بهترین فوتبالیست هایی که هیچگاه در جام جهانی حضور نداشتند

جواد قاسمی

منبع:Foxsports

ده بازیکنی که به عالی ترین مرحله ی فوتبال راه نیافتند

این اتفاق معمولاً بدین جهت برای برخی از بازیکنان می افتد که کشورهای مادری آنها از راهیابی به جام جهانی بازمی مانند، و یا این که مانند مثال آلمانی ما، به علت اختلاف با فدراسیون فوتبال کشور خود از تیم ملی جدا می شوند. جام جهانی در صورت حضور بازیکنانی مانند دی استفانو، وه آ، بست، کانتونا یا شوستر چگونه در یادها می ماند؟ این پرسشی است که هیچ گاه پاسخ آن را نخواهیم دانست.

جورج بست

بست بی همتا فقط 37 بار برای تیم ملی ایرلند شمالی در میادین حاضر شد و مجموعاً 10 گل ملی به ثمر رساند، اما این بازیکن همراه با باشگاه محبوب خود منچستریونایتد، دو بار به قهرمان لیگ داخلی و یک بار هم به قهرمانی اروپا دست یافت. این بازیکن پس از کمک به منچستریونایتد در تصاحب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال 1968،، بازیکن سال اروپا عنوان گرفت. پس از خسته و درمانده کردن رئال مادرید در ورزشگاه برنابئو در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، با آن تعادل فوق العاده و مهارت های دریبلی خاص و پاهای جادویی خود، از سوی رسانه های اسپانیایی "El Beatle" نام گرفت. پله بازیکن افسانه ای تاریخ فوتبال جهان یک بار جورج بست را بزرگترین لقب داد و چه کسی می توانست مخالفتی کند؟

آلفردو دی استفانو

در آمریکای لاتین، آنهایی که بازی تیر بور (لقب دی استفانو) را دیده اند می گویند که دی استفانو از پله هم بهتر بود. دی استفانو همراه با رئال مادرید به پنج قهرمانی در اروپا دست یافت و دو بار در سالهای 1957 و 1959 عنوان بهترین فوتبالیست سال اروپا را از آن خود کرد. بر حسب مدت عمر فوتبالی، او از همه بیشتر درخشید و به افتخارات بین المللی در سه کشور مختلف دست یافت، آرژانتین که کشور مادری اش بود و کلمبیا  و اسپانیا. در سال 1950، زمانی که هنوز در آرژانتین بازی می کرد، کشورش از ورود به جام جهانی خودداری کرد و تا سال 1954 دی استفانو دیگر به اسپانیا رسیده بود، آن هم از طریق کلمبیا– که اساساً به او ملیت کلمبیایی اعطا نکردند. او در سن 31 سالگی برای بازی کردن در تیم ملی اسپانیا مجاز شناخته شد، اما اسپانیایی ها از راه یابی به جام جهانی 1958 بازماندند و در نهایت هم زمانی که اسپانیا به جام جهانی 1962 راه یافت، دی استفانو با مصدومیت مواجه شد.

دانکن ادواردز

سرنوشت ادواردز این بود که به بزرگترین بازیکن انگلیسی تبدیل شود پیش از آن که در سانحه ی هوایی مونیخ در سال 1958 به طور تراژیکی جان خود را از دست بدهد. ادواردز 21 ساله بود که درگذشت، اما تا آن زمان 18 بار برای تیم ملی انگلستان ایفای نقش کرده و دو بار همراه با منچستریونایتد در سال 1956 و 1957 قهرمان لیگ شده بود. مربی سابق تیم ملی اسکاتلند و باشگاه منچستریونایتد، تامی داچرتی همیشه می گفت: "می توان بی خیال بست، پله و مارادونا شد، دانکن از همه آنها بزرگتر بود". سر بابی چارلتون، فاتح جام جهانی همراه با انگلستان در سال 1966 و هم تیمی ادواردز در منچستریونایتد نیز معتقد بود: "دانکن ادواردز تنها بازیکنی بود که همیشه حسادت من را برمی انگیخت".

جیم باکستر

تمام اسکاتلند باکستر را بهترین می دانند. او یک هافبک با استعداد بود که در دورانی که برای رنجرز و تیم ملی اسکاتلند در دهه ی 1960 ایفای نقش می کرد، به قلب ملت خود راه می یافت. در سال 1967، دیدار اسکاتلند برابر انگلستان در ویمبلی اهمیت پررنگ تری به خود گرفت زیرا که انگلستان در فوتبال جهان نیز سلطنت می کرد و به تازگی جام ژول ریمه را از آن خود کرده بود. باکستر چونان یک رهبر ارکستر در این بازی می درخشید، دیداری که با پیروزی 3-2 اسکاتلند بر انگلستان پایان یافت، انگلستانی که توانسته بود آلمان را در سال 1966 در هم خرد کند.

رایان گیگز

جام جهانی برزیل بار دیگر شاهد غیبت استعداد برتر، یعنی رایان گیگز، خواهد بود. این ستاره ی باشگاه منچستریونایتد، در سطح باشگاهی به هر چه دست یافتنی بود، دست یافت و تمام عمر فوتبالی خود را در منچستریونایتد سپری کرد. او رکورددار بیشترین بازی برای باشگاه خود است. ناتوانی تیم ملی ولز از راهیابی به حتا یک جام جهانی، گیگز را از درخشش در سطح بین المللی محروم کرده است.

ژرژ وه آ

این استعداد لیبریایی زمانی که در فرانسه و در باشگاه موناکو و بعد در پاری سن ژرمن ظاهر شد تمام چشم ها را به خود خیره کرد، و این قبل از درخشش جهانی او با ورود به باشگاه آث میلان بود. وه آ نخستین فوتبالیست آفریقایی بود که عنوان بهتری بازیکن جهان را در سال 1995 به دست آورد، سه بار نیز به عنوان بهترین بازیکن آفریقایی مفتخر شد – در سال های 1989، 1994، 1995 . او به خوبی توانست با یک اعتماد به نفس عالی جای خالی مارکو فان باستن را در باشگاه میلان پر کند. وه آ از قدرت و توان و چابکی مثال زدنی ای برخوردار بود و به ناگاه گل های چشم نوازی به ثمر می رساند که همین گل ها موجب شدند تا میلان در سالهای 1995 و 1999 به دو اسکودتو دست یابد.

اریک کانتونا

با توجه به موفقیتی که در باشگاه منچستریونایتد و فرانسه در دهه ی 1990 نصیب این بازیکن شد، عدم شکوفایی این استعداد در بزرگترین عرصه ی فوتبالی جهانی غیرقابل باور است. فرانسه از راهیابی به جام جهانی 1990 و 1994 بازماند، بعد از تعلیق این بازیکن در سال 1995 و جانشینی زیدان، او پس از بازگشت دیگر هیچگاه برای کشور خود به میدان نرفت و قهرمانی در جام جهانی 1998 در خاک خود را نیز از دست داد. در سطح باشگاهی، کانتونا به هفت جام داخلی با باشگاه مارسی، لیدز و بیشتر از همه با باشگاه منچستریونایتد دست یافت.

یان راش

درست مانند رایان گیگز، راش نیز موفقیت های عظیمی در سطح باشگاهی به دست آورد اما استعداد او به تنهایی برای راهیابی تیم ملی ولز به جام جهانی کفایت نمی کرد. این مهاجم پرتوان 28 گل در 73 حضور خود برای تیم ملی ولز به ثمر رساند و این تیم را تا آستانه ی راهیابی به جام جهانی رساند. بیشترین خدمت او به باشگاه لیورپول بود. او در سالهای 1981 و 1984 دو بار صاحب عنوان قهرمانی اروپا و پنج عنوان لیگ داخلی شد و 346 گل او برای باشگاه لیورپول یک رکورد شکست ناپذیر به حساب می آید.

برند شوستر

برند شوستر تیم ملی آلمان غربی را در سال 1980 قهرمان اروپا کرد. وی در این تورنمنت عنوان دومین بازیکن برتر را از آن خود کرد اما مجادلات او با فدراسیون فوتبال این کشور تمامی نداشت و به کناره گیری شوستر از فوتبال بین المللی در سن 24 سالگی  انجامید. این هافبک توانمند ملقب به فرشته ی بور، همراه با تیم بارسلونا و رئال مادرید به قهرمانی لیگ اسپانیا دست یافت و در سال 1986 مادریدی ها را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند اما در این دیدار نتیجه را در ضربات پنالتی به استوا بخارست واگذار کردند.

یاری لیتمانن

لیتمانن به سبب عملکرد درخشان و تماشایی خود صاحب بی شمار مدال است، اما فقط در عرصه ی فوتبال باشگاهی. این مهاجم بلند پرواز نام خود را در باشگاه آژاکس بر زبان ها انداخت و پس از پیوستن دنیس برکمپ از آژاکس به اینتر، جای خود را در باشگاه آژاکس باز کرد. لیتمانن به یک قهرمانی در لیگ قهرمانان دست یافت، و پس از ترک بارسا، همراه با لیورپول نیز سه بار قهرمانی در لیگ برتر را به دست آورد. ناکامی تیم ملی فنلاند از راهیابی به جام جهانی به معنای فقدان یک بازیکن فنی و مستعد بود. وی در عین حال رکوردار برترین گلزن تیم ملی فنلاند است.