات پنالتی در پایان وقتهای اضافه مهار کرد و این در حالی بود که بازیکنان تیم ملی هلند، پنالتی دیگری را علاوه بر پنالتی فوق در وقتهای قانونی بازی به اوت زدند و در ضربات پنالتی هم تنها یکی از 6 پنالتی انها به گل تبدیل شد، به این صورت که بعد از هر پنالتی بازیکنان ایتالیا که وارد دروازه تیم ملی هلند میشد، هلندی ها یا پنالتی خود را به بیرون میزدند و یا ضربه انها به وسیله دروازه بان ایتالیا مهار میشد، ضمن اینکه ستاره نوظهور فوتبال ایتالیا یعنی فرانچسکو توتی، که بعدا به یکی از اسطوره های باشگاه رم و کلا فوتبال ایتالیا تبدیل شد، پنالتی خود را به شکل یک ضربه چیپ بسیار زیبا به گل تبدیل کرد، سپس در بازی فینال ایتالیا در مقابل فرانسه قرار گرفت و در حالیکه بازی تا سی ثانیه مانده به پایان وقتهای تلف شده بازی، یک بر صفر به سود ایتالیا پیش میرفت، فرانسه در دقیقه 94 گل تساوی را زد و حتی در 15 دقیقه وقت اضافه بازی برای تعیین قهرمان رقابتها فرانسه گل دیگری هم به ایتالیا زد، تا بازی با حساب دو بر یک به سود فرانسه به پایانی برسد و ایتالیا به مقام نایب قهرمانی اکتفا کند، بعد از این رویداد، سرمربی وقت ایتالیا، یعنی دینوزوف در اعتراض به انتقادات صورت گرفته از طرف رئیس باشگاه میلان و سیاستمدار شاخص طلایی سیلویو برلوسکونی (Silvio Berlusconi( استعفای خود را به فدراسیون فوتبال ایتالیا تقدیم کرد.

جام جهانی سال 2002 هم برای ایتالیا با ناکامی و حسرت همراه بود، آنها بعد از یک برد آسان دو بر صفر در مقابل تیم ملی اکوادور، با گلهای کریستین ویری، در مقابل کرواسی شکست دو بر یک را پذیرا شدند، در حالیکه دو گل آنها به علت قرار داشتن در موقعیت آفساید، مردود اعلام شد، در مقابل مکزیک با وجود اینکه دو گل بحث برانگیز آنها توسط داور آفساید اعلام شد، دل پیرو با زدن گلی سرنوشت ساز بازی را به تساوی کشاند و در نتیجه ایتالیا جواز صعود به مرحله نهایی جام جهانی را به دست آورد . هر چند شگفتی ساز جام یعنی کره جنوبی یعنی کشور میزبان، ایتالیا را در یک شانزدهم نهایی حذف کرد، در مسابقات انتخابی جام ملتهای اروپای سال 2004 و در گروهی که ایتالیا حضور داشت، سه تیم ملی سوئد و دانمارک و ایتالیا امتیازهای برابر داشتند و به خاطر تفاضل گل کمتر، ایتالیا از صعود بازماند و تنها گل آنتونیو کاسانو برای تیم ملی ایتالیا در بازی آخر گروهی با بلغارستان که منجر به پیروزی ایتالیا شد، هیچ فایده ای برای این تیم نداشت و حتی منجر به سرازیر شدن کاسانو بعد از سوت پایان بازی شد.

قهرمانی جام جهانی برای چهارمین بار در سال 2006

حضور ایتالیا در جام جهانی 2006 با دیده بدبینی و تردید و عدم استقبال جهانی همراه بود، در واقع رسانه ای شدن مشکلات لیگ سری Aایتالیا و فاش شدن تبانی تیمای باشگاهی حاضر در این لیگ، ضربه ای به اعتبار بین المللی این کشور بود، هرچند ایتالیا با حضور درخشان و قهرمانی نهایی خود در جام جهانی 2006 بر همه این فرضیه ها و بدبینی ها مهر باطل زد، تیم ملی ایتالیا بازی افتتاحیه خود را در جام با بردن دو بر صفر تیم غنا آغاز کرد، گلهای این دیدار را آندره پیرلو در دقیقه 40 و وینسنزو ایاکوئینتا (Vincenzo_ Iaquinta) در دقیقه 83 به ثمر رساندند و عملکرد این تیم به عنوان بهترین بازی افتتاحیه در کل دوره های جامهای جهانی از سوی سپ بلاتر رئیس فیفا شناخته شد، بازی بعدی ایتالیا با تیم ملی آمریکا با نتیجه نه چندان رضایت بخش یک بر یک مساوی به پایان رسید، در این بازی ضربه سر شیرجه ای بازیکن ایتالیا ((آلبرتو گیلاردینو)) به وسیله ((کریستین زاکاردو)) پاسخ داده شد، در ادامه بازی یک هافبک ایتالیا به نام دانیل دی روسی (Daniele De Rossi) و بازیکن آمریکایی به نام پابلو ماسترونی (Pablo Mastroeni) از بازی اخراج شدند، ضمن این که شوت سنگین جینارو گاتوسو (_(Gennaro Gattuso وارد دروازه تیم ملی آمریکا شد، ولی این گل بسیار بحث برانگیز و مشکوک به آفساید، نهایتا توسط داور مردود اعلام شد، از طرف دیگر گلی که هافبک کناری آمریکا، دامارکوس بیسلی (Da Marcus Beasley) زد، به این دلیل که هم تیمی اش برایان مک براید (Brian_ McBride( در موقعیت آفساید قرار داشت، توسط داور پذیرفته نشد، همچنین دی_ روسی (De Rossi) بازیکن ایتالیا به خاطر اینکه با آرنج بر صورت مک براید بازیکن حریف کوبید، چهار بازی از حضور در میدان محروم شد و تنها در فینال به میدان بازگشت . ایتالیا بازیهایش را در گروهE با بردن تیم ملی جمهوری چک با نتیجه دو بر صفر و با گلهای مدافعش مارکو ماترازی (Marco_ Materazzi) و مهاجم گلزنش فیلیپو اینیزاگی به پایان برد و به مرحله یک هشتم نهایی راه یافت در این مرحله در برابر تیم ملی استرالیا صف آرایی کرد، در این بازی مدافع ایتالیا ماتزاری (Materazzi) با یک خطای خطرناک و سنگین بر روی پای هافبک پیش تاخته استرالیا مارکو برسکیانو (Marco_ Bresciano) در دقیقه 53 بازی از زمین اخراج شد، تا ایتالیا بازی را ده نفره ادامه دهد، اما در لحظات پایانی بازی داور مسابقه خطای لوکاس نیلی (Lucas_ Neill) بازیکن استرالیا بر روی فابیو گروسو (Grosso _ FABIO) را پنالتی اعلام کرد، که این پنالتی را فرانچسکو توتی وارد دروازه مارک اسکوارتز (Mark Schwarzer) کرد تا بازی با نتیجه یک بر صفر به سود تیم ملی ایتالیا به پایان برسد و ایتالیا به مرحله یک چهارم نهایی راه یابد . در این مرحله ایتالیا در مقابل اکراین قرار گرفت که این تیم را سه بر صفر مغلوب خود کرد، در ابتدا جیان لوئیجی زامبروتا (Gianluca Zambrotta ) بعد از یک جابه جایی سریع با فرانچسکو توتی و با ایجاد یک فضای مناسب برای گلزنی، به وسیله یک شوت پای چپ ایتالیا را یک بر صفر پیش انداخت، سپس در نیمه دوم و در دقایق 59 69 لوکا تونی (Luca Toni) نتیجه را سه بر صفر کرد، اکراین برای جبران نتیجه یا حداقل کم کردن اختلاف به سرعت جلو کشید، اما با دفاع فشرده ایتالیایی ها کاری از پیش نبرد، هر چند حتی تیر دروازه ایتالیا به لرزه در امد، چندین بخت گلزنی به وسیله دروازه بان ایتالیا (Buffon) بوفون مهار شد و نهایتا یک بار توپ با گذر از بوفون در حال ورود به دروازه از روی خط دروازه به وسیله زامبروتا، با ناباوری اکراینی ها برگشت داده شد. بعد از این برد سرمربی وقت ایتالیا مارچلو لیپی (Marcello Lippi) در یک اقدام انسان دوستانه پیروزی تیمش را به بازیکن ملی پوش سابق ایتالیا که در پی خودکشی در بیمارستان به سر می برد، هدیه کرد . در بازی نیمه نهایی ایتالیا توانست با حساب دو بر صفر میزبان رقابتها یعنی آلمان غربی را از سر راه بردارد، جالب اینکه هر دو گل ایتالیا در این مسابقه در 15 دقیقه وقتهای اضافه بعد از اتمام بازی در وقت قانونی به ثمر رسید، در 15 دقیقه اول وقت اضافه، بازی در اختیار ایتالیا بود و حتی آلبرتو گیلاردینیو (Gilardino ALBERTO_) و جان لوکا زامبروتا ((Zambrotta)) دو بار تیر دروازه آلمان را به لرزه در اوردند، تا نهایتا در دقیقه 119 بازی فابیو گروسو((Grosso ))، روی پاس دقیقی که دل پیرو در منطقه شش قدم و در حالیکه او از طرف بازیکنی تحت فشار نبود، به او داد، گل اول ایتالیا را با شوتی محکم و دور از دسترس دروازه بان آلمان ینس _ لمان (Jens_ Lehmann) در گوشه بالای دروازه، به ثمر رساند و سپس در لحظات آخر این مسابقه 120 دقیقه ای، دل پیرو که به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمده بود، در یک ضد حمله که با همکاری جیلاردینیو و توتی و کاناوارو به دست آمده بود، تیر خلاص را به دروازه لمان شلیک کرد، تا ایتالیا باز هم فینال جام جهانی را تجربه کند . در بازی فینال در نهم جولای و در شهر برلین، ایتالیا در برابر تیم ملی فرانسه قرار گرفت ، ابتدا در دقیقه 7 بازی و در پنالتی که با خطای مارکو ماترازی، برای فرانسه به دست امده بود، زین الدین زیدان کاپیتان فرانسه، با یک ضربه چیپ گل اول بازی را وارد دروازه ایتالیا کرد، 12 دقیقه بعد از این گل، ماترازی مدافع پیش تاخته ایتالیا بر روی سانتر دل پیرو، با یک ضربه سر محکم گل تساوی را وارد دروازه فرانسه کرد و حتی در نیمه دوم، لوکا تونی توانست دروازه فرانسه را باز کند، که این گل مشکوک به آفساید، به وسیله داور مردود اعلام شد، تا بازی به وقت های اضافه کشیده شود. البته وقت های اضافه بازی با یک حادثه به جنجال کشیده شد، جنجالی که تا مدتها، توجه رسانه های ورزشی جهان را به خود جلب کرد. زین الدین زیدان بر سر تصاحب یک توپ با ماتزاری درگیر شد و جدال این دو با ضربه سر زیدان به سینه ماتزاری و سپس اخراج او همراه بود. بعد از بازی فیفا به همین دلیل برای دو بازیکن جریمه ای انضباطی را در نظر گرفت. نهایتا این مسابقه مهیج و حساس به ضربات پنالتی کشید . بعد از جام جهانی 1994 در مقابل برزیل، این دومین بار در تاریخ حضور ایتالیا در جامهای جهانی بود، که سرنوشت این تیم برای قهرمانی جهان در ضربات پنالتی تعیین می شد، در ضربات پنالتی ایتالیا 5 بر 3 پیروز شد، در حالیکه آخرین ضربه که متعلق به فرانسه بود و تعیین کننده محسوب می شد، توسط دیوید ترزگه بعد از اصابت به تیر دروازه به اوت رفت . همچنین نام 7 بازیکن اصلی ایتالیا در پایان بازی ها در لیست 23 بازیکن منتخب و ستاره تورنمنت جام جهانی، به وسیله فیفا، قرار گرفت این بازیکنان عبارت بودند از :

1_ Gianluigi Buffon جیان لوئیجی بوفون

2_Fabio Cannavaroفابیو کاناوارو

3_Gianluca Zambrotta جیان لوکا زامبروتا

4_Gennaro Gattuso جینارو گاتوسو

5_Francesco Totti فرانچسکو توتی

6_Luca Toni لوکا تونی

7_Andrea Pirloآندره پیرلو

جیان لوئیجی بوفون همچنین جایزه یاشین (Lev Yashin Award) را که به بهترین دروازه بان رقابت ها اهدا می شود به خود اختصاص داد، او در کل مسابقات تنها دو گل دریافت کرد که اولین آن در بازی با تیم ملی آمریکا از بازیکنی به نام زاکاردو (Zaccardo) و دومی در بازی فینال از روی نقطه پنالتی و به وسیله زین الدین زیدان بود. بنابراین بوفون موفق شده بود 460 دقیقه ممتد، دروازه خود را بسته نگاه دارد که در نوع خودش رکوردی جدید بود .

بعد از قهرمانی جهان (از سال 2006 تا 2010)

بعد از قهرمانی ایتالیا در جام جهانی 2006، مارچلو لیپی (Lippi) از سمت خود استعفا داد و ستاره ایتالیا در جام جهانی سال 1994، روبرتو دونادونی در 13 جولای به عنوان سرمربی جدید تیم ملی از طرف فدراسیون فوتبال ایتالیا، انتخاب شد، ایتالیا در بازیهای انتخابی جام ملتهای اروپای سال 2008 در گروهB اول شد و بالاتر از فرانسه به رقابتهای جام ملتهای اروپا صعود کرد، ضمن اینکه فرانسه هم به عنوان تیم دوم وارد مسابقات این دوره جام شد، در 14 فوریه سال 2007 تیم ملی ایتالیا با 1488 امتیاز و 37 امتیاز بیشتر از آرژانتین بر صدر لیست رنکینگ فیفا، تکیه زد، در حالیکه قبل از این تاریخ در لیست فیفا دوم بود، این افتخار برای اولین بار بعد از سال 1993 به تیم ملی ایتالیا تعلق گرفت، در مسابقات یوروی 2008 ایتالیا بازیها را یک نتیجه بد اغاز کرد و سه بر صفر از تیم ملی هلند شکست خورد، در بازی بعد ایتالیا با تیم ملی رومانی یک بر یک مساوی کرد، به این ترتیب که بعد از اشتباه زامبروتا مدافع ایتالیا، آدریان موتو (Adrian Mutu) بازیکن رومانی از فرصت استفاده کرده و رومانی را یک بر صفر پیش انداخت سپس تنها بعد از چند دقیقه، کریستین پانوچی (Christian_ Panucci) بازی را به تساوی کشاند، سپس در دقیقه 80 بازی، رومانی یک پنالتی دیگر به دست آورد، که بوفون با مهار ضربه موتوAdrian Mutu ناجی ایتالیا شد، آخرین بازی ایتالیا در گروه با تیم ملی فرانسه بود، که به نوعی یادآور رویارویی این دو تیم در فینال جام جهانی سال 2006 بود. این بازی با نتیجه دو بر صفر به نفع ایتالیا به پایان رسید، ابتدا اندره پیرلو از روی نقطه پنالتی برای ایتالیا گل زد و سپس دانیل دی روسی (Daniele De Rossi) از روی یک ضربه آزاد گلی زیبا را به ثمر رساند، تا ایتالیا برنده میدان شود، در نهایت رومانی در حالیکه یک امتیاز بیشتر از ایتالیا داشت، مقابل تیم هلند قرار گرفت، که بازی را دو بر صفر برد تا به دور بعد و بازی با اسپانیا قهرمان ان دوره جام در مرحله یک چهارم نهایی برسد، که ایتالیا این بازی را در ضربات پنالتی به تیم ملی اسپانیا 4 بر 2 باخت و درست یک هفته از بعد از این بازی، دونادونی از سرمربی گری عزل و دوباره مارچلو لیپی سکان هدایت تیم ملی ایتالیا را بر عهده گرفت، در حالیکه ایتالیا باید برای شرکت در جام کنفدراسیونهای جهان که به علت قهرمانی در جام جهانی به شکل اتوماتیک حق شرکت در ان را داشت، خودش را آماده میکرد، برای حضور در جام جهانی سال 2010 ایتالیا بازیهای انتخابی را در ورزشگاه های خانگی خود یعنی استادیوم های فریولی_استادیو (Stadio Friuli)، ویا دل ماری (Via del Mare( و سن نیکولا_استادیو (Stadio San Nicola) و استادیوم المپیکو دی تورینو (Olimpico di Torino) و استادیوم انیو تاردینی (Ennio Tardini) در ماه اکتبر سال 2009 تیم ملی ایتالیا، با یک تساوی دو بر دو در مقابل جمهوری ایرلند، به جام جهانی سال 2010 آفریقای جنوبی راه یافت و در تاریخ چهارم دسامبر 2009 طبق قرعه در گروهF با تیمهای نیوزلند و پاراگوئه و اسلوواکی هم گروه شد، و با عملکردی ناباوارنه در گروه خود تیم آخر شد و از صعود به دور حذفی جام جهانی باز ماند، ایتالیا با نیوزلند و پاراگوئه مساوی کرد و از تیم ملی اسلوواکی سه بر دو شکست خورد و در همان مرحله گروهی از مسابقات حذف شد.حذف ایتالیا در مرحله گروهی تعجب بسیار زیادی را در بین فوتبال دوستان در سراسر دنیا برانگیخت.در واقع این برای اولین بار بود که تیم ملی ایتالیا در همان مرحله گروهی از بقیه مسابقات باز می ماند و برای سومین بار در تاریخ جام جهانی فوتبال بود، که تیم مدافع عنوان قهرمانی در دور بعدی جام در مرحله گروهی حذف می شد، برای اولین بار این اتفاق برای برزیل در جام جهانی 1966 افتاد و تیم ملی فرانسه هم در سال 2002 با این مسئله مواجه شد، در جام جهانی سال 2006، تیم ملی فرانسه در هیچ کدام از بازیهای دور گروهی، پیروز نشد و بدین ترتیب، برای اولین بار در تاریخ برگزاری جام جهانی تیمهای فینالیست دور قبلی جام، در دور بعدی جام جهانی در همان مرحله گروهی حذف شدند و نتوانستند به مرحله بعد راه یابند .

از سال 2010 تا کنون (سرمربیگری چزاره پراندلی)

بعد از جام جهانی آفریقای جنوبی سال 2010 مارچلو لیپی از سمت خود برکنار و چزاره پراندلی بر روی نیمکت مربیگری تیم ملی ایتالیا نشست . سرمربیگری چزاره پراندلی قبل از شروع تورنمنت مسابقات انتخابی جام ملتهای اروپای سال 2012 اعلام شد، اولین بازی ایتالیا با مربی گری پراندلی با ناکامی همراه بود، ایتالیا در یک بازی دوستانه در برابر تیم بی نام و نشان کوته دی ایویره ((Côte d'Ivoire)) بازی را یک بر صفر باخت، ایتالیا در بازی های انتخابی جام ملتهای سال 2012 خود را باز یافت و تیم ملی استونی را دو بر یک و تیم ملی جزایر فارو ((Faroe Islands)) را 5 بر 1 مغلوب کرد و سپس در مقابل تیم صربستان در استادیوم لوئیجی فراری (Stadio Luigi Ferraris) صف آرایی کرد و بازی به علت آشوب تماشاگران صربی و پرتاب اجزای آتش زا و شعله ور به داخل زمین نا تمام ماند و طبق قوانین یوفا بازی سه بر صفر به سود ایتالیا اعلام شد و ایتالیایی ها به صدر جدول گروه خود رسیدند. در اولین بازی سال 2011 ایتالیا در یک بازی دوستانه، مقابل تیم آلمان قرار گرفت در همان ورزشگاهی که آنها در جام جهانی سال 2006 با شکست دو بر صفر آلمان به دیدار فینال جام جهانی راه یافتند، این بازی در شهر دورتموند برگزار شد و یک بر یک مساوی به اتمام رسید. در مارچ 2011 ایتالیا با نتیجه یک بر صفر بر تیم ملی استوونی غلبه کرد و جایگاه خود را در صدر جدول مسابقات انتخابی جام ملتهای اروپای سال 2012 محکم تر کرد. سپس آنها در همین تاریخ یعنی مارچ 2011 در یک بازی دوستانه مقابل تیم ملی اکراین قرار گرفتند و با وجود اینکه از اواسط بازی، ده نفره هم شده بودند ، دو بر صفر این تیم را شکست دادند . ایتالیا سپس در یکی دیگر از بازی های انتخابی جام ملت های اروپای سال 2012 تیم ملی استونی را با نتیجه سه بر صفر مغلوب کردند و از جایگاه خود در صدر جدول رقابت ها حفاظت کردند، آنها با این پیروزی همچنین رکورد عدم شکست در 9 بازی پشت سر هم را دوباره به خود اختصاص دادند، رکوردی که اولین بار با مربی گری جیووانی تراپاتونی (Giovanni Trapattoni) در سال 2002 کسب کرده بودند، رکوردی که در تاریخ 7 جون 2011 با شکست ایتالیا از تیم ملی ایرلند در یک بازی دوستانه، بلاخره شکسته شد. دومین فصل سرمربی گری پراندلی در ایتالیا در دهم آگوست 2011 با یک بازی دوستانه با تیم ملی اسپانیا شروع شد، بازی که ایتالیا در آن قهرمان اخیر جام جهانی یعنی تیم ملی اسپانیا را دو بر یک مغلوب کرد، این مسابقه در استادیوم باریز سن نیکولا (Bari's Stadio San Nicola.) برگزار شد.