بعد از غروب...

محمد حسین عباسپور

قبل از طلوعی که مدت ها  برای تماشای دوباره اش لحظه شماری می کردیم هم آشکارا مشخص بود که به کار بردن لفظ دوستانه برای پرده ای دیگر از جنگ همیشگی دو غول فوتبال آسیا ، یعنی ایران و کره جنوبی کاری بس بیهوده است . اما آخرین قسمت این نمایش همواره جذاب و تماشایی با سومین برد متوالی ملی پوشان فوتبال کشورمان برابر قرمزهای پرمدعا و هدیه کردن غروبی دل انگیز و ماندگار به هواداران پرشمار تیم ملی همراه بود ، پایان باشکوهی که حالا چشم امید بسیاری را به رویای قهرمانی در جام ملت های آسیای استرالیا 2015 دوخته است...سرزمینی که خاستگاه یکی از بزرگترین حماسه های تاریخی و فوتبالی کشور ماست و هیچ بعید نیست که دوباره محل وصال فوتبال ما و رویاهای دیرینه اش باشد...

اما یک بازی و چند نکته...

نکته اول به قفس توری تیم ملی فوتبال کشورمان و نمایش فوق العاده علیرضا حقیقی بازمی گردد که با عملکردی مطمئن و با اعتماد به نفس ضمن دریافت عنوان بهترین بازیکن میدان ، پرونده بازگشت بزرکترین تهدید جانشینی اش یعنی سید مهدی رحمتی را تقریبا مختومه اعلام و شماره یک تیم ملی را حداقل تا جام ملت ها برای خود مهر و سند زد.

دومین نکته حائز اهمیت این جدال سنتی به ارائه یک بازی تدافعی دیگر از سوی کارلوس کیروش و یارانش بازمی گردد تا کارلوس نشان دهد که نسخه آسیایی تیم ملی هم تفاوت چندانی با نسخه جهانی اش ندارد.

اما در بررسی خط به خط تیم ملی فوتبال کشورمان ، بعد از خط دروازه به سد دفاعی تیم کیروش می رسیم که با سه تغییر نسبت به جام جهانی 2014 پا به این آوردگاه گذاشته بود. کارلوس با منتقل کردن پژمان منتظری به قلب خط دفاعی تیم ملی و در کنار سید جلالی که به نظر می رسد جایگاهش در دفاع میانی تیم ملی به شایستگی خدشه ناپذیر است ، خسرو حیدری را در سمت راست خط دفاعی به کار گرفت که البته با اینکه باز هم خسروی تیم ملی با خسروی استقلال فاصله زیادی داشت ، اما به نسبت بازی های قبلی خود ، نمایش بهتر و امیدوار کننده تری ارائه داد. در سمت چپ خط دفاعی ، احسان حاج صفی ، جای بهترین بازیکن و پدیده تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی 2014 ، مهرداد پولادی را گرفته بود که به دلیل مشکلات عجیب و غریب خدمت سربازی اش ، فعلا از تیم ملی دور مانده و انصافا هم احسان عمکرد بسیاز خوبی در ای پست داشت و خیال کارلوس را تا حدود زیادی از این منطقه راحت کرد تا شاید همچون جام ملت های آسیای 2011 قطر ، مدافع چپ اصلی تیم ملی باشد.هر چند که به نظر می رسد از دست دادن سوپراستاری همچون پولادی و سپردن پستش به حاج صفی که پست ایده آلش در میانه میدان و دقیقا همان جایی بود که مسعود شجاعی در بازی با کره جنوبی یکی دیگر از نمایش های ضعیف و اعصاب خرد کن خود را به نمایش گذاشت ، ضرری بزرگ برای تیم ملی به شمار می رود.دو هافبک دیگر تیم ملی فوتبال کشورمان که در کنار مسعود ، مثلث میانی ترکیب 3-3-4 کارلوس کیروش را تشکیل داده بودند ، آندو تیموریان و جواد نکونام بودند که اولی باز هم با روزهای خوب خودش نسبتا فاصله داشت ، اما نکو که این فصل دوباره به فوتبال اسپانیا بازگشته و راس تدافعی این مثلث را شکل داده بود ، آشکارا به نسبت سال گذشته آماده تر و سرحال تر به نظر می رسید ، در ضمن ، همچون همیشه رهبر خوبی برای تیم ملی بود و البته هنر مثال زدنی اش در نواختن ضزبات ایستگاهی ، بار دیگر به کمک تیم ملی فوتبال کشورمان آمد و زمینه ساز اصلی گل سردار آزمون شد.

اما در خط حمله ، کارلوس از مثلث جهانیخش – دژاگه و قوچان نژاد استفاده  کرده بود که در این بین جهانبخش با وجود آنکه نمایش چندان دلپذیری ارائه نداد ، اما بی شک یکی از ستاره های اصلی و پرامید نسخه 2015 تیم ملی خواهد بود و همچنان چشم های امید بسیاری را به خود دوخته است.در سمت چپ خط حمله تیم ملی ، اشکان دژاگه ای به میدان رفت که ارائه نمایشی خوب اما نه چندان ایده آل و در خور سوپراستاری در حد اشکان ، بار دیگر این حسرت را روانه دل هواداران تیم ملی کرد که واقعا یک بازیکن در این سطح چرا باید از لیگ برتر فوتبال انگلستان ، ناگهان به خاطر پیشنهاد مالی وحشتناک قطری ها ، پا به لیگ این کشور گذاشته و در حالی که حد اقل 4 سال دیگر می توانست در بالاترین سطح فوتبال اروپا بازی کند ، خود را از سن 28 سالگی در سراشیبی افت و نزول قرار دهد و این مسئله برای راس تمام کننده این مثلث ، یعنی قوچان نژادی که در ابتدای این فصل باشگاه چارلتون انگستان را به مقصد الکویت ترک کرد نیز کاملا صادق است.

اما نکته آخر و طلایی این دیدار به اصطلاح دوستانه ،  به دقیقه 60 این دیدار و ورود همزمان ووریا غفوری ، سروش رفیعی و سردار آزمون به میدان مسابقه باز می گردد. تعویض هایی که روح جدیدی به کالبد پرسن و سال تیم ملی دمید و از طرف دیگر هم نشان داد که کارلوس دیدگاهی جدی به استراتژی تغییر نسل گام به گام و اصولی تیم ملی دارد. در این بین هر سه بازیکن نمایش انرژیک ، خوب و قابل قبولی داشتند و صد البته نمی توان از پیگیری و پرش شجاعانه سردار در صحنه تک گل تیم ملی به سادگی گذشت و باید ضمن تحسین این مهاجم جوان و آینده دار تیم ملی ، خیال خود را با داشتن گوچی – سردارو صد البته کریم انصاری فر از نوک پیکان خط حمله تیم ملی کاملا آسوده ببینیم.

و نهایتا اینکه ، بعد از این برد غرورانگیز و رقم زدن هتریکی رشک برانگیز در بردن کره ای های پرادعا ، با قلب هایی لبریز از امید برای آینده تیم ملی فوتبال کشورمان و طلوع های شورانگیز و غروب های آکنده از شکوه ، همه روزها را عاشقانه رویاپردازی می کنیم...