لیورپول، محکی برای خط میانی رئال مادرید

منبع: www.football-espana.com

برگردان از آرش گنجی

دو ماه به عقب برگردیم، زمانی که مادریدی ها که هنوز از رفتن ژابی آلونسو در شوک به سر می بردند. پس از شکست 4-2 رئال برابر سوسیداد در آنوئتا و بعد از گم گشتگی مردان آنجلوتی در دیدار برابر مدافع عنوان قهرمانی لالیگا، اتلتیکو مادرید، بحران سرتاپای تیم رئال را فراگیرد. از همان دیدار بود که ستارگان رئال دائماً و در هر دیدار از ناحیه هواداران هو می شدند.

حضور پررنگ آردا توران در نیمه دوم آن دیدار به شدت بر ضعف های خط دفاع و میانه رئالی ها پرتو افکند.

بعد از گذشت چند بازی، مادریدی ها بار دیگر روی نوار پیروزی قرار گرفتند و توانستند به یمن گل های فراوان خود در هر دیدار بار دیگر تا نزدیکی صدر جدول بالا بیایند.

شاگردان آن جلوتی در پنج بازی 32 گل به ثمر رساند و دروازه شان تنها پنج بار باز شد. اما به رغم حضور رونالدوی فوق ستاره که به نظر می آید در این فصل آمده تا تمام افتخارات را درو کند، هنوز به نظر رسد که بعد از رفتن ژابی آلونسو از مادرید، آنجلوتی نتوانسته است ضعف خط دفاع و قوای تدافعی خط میانه تیم خود را بهبود ببخشد.

رئال اما در فصل تابستان توانست تونی کروس را که به تازگی در تیم ملی خود طعم قهرمانی جهانی را چشیده بود راهی برنابئو کند و با حضور لوکا مودریچ به نظر می رسید که آخرین نقاط ضعف خط میانه رئال نیز از بین رفته اند.

اما حقیقت این است که هیچ یک از این دو بازیکن دارای تفکرات دفاعی نیستند و بیشتر تمایل دارند در کارهای تهاجمی شرکت کنند تا تدافعی. یک قیاس ساده میان قوای تدافعی رئال در فصل جاری با فصل قبل یعنی زمانی که هنوز آلونسو در خط دفاع مادریدی ها آقایی می کرد، به روشنی این مطلب را می رساند.

تعادلی که در فصل قبل میان قوای تهاجمی (البته با حضور دی ماریا) و تدافعی باشگاه به چشم می خورد احتمالاً یکی از کاملترین نمونه ها در نوع خود بود.

اگر چه هنوز زود است تا در خصوص خط میانه (جنبه ی تدافعی) باشگاه رئال مادرید قضاوت کنیم، هر چند که به هم ریختگی و عدم تعادل میان خط دفاع و هافبک های باشگاه در دیدار دشوار برابر اتلتیکو به وضوح قابل فهم بود، مصاف امشب غوهای سپید برابر لیورپول می تواند یک سرنخ بسیار خوب برای قضاوت در این باره باشد.

آن سوی میدان، لیورپول شاید مانند فصل قبل زمانی که سوارس را در اختیار داشت، یک نیروی عظیم در لیگ برتر به حساب نیاید اما در شب های اروپایی خود به ویژه در آنفیلد همیشه خوش درخشیده است. حضور یک بازیکن سرعتی مانند رحیم استرلینگ که همیشه می تواند از فضاهای خالی موجود در خط میانه و دفاعی تیم حریف حداکثر استفاده را ببرد، یک آزمون بسیار خوب برای سنجش تعادل در تیم رئال است.

باید بالوتلی را نیز به فهرست بازیکنان خطرناک لیورپول اضافه کنیم. اگرچه انتقال وی از ایتالیا به انگلستان چندان تفاوتی در عملکرد او ایجاد نکرد، اما ماریو بازیکنی است زهردار و فرصت طلب به نحوی که عملکرد او نیز می تواند به خوبی سنگ محکی برای هشیاری مدافعان رئال باشد.

با این حال مادرید مانند همیشه از مهره های نابی مانند رونالدو، بنزما، رودریگز و البته چیچاریتو برخوردار است. حضور همین عده در یک تیم می تواند کافی باشد تا کار به دفاع نکشد.

باری، اگر مادرید دیگر یک مدافع بالفطره مانند آلونسو ندارد، این امر موجب می شود تا تمام تیم تلاش مضاعفی به خرج دهد تا جای خالی او را به ویژه در لیگ قهرمانان اروپا پر کند.

کروس شاید بازیکن سرسختی باشد اما به هیچ وجه یک بازیکن سرعتی نیست و اگر در کارهای تهاجمی نقشی کلیدی داشته باشد ابداً نمی تواند در برگشت ها پابه پای مهاجمان حریف بدود.

مودریچ در فصل قبل عملکرد دفاعی خوبی از خود به نمایش گذاشت، اما بدون حضور آلونسو به نظر نمی آید که چندان بتواند از یک سوم دفاعی رئال حفاظت کند.

به هر حال، پیش از قدم گذاشتن رئال به ال کلاسیکوی همیشه حساس، مصاف برابر لیورپول می تواند به خوبی نشان دهد که رئال بدون آلونسو چند مرده حلاج است.