از گوشه‌گیری مطلق تا اوج محبوبیت / 10 سال حضور مستمر مسی در بارسلونا

نوید صراف | 16 اکتبر سال 2004 بود که در بازی بارسلونا مقابل اسپانیول؛ فرانک رایکارد سرمربی وقت کاتالان‌ها، نگاهی به نیمکت ذخیره‌ی تیم‌اش انداخت و دستور تعویض را صادر کرد. دکو بازیکن مطرح و پرتغالی بارسا نگاهی به تابلوی تعویض انداخت و به کناره‌ی زمین آمد تا جای خود را به بازیکنی بدهد که در آن زمان تنها 17 سال و 114 روز سن داشت؛ بازیکن آرژانتینی و بسیار گوشه‌گیر و خجالتی‌ای به نام لیونل آندرس  مسی کوچیتینی. او در بازی با اسپانیول تنها 8 دقیقه در میدان حضور داشت. 8 دقیقه‌ای که نتیجه‌ی عزمی راسخ و تلاش‌های بی‌وقفه‌ کودکی فقیر و بیمار برای تبدیل شدن به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بود.

ژاوی یکی از اسطوره‌های کاتالان بارها بدون هیچ غروری حرف دل بسیاری از فوتبال‌دوستان را بر زبان آورد و در مورد او گفت: "مسی یک سطح از تمام بازیکنان بالاتر است. کسانی که این امر را نمی‌بینند یا کتمان می‌کنند بی شک کور هستند!"

تنها 4 سال و 28 روز قبل از این بازی بود که کارلس رکساچ؛ مدیر ورزشی وقت باشگاه بارسلونا، پرداخت هزینه‌های درمانی لیونل 13 ساله را پذیرفت و برای او شرط گذاشت که تنها زمانی قرارداد امضا خواهد شد که مسی حاضر به نقل مکان به اسپانیا باشد. پس از قبول این شرط از سوی مسی و پدرش، رکساچ؛ بدون کاغذی در دست، پیشنهاد قرارداد مسی را بر روی دستمال کاغذی نوشت تا مسی به همراه پدرش خورخه هوراکیو مسی؛ راهی دیار ماتادورها شوند.

رادولفو بورل مربی تیم نوجوانان بارسلونا زمانی که او را در میان بازیکنان تیم‌اش دید، بازیکنان‌اش را فراخواند و با خیره شدن به چشمان جرارد پیکه خطاب به سایر بازیکنان گفت: "مراقب‌اش باشید. او بسیار کوچک است، زیاد به او سخت نگیرید چون ممکن است هر لحظه خرد شود."

بورل به خوبی از این قضیه آگاه بود که کودکان در آن سن فقط به فکر خود هستند. آن‌ها بنابر اقتضای سن‌شان و البته حضورشان در بارسلونا برای اثبات توانایی‌ها و برتریِ خود؛ همچون مبارزه در گودال خرس، بسیار بی‌رحم و خشن به رقبای خود می‌تازند و تنها کسی که می‌توانست از لئو در برابر این حملات محافظت کند جرارد پیکه بود.

پیکه بعدها در مورد آن دوران گفت: "او بسیار کوچک و کوتاه قامت بود. به ندرت حرفی می‌زد. تا مدت‌ها فکر می‌کردیم که او لال است. چگونه باید مراقب او می‌بودیم وقتی‌که حتی قادر نبودیم با او حرف بزنیم. هیچ‌کس نمی‌توانست حتی تصورش را بکند که آن کودکِ گوشه‌گیر و خجالتی بعدها به چنین بازیکن بزرگی تبدیل شود."

فابرگاس که او هم در همان زمان در تیم نوجوانان بارسلونا عضویت داشت در مورد مسی و اوایل آشنایی‌اش با او می‌گوید: "مسی موهای بلندی داشت و بسیار آرام آرژانتینی صحبت می‌کرد. بهتر است بگوییم او اصلاً صحبتی نمی‌کرد. با جثه‌ی ریزش تنها در زمین می‌دوید و ما اعتقاد داشتیم که حضور او در میدان تنها اتلاف فضا و هزینه‌ی باشگاه و تیم‌ است."

تا مدت‌های مدیدی از بازی کردنِ مسی ممانعت شد. چون با توجه به شرایط جسمانی او و از سوی دیگر سن‌اش؛ کسی نمی‌دانست او در کدام سطح و رده‌ی سنی باید فوتبال بازی کند و فدراسیون نیز مجوزهای مورد نیاز را صادر نمی‌کرد. مسی در فصل 04-2003 در رکوردی عجیب در 5 رده‌ و تیم مختلف (بارسلونا B، بارسلونا A، بارسلونا C، بارسلونا B، بارسلونا C)  بازی کرد. اما این سختی‌ها برای مسی جوان، در برابر سختی‌هایی که او در کشورش کشیده بود بسیار کوچک و ناچیز بود.

او و خانواده‌اش هیچگاه فراموش نکردند که به چه دلیلی از سرزمین خود کوچ کرده و راهی دیار غربت شدند. واقعیت این است که تیم‌های باشگاهی آرژانتین هیچ کدام راضی به پرداخت هزینه‌های درمانیِ لئو کوچک نبودند. او به علت بیماری کمبود هورمون رشد نیاز داشت که روزی دو بار آمپول هورمون تزریق کند که هزینه‌ی این درمان در ماه به 900 دلار می‌رسید. پدر لئو کارگر یک کارخانه و مادرش نیز یک نظافت‌چی بود. این هزینه بسیار بیشتر از حد توان خانواده بود و پیشنهاد بارسلونا همچون هدیه‌ای از خدا بر آنها نازل شده بود.

خورخه مسی؛ پدر لئو، اولین حضور رسمی او در میدان را به خوبی به یاد دارد. او در مورد خاطره‌اش از آن لحظه اینطور می‌گوید: "واقعیت‌اش این است که همه‌ی ما گریه کردیم. این یک رویای دست نیافتنی بود که به حقیقت پیوست. ما هیچگاه فکرش را هم نمی‌کردیم که لیونل بتواند در آن روز به میدان برود. زمانی که او به کنار زمین آمد و کمک داور این دیدار تابلوی تعویض را بالا برد، همه‌ی ما از شدت شادی با تمام وجود گریه کردیم. من معتقدم این پاداش تمام فداکاری‌ها و جان‌فشانی‌های بود که پسرم انجام داد. او برای رسیدن به آرزویش نه تنها با بیماری، بلکه با دید منفی اطرافیان‌اش هم مبارزه کرد و بر تمام آنها چیره شد."

اما هر چیزی بهایی دارد. موفقیت او و حضورش در مستطیل سبز باز هم اشک آنها را جاری خواهد ساخت؛ چه اشک شوق و شادی و چه اشک غم و اندوه. اما هرچه که باشد، او اکنون دیگر کودک منزوی 10 سال پیش نیست. او اکنون "مسی‌دونا" است. او اکنون لیونل مسی ستاره‌ی بی‌بدیل جهان فوتبال است که همه‌ی علاقمندان به فوتبال را محسور قدرت و استعداد ناب و جادویی‌اش کرده است.