یادداشت روز / بوسنیایی‌ها به اشتباه خود پی‌ بردند

رسول مجیدی

زندگی برای بوسنی و هرزگووین در جام جهانی تمام شد. شاگردان سافت سوشیچ که اندیشه‌های زیادی در سر داشتند خیلی زود و در همان پایان بازی دوم از گردونه مسابقات حذف شدند تا در اولین جام‌جهانی‌شان یک شکست‌خورده مطلق باشند.

بوسنیایی ‌ها با انگیزه بالایی به برزیل آمده بودند. با چمدان‌هایی پر از امید و آرزو. چمدان‌هایی که البته از تجربه تهی بود و نتوانست آنها را به سلامت از گروه مرحله‌ای رد کند. سافت سوشیچ٬ سرمربی این تیم که بارها در مصاحبه‌هایش تاکید کرده بود آنها برای صعود به مرحله یک هشتم نهایی به برزیل می‌آیند حالا باید به جای رویاپردازی٬ کابوس شکست مقابل نیجریه را ببیند. کابوسی که احتمالا تا مدت‌ها با او همراه خواهد بود.

سوشیچ با اعتماد به نفس زیادی به سواحل ریو پا گذاشته بود. او فلسفه فوتبالش را «حمله٬ حمله و بازهم حمله» معرفی کرده بود اما عملا نتوانسته حمله٬ حمله و بازهم حمله کند!‌ شاگردان سوشیچ هیچگاه نتوانستند دروازه انیامای نیجریایی را باز کنند. گرچه شانس هم با انیاما همراه بود ولی بوسنی آن تیمی نبود که انتظار داشتیم. آن تیمی نبود که رسانه‌ها در موردش گفته و نوشته بودند. بوسنی تیمی است که به وضوح نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت کرده اما هنوز به تیمی در حد و اندازه‌های کلاس جهانی نزدیک نشده است. آنها حالا حالاها باید با مسائل داخلی کشورشان بسازند و خیلی رویا پردازی نکنند.

رسانه‌ّهای کشور بوسنی پیش از شروع مسابقات جام جهانی ۲۰۱۴ شانسی برای ایران قائل نبودند و جدال برای دوم شدن در گروه راه مابین تیم‌های نیجریه و بوسنی می‌دانستند. آنها خیلی زود به اشتباه خود پی بردند. به ویژه حالا که ایران هنوز شانس ماندن در جام را دارد و تیم بوسنی اولین حذف شده گروه F است.