کانادا و مساله میزبانی جام جهانی در سال ۲۰۲۶! / ناگهان همه کمدین شدند!

مترجم : شهاب اخلاقی

« چرا کانادا یکی از گزینه های میزبانی جام جهانی باشد؟ چون تنها راهی است که می توانند در این رقابت ها حضور یابند.»

خیلی ها برای شوخی این حرف را می زنند ولی واقعا منظور دارند. آخرین باری که کانادایی ها در جام جهانی حضور داشتند بر میگردد به دورانی که مو ها بلند و شورت ها کوتاه بود و زمانی که یک اسکاتلندی به نام الکس فرگوسن هدایت منچستر یونایتد را برعهده گرفت.

مطمئنا مسئولین ورزش فوتبال در این کشور از این جوک ها خسته شده اند. آن ها به نام سازمان فوتبال کانادا معروف اند و می خواهند به دنیا ثابت کنند که هدفی بزرگ دارند. به بزرگی چیزی که می خواهند به دست آورند. آن ها می خواهند میزبان جام جهانی در سال ۲۰۲۶ شوند. بیایید اندکی مکث کنیم و این فکر را سبک و سنگین کنیم…

تصور کنید! بزرگترین اتفاق ورزشی فوتبال جهان در ۱۲ سال آینده.

چه چیز آن عجیب است؟ تقریبا مطمئن هستیم که کانادا نمی تواند برنده میزبانی شود.

مسلما هیچ وقت این اتفاق نمی افتد. کانادا هیچ اعتبار و یا فرهنگی در جهان به عنوان جامعه فوتبالی ندارد و به سادگی مسابقاتی با چنین طرفداران زیادی در این کشور برگزار نخواهد شد. در عین حال کانادا استادیوم های زیادی ندارد و همان هایی را هم که دارد آن قدر کوچک است که نمی تواند میزبانی جام جهانی را بکند.

یک کلام: قطر.

چند سال پیش از من خواسته شد تا برای فیلم تبلیغاتی که فدراسیون فوتبال قطر ساخته بود گویندگی کنم (فیلمی که با برنامه های گرافیکی بسیار زیبا٬ استادیوم های قطر را به تصویر کشیده و تا الان مسلما همه شما آن را دیده اید) و آن زمان اولین بار بود که شنیدم قطر برای میزبانی جام جهانی نامزد شده است.

به یاد دارم که اتاق ضبط صدا را با دو فکر متمایز ترک کردم: اول این فیلم ٬ چه حرفه ای تولید شده و دوما چه پول گزافی بابت هیچی هدر رفته است. صادقانه بگویم٬ ایمان داشتم که قطر یک کشور بسیار کوچک بدون سابقه فوتبالی است و هیچ وقت به عنوان میزبان جام جهانی انتخاب نخواهد شد.

پول٬ حلال همه مشکلات

قبل از آن که فریادتان را بر رشوه گیری و فساد آغاز کنید٬ بگذارید درست فکر کنیم.

مسلما پول همه جا حرف اول را می زند ولی مگر اساس هر تجارت این گونه نیست؟ تا آن جایی که هیچ کار غیرقانونی در مراحل رای گیری رخ ندهد٬ قطر اجازه دارد هر چه قدر که می خواهد پول خرج کند تا رای بیشتری بیاورد و نهایتا برای جام جهانی ۲۰۲۲ انتخاب شود.

ممکن است این تفکرات خیالی به نظر برسد٬ ولی باید بپرسیم چرا کانادا نه؟

این جمله جسورانه اتحادیه فوتبال کاناداست. این سازمان می خواهد که کانادا تیم بزرگتری در خارج و داخل زمین در دنیای فوتبال شود٬ امری که کانادا نتوانست در قرن اول پیدایشش به آن دست یابد. تنها راه تحقق این امر رشد یک برند کانادایی است تا غرور را به این کشور بیاورد و اوضاع را سامان دهی کند.

گفتنش آسان است که در کشوری که فوتبال یک ورزش غالب نیست بتوان اوضاع را درست کرد. ولی یک تیم برنده همیشه کمک می کند و هیچ چیزی مثل آن نمی تواند فرآیند موفقیت را سرعت بخشد.

تیم ملی زنان کانادا پس از کسب مدال غافلگیر کننده المپیک لندن مثل یک قهرمان به کانادا بازگشت.

و حالا راز این است که این فاکتور« حس خوب » را در سال های پیش رو بتوان تکرار کرد. یک پیروزی، درست مثل ضرب آهنگی، کشور را به وجد خواهد آورد.  برای به دست آوردن میزبانی فرصت های بسیاری وجود دارد. امسال کانادا میزبان جام جهانی زنان زیر ۲۰ سال است و در تابستان ۲۰۱۵ میزبان جام جهانی زنان خواهد بود. پس از آن احتمالا کانادا به بازی های المپیک برزیل ۲۰۱۶ راه خواهد یافت و سعی خواهد کرد تا خود را نشان دهد و از المپیک لندن بهتر بازی کند.

متاسفانه٬ تیم مردان از زنان عقب مانده است. اگر کانادا بخواهد میزبان جام جهانی شود حداقل به تیمی نیاز دارد که بتواند سرش را بالا بگیرد و به رقابت بپردازد. کانادا نه استعداد لازم و نه انگیزه لازم برای رقابت را دارد و میزبان نشدن برایشان خیلی هم اهمیت ندارد.

با اشاره به نقشه استراتژیک سازمان فوتبال کانادا٬ چهار سال طول کشید تا استانداردهای لازم در فوتبال این کشور پیاده شود. این قدم بزرگی برای بازیکنان٬ مربیان٬ مقامات٬ مدیران و همچنین رسانه ها بود. عملکرد کانادا باید اساسا بهبود یابد و هنوز راه زیادی برای پیشرفت مانده است.

اگر خود ما کانادایی ها فوتبال را جدی نگیریم٬ چرا باید توقع داشته باشیم که بقیه جدی اش بگیرند؟

بله٬ ما می توانیم تیم هایی همچون بارسلونا٬ یوونتوس و بایرن مونیخ را تحسین کنیم ولی هیچ کمکی به فوتبال داخلی و ملی ما نخواهد کرد.

کمبود باورپذیری

این موضوع شدیدا نیاز به باورپذیری دارد. بدون آن٬ فوتبال کانادا به مسیر بی ربط و گمراهش ادامه خواهد داد.

در مجموع٬ این مشکل باید برای همه مهم باشد چرا که اگر بر حسب اتفاق میزبانی جام جهانی نصیب کانادا شود آن وقت است که برای هر کاری دیر شده است.

رئیس فدراسیون فوتبال کانادا در حال حاضر عضو کمیته اجرایی و کمیته قانونی فیفاست. او آن قدر تاثیرگذار است تا در جبهه کانادا بجنگد و همچنین آن را به عنوان مقصدی برای مسابقات تبدیل کند.

او باید با درایت از موقعیتش استفاده کند. وقتی پای منافع کانادا در میان است٬ مونتاگلیانی باید هم یک دیپلمات باشد هم یک تاجر و هم یک لابی من. باید فیفا را متقاعد کند که کانادا میزبانی جام جهانی امسال و سال آینده را به خوبی کنترل می کند و نشان دهد که کشورش در دالان قدرت ایستاده است.

شاید این هم یک پرونده ساده باشد که ما داریم زیادی بزرگش می کنیم. میزبانی جام جهانی سرمایه های زیادی و همچنین توجه جهانی را جلب خواهد کرد. برد یا باخت٬ در میزبانی هیچ ضرری نیست. تا وقتی رای های شمرده نشود  استادیوم ها هم ساخته نخواهد شد. کانادا هنوز هم در بازی است.

کانادا باید از خود اعتبار لازم را نشان دهد که می تواند در کمتر از یک دهه خودش را آماده میزبانی جام جهانی کند.

کاری که آفریقای جنوبی توانست انجام دهد و قطر هم در حال رسیدن به آن است.