در انتظار معجزه

سجاد سالک

در آستانه شروع جام جهانی و در شرایطی که سیل تبلیغات رسانه ای فزونی گرفته و انتظارات مختلفی هم طرح می شود رسما فقط امیدوارم ماجراهای شگفتی آفرین که در فوتبال کم هم نیست به دادمان برسد تا در کشور شاهد شادی هم میهنانمان باشیم.

با وجود مدیریتی همچون علی کفاشیان، فقدان مسابقات تدارکاتی مناسب و برنامه ریزی ضعیف از ابتدا هم امید چندانی به این تیم وجود نداشت. با این حال حدس و گمان بر این بود که اردوی آفریقای جنوبی و اتریش شاید بتواند کمی موثر واقع شود. ولی اگر بازی های تدارکاتی تیم ملی را دنبال کرده باشید احتمالا با من هم نظر هستید که در حالت عادی به این تیم امیدی نباید داشت. نه نشاطی در این تیم دیده می شود و نه نظم تیمی. بین خودمان باشد تماشای 90دقیقه بازی کسالت آور تیممان هم راستش کار ساده ای نیست.

موضوع فقط اینجا است که فوتبال از محاسبات معمولی دور بوده و کار خودش را می کند. در زمین مسابقه هر اتفاقی ممکن بوده و باید هر لحظه انتظار غافلگیری داشت. فوتبال از قواعد دنیای مدرن تبعیت نمی کند. برنامه ریزی دقیق، تلاش و پشتکار، نظم و دقت و مهارت های فنی شانس یک تیم را افزایش می دهد اما لزوما به برتری منجر نمی شود.

چنین است که در این فوتبال ناعادلانه ما می توانیم همچنان امیدوارم باشیم. می شود بد بازی کرد و امیدوار بود، می شود نقشه و برنامه نداشت و نتیجه گرفت. می شود از حداقل ها بی بهره بود و جهانی شد و درخشید.

ما در جام جهانی به بی عدالتی فوتبال چشم دوخته ایم وگرنه از کسی انتظار خاصی نداریم.