وقتی مرگ در می زند...

محمدحسین عباسپور 

چهره بهت زده علی دوستی مهر و مهدی مهدوی کیا در پایان کابوس 90 دقیقه ای تیم ملی جوانان کشورمان برابر یمن ، دقیقا حکایت از همان حس و حالتی داشت که امروز بر فوتبال ایران می گذرد.

حذف دردناک و تحقیرآمیز تیم ملی فوتبال جوانان کشورمان ، آنهم پس از 2 شکست پی در پی برابر تیم های درجه سه آسیایی همچون تایلند و یمن ، فوتبال کشورمان و همه هواداران پرشمارش را در بهتی مطلق فرو برده است ، پس از ناکامی تیم ملی نوجوانان در راه یابی به بازی های جام جهانی و البته افتضاحات ماندگار تیم ملی امید در بازی های آسیایی اینچئون ، حذف ناباورانه این تیم در مرحله گروهی ، به واقع فوتبال کشورمان را وارد مرحله ای از اغما کرده است.

اگر منصفانه با خود بیاندیشیم و فکر کنیم ، می بینم اینبار نه خبری از اکبر محمدی هست که ناکامی های خود در رده پایه را بر سر او بشکنیم و نه وینگوبگویچ و نلو وینگادایی که به بهانه اجنبی بودن و دل نسوزاندن انگشت اتهام را به سمتشان نشانه برویم ، بلکه این بار 2 تن از اسطوره ها و بزرگان فوتبال کشورمان بر روی نیمکت تیم ملی جوانان نشسته بودند.علی دوستی مهر و مهدی مهدوی کیایی که تمام فوتبال ایران ، شایستگی های فنی و اخلاقی این دو را قبول داشته و برآن صحه می گذارند. پس به نظر می رسد که علت ناکامی های پی در پی فوتبال کشورمان را باید در جایی ورای بازیکن و مربی جستجو کنیم.در جایی حوالی دفتر ریاست فدراسیون فوتبال ، دفتری که علی کفاشیان همچنان با تک پشتوانه قابل دفاعش یعنی صعود تیم ملی بزرگسالان به جام جهانی ،  نمایش نسبتا قابل قبولش و صدالبته سیاستمداری بی بدیل و فوق العاده خود ، با خیالی آسوده بر مسند ریاستش تکیه می زند.

رییس خندان فدراسیون فوتبال کشورمان ، به خوبی دریافته است که در فوتبال ایران ، همه چشم ها به تیم ملی بزرگسالان دوخته شده است و برای بقای خود در فدراسیون باید تمام تمرکز و توان خود را صرف موفقیت این تیم کند و این دقیقا همان نکته ایست که باعث مرگ فوتبال پایه کشورمان شده است و البته از حق هم که نگذریم صرفا به دوره ریاست

علی کفاشیان ختم نمی شود و در ادوار گذشته هم کاملا مسبوق به سابقه بوده است.اما این بار از شرایط این طور بر می آید که فرشته مرگ پس از گرفتن جان تیم های ملی نوجوانان ، جوانان و امید کشورمان ، با قدرت بر در دفتر رییس فدراسیون فوتبال کشورمان می کوبد...