آقایان کافی‌ست! فوتبال را کنار بگذارید...

Bleacherreport | Charlie Melman

مترجم : سید مصطفی جعفرزاده

پیشرفت علم پزشکی و فیزیوتراپی به فوتبالیستها این اجازه را می دهد که با سرعت بیشتری از کمند مصدومیت رهایی یابند و با طولانی تر کردن دوره حرفه ای بازیگریشان، مدت زمان بیشتری پیراهن تیم های محبوبشان را پوشیده و بدن هایشان در فرم مطلوب نگاه دارند. ذات یک فوتبالیست حرفه ای به گونه ایست که فرارسیدن دوره بازنشستگی را باور ندارد و از آن طفره می رود اما در نهایت هر حرفه ای هر قدر هم که بعید به نظر برسد روزی به پایان خواهد رسید.

در اینجا به معرفی ۷ بازیکنی می پردازیم که زنگ بازنشستگی برایشان به صدا  در آمده است

برد فریدل :

 فریدل که درست یک هفته پس از پایان فصل جاری لیگ برتر انگلستان 43 ساله خواهد شد، احتمالاً رکورد 310 حضور متوالی اش در چارچوب دروازه را افزایش خواهد داد. رقیب جدی فریدل، هوگو لوریس است که احتمالاً جایگاه او را در ترکیب اصلی تیم تصاحب خواهد کرد. لوریس در بهترین شرایط بازی خود قرار دارد و فریدل به رغم توانایی بازی در بالاترین سطح، همانند دیگر بازیکنان پا به سن گذاشته به عنوان گزینه دوم مد نظر سرمربی تیم خود قرار دارد. گرچه تا کنون هیچ نشانه ای از افت کیفی در بازی فریدل احساس نشده است، اما به نظر می رسد با توجه به شرایط سنی خود هرگز فرصت بازی در ترکیب اصلی هیچ تیمی را نخواهد یافت و توانایی هایش رو به تحلیل خواهند رفت. گویا این فصل آخرین فصل از دوران چشم نواز بازیگری این دروازه بان است.

ابو دیابی :

 دیابی به وضوح دارای استعداد شگرف و ترکیب به شدت نادری از قامت، قدرت، تطبیق پذیری موقعیتی و توانایی فنی بسیار بالایی است. حرفه ورزشی دیابی از هفت سال پیش و پس از صدمه ای که دان اسمیت بازیکن ساندرلند به زانوی او وارد کرد رو به نابودی رفت. وی از آن زمان از آسیب دیدگی های بیشماری رنج برد و چندین عمل جراحی بر روی زانوی خود صورت داد. ظاهراً هر بار که او آمادگی خود را به دست آورد و آماده حضور در ترکیب اصلی آرسنال شد بدن او اجازه این بازگشت را نداد. بنابراین زمان خداحافظی دیابی از فوتبال فرارسیده است.

امیل هسکی :

 اوه ، امیل هسکی. در دهه گذشته به ندرت بازیکنی سوژه چنین انتقادات و ناسزاهای مداوم و همگانی بوده است. او هرگز به این بدی که منتقدان می گفتند نبود. در واقع هسکی واقعاً مهاجم نوک قدرتمندی است و در دوران اوج بازیگری خود نمایش های حیرت آوری را از خود بروز داد. امیل هسکی هرگز در گلزنی که امری حیاتی برای یک مهاجم است موفق عمل نکرد. او هم اینک برای نیوکاسل جتس بازی می کند و در 24 بازی از لیگ استرالیا 9 گل به ثمر رسانده است. این آمار به طور قابل ملاحظه ای در مقایسه با آخرین حضور او در لیگ برتر و با تیم آستون ویلا که در 92 بازی همین تعداد گل را به ثمر رسانده بود بهتر است.

الساندرو دل پیرو :

 دل پیرو پس از 19 سال بازی در یوونتوس که حاصل آن 513 بازی در سری آ و 289 گل زده است به استرالیا نقل مکان کرد و تبدیل به کاپیتان باشگاه سیدنی شد. دل پیروی 39 ساله گرچه در لیگی با کیفیتی پایین تر از سری آ بازی می کند هنوز هم به چارچوب دروازه ها می تازد و از زمان انتقال آزاد خود 16 گل در 28 دیدار از لیگ استرالیا به ثمر رسانده است. این آمار کلی مناسب است اما معمولاً مهاجمین در چنین سن و سالی فوتبال بازی نمی کنند. دل پیرو باید در زمینه خداحافظی از فوتبال در این شرایط که هنوز هم در سطح رقابتی بازیکن قابل احترامی است هوشمندانه عمل کند.

  مارک شوارتزر :

شوارتزر نیز همانند فریدل به سرعت به پایان دوران با شکوه حرفه بازیگری خود نزدیک می شود و تبدیل به بازیکنی نیمکت نشین در تیم خود شده است. وی برخلاف فریدل به عنوان دروازه بان دوم با تیم قرارداد امضا کرد. پس از اینکه در فولام تبدیل به مهره ای قابل اتکا شده بود ، در این فصل از رقابتهای لیگ برتر انگلستان فرصت حضور در یک دیدار را نیز به دست نیاورده است و تنها در دو دیدار از دیگر جام ها در چارچوب دروازه حضور یافت.

او اخیراً پس از 20 سال بازی در تیم ملی استرالیا و انجام 100 بازی ملی از این تیم اعلام بازنشستگی گرد و در 41 سالگی بازیهای باشگاهی او آخرین روزهای خود را سپری می کند.

رائول:

هنگامی که شما 36 ساله هستید و برای باشگاهی قطری بازی می کنید باید بدانید که خط پایان بسیار نزدیک است. این شرح خلاصه ای بود از رائول گونزالس بلانکو که پس از 18 سال حضورش در اوج فوتبال اروپا با پایان یافتن قراردادش با تیم شالکه 04 در سال 2012 به پایان رسید. دستاوردهای رائول به قدری برجسته اند که مطمئناً از انعقاد قراداد مالی بالا با این تیم ثروتمند که متعلق به کشوری نفت خیز است لذت می برد، اما زمانی نیز فرا می رسد که یک بازیکن باید بپذیرد که روزهای خوب دیری نخواهند پایید. رائول احتمالاً هنگامی به این نتیجه خواهد رسید که خود را با از دست دادن درآمد زیاد کنونی اش وفق دهد.

آندری آرشاوین :

یکی از دلایل متعدد پایان دوران بازی آرشاوین در آرسنال، سرعت وخامت یافتن شرایط فیزیکی او بود. با گذشت زمان به نظر می رسید او از فرم ایده آل بدنی خارج شده و دیگر قادر نبود با شرایط فیزیکی حاکم بر لیگ برتر کنار آید. این جمله مایه شرمساری من است اما شکم برآمده آرشاوین شایسته یک ورزشکار حرفه ای نیست. وی به هنگام عضویت در آرسنال با قرادادی قرضی به باشگاه اولیه خود یعنی زنیت سن پترزبورگ نقل مکان کرد و پس از پایان مدت قرارداد خود با باشگاه آرسنال رسماً به تیم زنیت پیوست. با وجود  این انتقال داستان برای او بهتر نشد و در 24 بازی تنها 5 گل به ثمر رساند.