گزارش ساکرنت از شادی خیابانی مردم در کاستاریکا / پیروزی در برزیل؛ جشن در سن‌خوزه

Wright Thompson

ترجمه :‌رومینا تیموری

سن خوزه ٬ کاستاریکا - بازی تمام شد و مردم تلویزیون و رادیو را رها کردند و به خیابان های مه گرفته سن خوزه ریختند. حلقه ای از هواداران زیر باران در حالی که دستانشان را بر روی شانه های هم انداخته بودند بالا و پایین می پریدند و یک صدا می خواندند: « کجایند؟ کجایند آن عوضی هایی که می خواستند ما را شکست دهند. کجایند؟ کجایند آن...».

مه تا بالای آتشفشان بالا آمده بود. مردم در ترافیک مرکز شهر گیر کرده بودند و اصلا این موضع برای راننده ها مهم بود٬ آنها از پنجره های ماشین به بیرون آمده بودند تا در شادی هموطنانشان سهیم باشند. دو ساعت پس از تساوی کاستاریکا مقابل انگلستان و صعود رسمی تیکوس به مرحله یک هشتم نهایی بازی های جام جهانی٬ این صعود برای کاستاریکایی ها مثل یک رویا بود. هدیه ای نادر به یک جامعه.

همه به سوی خیایان سکند راهی شدند. بیشتر این جمعیت را جوانان زیر ۲۵ سال تشکیل می دادند٬ جوانانی که به احتمال بسیار زیاد آخرین صعود کاستاریکا به یک هشتم را به یاد نمی آوردند.

برخی دیگر از مردم فقط در گوشه ای ایستادند و سعی داشتند همه این اتفاقات را با جزئیات در ذهنشان ثبت کنن.٬ صدای سوت و شادی مردم موی بر تن سیخ می کرد. کسانی که بزرگتر هستند به خوبی بازی های ۱۹۹۰ ایتالیا را به یاد دارند٬ بازی هایی که تیکوس به دور دوم صعود کرد و بازیکنان تیم ملیِ آن زمان تبدیل به قهرمانان ابدی کاستاریکا شدند ولی حالا این تیم یک بار دیگر آن خاطرات را برای آن ها زنده کرده بود.

ژسوس بولانوس ۴۸ ساله یکی از هواداران کاستاریکا در این مورد به می‌گوید:« من الان بیشتر این پیروزی و شادی را احساس می کنم. به خاطر روشی است که الان بچه ها بازی می کنند. آن ها از همیشه بهتر بازی می کنند. مردم بیشتر خوشحالند چرا که حریفانمان قَدَر بودند. ما کم کسی را شکست ندادیم٬ ما ایتالیا و اروگوئه را شکست دادیم.»

پلیس خیابان ها را بسته بود و مردم ماشین هایشان را پارک و پیاده به سمت مرکز شهر می آمدند. هواداران با شیپورها و طبل هایشان کل خیابان را احاطه کرده بودند.

کاغذهای خورد شده٬ نقل های خانگی روی هوا و زمین پخش بود و با باران مخلوط شده بود. نوجوانان کیف هایشان را به هوا می انداختند و می خندیدند.

با یک میانبر به مرکز شهر می توان رسید٬ راهی که در آن به خوبی آتشفان را هم می توانید ببینید. گروهی از پسران بزرگ و مردان مثل بچه ها رفتار می کردند٬ با توپ فوتبال بازی می کردند٬ می خندیدند و شادی می کردند.

بیشتر مردم لبخند بر لب داشتند٬ از ته دل می خندیدند و یکدیگر را در آغوش می گرفتند.

از همه جای شهر صدای بوغ ماشین ها می آمد و در خیابان های سن خوزه شادی ایی که ۲۴ سال اثری ازش نبود دوباره جان گرفته بود. کاستاریکا از گروهش در حالی صعود کرده بود که رویای دو تیم قدرمند اروپایی را له کرده بود. در تمام کشور کاستاریکا از سواحل گرفته تا کوه های مه گرفته٬ همه مردم تمام آن روز در حال جشن و پایکوبی بودند.