۶ نکته از بازی اروگوئه - کاستاریکا

Bleacher Report

رومینا تیموری

آخرین بازی که اروگوئه در برزیل در بازی های جام جهانی انجام داده بود مربوط به بیش از ۶۰ سال پیش می شد٬ دیداری که اروگوئه توانسته بود در یک نمایش دیدنی و فوق العاده٬ اتفاق تاریخی ماراکانا را رقم بزند اما در بازی شنبه شب٬ کاستاریکا ورژن دیگری از ماراکانا را بر سر اروگوئه آورد.

این برد انتفام شیرینی بود برای کاستاریکا٬ چرا که در بازی های پلی آف جام جهانی ۲۰۱۰ مقابل اروگوئه شکست خورده بود و حذف شده بود. نه تنها انتقامی شیرین بود بلکه یکی از شیرین ترین و خاطره انگیزترین شب ها در تاریخ فوتبال کاستاریکا هم رقم خورد. در ادامه ۶ نکته از این بازی را می‌خوانید.

نام ها برنده ی بازی نیستند

در هر ورزشی همیشه تیم هایی با پیشینه درخشان وجود دارد که باعث می شود تیم های رقیب بسیار محتاط مقابلشان بازی کنند. دنیای فوتبال هم از این قضیه مستثنی نیست و اروگوئه یکی از آن تیم هایی است که تاریخچه بسیار موفقی دارد. این تیم آمریکای جنوبی فکر می کرد تنها با پوشیدن لباس تیم ملی می توانند کاستاریکا را شکست دهد٬ ولی خیلی در اشتباه بود.

یورگه لوییس پینتو در کنفرانس خبری روز جمعه بسیار زیبا صحبت کرد: « فوتبال تغییر کرده است. امروز این رنگ پیراهنی که بر تن دارید مهم نیست چیزی که این روزها مهم است عمل به تاکتیک ها٬ پختگی بازیکنان و شخصیتشان است٬ همه این ها خیلی با ارزشند.»

پینتو حق داشت. اروگوئه در زمینه فوتبال هیچ جوابی برای شجاعت کاستاریکا در نیمه دوم بازی نداشت و در آخر هم نتیجه را واگذار کرد. به نظر نمی آمد که کاستاریکا از قهرمان دو دوره جام جهانی هراسی داشته باشند.

خط حمله ی خطی اروگوئه

خط حمله اروگوئه متشکل از چهار مهاجم درخشان بود٬ کریستین رودریگز و کریستین استوانی در گوش و دیه گو فورلان به عنوان مهاجم دوم و ادینسون کاوانی در نوک خط حمله. در اصل٬ اسکار تابارز بازیکنان خیلی خوبی در تیمش داشت که می توانست هر تیمی را شکست دهد.

مشکل این بود که خط حمله یک دست بود. هم رودریگز و هم استوانی نتوانستند در گوشه ها بر زمین سلطه داشته باشند و موقعیت های کمی را برای اروگوئه فراهم کردند. مارتین ساسرس و مکسی پریرا دو مدافع پوششی به مهاجم های گوش کمکی نکردند و به ندرت خودشان را به قسمت سوم زمین می رساندند.

فورلان از بازی هایی که در جام جهانی آفریقا کرده بود حسابی فاصله داشت و اگر به اندازه کافی٬ دیگر مهاجم ها او را درگیر بازی نمی کردند آن وقت فورلان تنها نقش یک توپ جمع کن را داشت. عدم توانایی فورلان در حفظ توپ و یا پس گرفتن توپ یکی دیگر از اتفاقات بدی بود که بر سر اروگوئه آمد.

برخی از هواداران اروگوئه که در استادیوم حضور داشتند از عملکرد فورلان حسابی ناراضی بودند و وقتی این بازیکن سابق اتلتیکو مادرید تعویض شد جمعیت جوری او را تشویق کرد که بفهمد چه قدر بد بازی کرده است.

ضربات کرنر مسلط

امروزه ثابت شده که ضربه کرنر چه قدر در فوتبال مدرن موثر است. این موضوع در بازی روز یکشنبه هم ثابت شد و هر دو تیم از همین ضربات به گل رسیدند ولی این تیم آمریکای مرکزی بود که در این ضربات تسلط بیشتری داشت.

اروگوئه با ضربه پنالتی که ادینسون کاوانی به تور دروازه چسباند در بازی جلو افتاد. این پنالتی به خاطر خطایی که از ضربه کرنر بود گرفته شد.

در نیمه اول٬ جیانکارلو گونزالس دو شانس گلزنی از نقطه کرنر داشت. ضربه اول با شوت گونزالس به نوک انگشتان فرناندو موسرلا خورد و با اختلاف چند سانتی متر از دروازه به بیرون رفت. در ضربه کرنر دوم٬ بازیکن کاستاریکایی تیم کلبموس کرو در حالی که موسرلا دروازه را خالی گذاشته بود به موقع به توپ نرسید.

اروگوئه از نیمه اول بازی درس نگرفت و اشتباهاتش را در نیمه دوم هم تکرار کرد و در آخر هم تاوان این اشتباهش را داد. اسکار دوآرته کنترل بازی هوایی را برای کاستاریکا در دست گرفته بود و موسرلا را کاملا کلافه کرده بود. با این حال موسرلا نتوانست دروازه اش را بسته نگه دارد و دورآرته با یک شیرجه بسیار زیبا گل دوم کاستاریکا را به ثمر رساند.

واکنش‌های کلیدی کیلور ناواس

کیلور ناواس در فصل ۲۰۱۳-۱۴ در لالیگا بازی های فوق العاده ای برای لوانته انجام داد و نقش غیرقابل انکاری در پیروزی تاریخی کاستاریکا داشت. ناواس در دو موقعیت خطرناک دروازه اش را نجات داد.

وقتی اروگوئه نیمه اول در بازی جلو بود فورلان فرصت داشت تا گل دوم اروگوئه را بزند و نتیجه را دو بر صفر کند. فورلان با پای چپش شوت محکمی به توپ زد و می رفت که توپ به تور دروازه بچسبد ولی ناواس حتی این ضربه قدرتمند را هم گرفت.

ادینسون کاوانی هم نزدیک بود با ضربه سر گل دوم اروگوئه را بزند ولی باز هم ناواس جلوی او ظاهر شد و نگذاشت که توپ به سر کاوانی برسد.

تنها باری که دروازه ناواس باز شد زمانی بود که اروگوئه ضربه پنالتی گرفت و کاوانی با شوت محکمش تک گل اروگوئه را به ثمر رساند.

کابوسی به نام جوئل کمپل

بالاتر از همه این حرف ها٬ کاستاریکا مهاجمی توانا داشت که همه چیز را در فورتالزا تغییر داد.

کاستاریکا در طول بازی دو چهره داشت؛ نیمی از بازی متوسط بود و نیمی دیگر قدرتمند ولی جوئل کمپل٬ مهاجم کاستاریکا٬ در تمام ۹۰ دقیقه باعث عذاب خط دفاعی اروگوئه بود.

در نیمه اول٬ اندکی از برایان رویز و کریستین بولانوس کمک گرفت ولی باز هم با سر راه قرار گرفتن مدافعان اروگوئه موقعیت های خطرناکی را به تنهایی خلق کرد و وقتی در نوک حمله توپ بهش نمی رسید به میانه زمین بر می گشت تا توپ را بگیرد. خستگی ناپذیر به نظر می آمد.

یک بار کاستاریکا در نیمه دوم به بازی سرعت داد٬ رویز٬ بولانوس و کریستین گامبوآ در سمت راست با کمپل بازی فوق العاده ای را به نمایش گذاشتند که منجر به گل تساوی کاستاریکا شد.

در دقایق پایانی٬ کمپل حتی در نقش هافبک راست هم حضور داشت.

پیغامی از نیمکت

کاستاریکا دو بر یک در بازی جلو بود و پینتو اگر طبق قوانین می خواست عمل کند باید یک مهاجم کم می کرد یا به هافبک ها و یا به خط دفاعی یک مدافع اضافه می کرد در عوض نه تنها این کار را نکرد بلکه کمپل را در زمین نگه داشت و یک مهاجم دیگر هم به زمین فرستاد. مارکو اورنا بازیکنی بود که پینتو به زمین فرستاد و با زدن گل سوم بازی را برای اروگوئه تمام کرد.

در طرف دیگر٬ تابارز تا وقتی که دید تیمش از نتیجه عقب مانده صبر کرد و بعد از آن تعویض هایش را شروع کرد. کاملا مشخص بود که کاستاریکا در نیمه دوم کنترل زمین را در دست گرفته است و تابارز هم این را می دانست ولی جرات نکرد تعویضی انجام دهد تا زمانی که دوآرته دومین گل کاستاریکا را زد.

لوییس سوارز روی نیمکت کلافه به نظر می رسید و این کلافگی هم در زمین وقتی که مکسی پرییرا در دقایق پایانی کارت قرمز گرفت به خوبی دیده می شد.