سه نکته از بازی برزیل و شیلی / زردهای خوش‌شانس

ESPN

ترجمه رومینا تیموری

۱.  خولیو سزار معرکه

وقتی موریچیو پینیا بازیکن ذخیره ی شیلی٬ دیرک افقی دروازه برزیل را در دقیقه ۱۲۰ به لرزه درآورد٬ قلب همه یک لحظه ایستاد  ودر نهایت دیدیم که این بازی با چه فشار و تنشی به پنالتی کشید. اشک های خولیو سزار٬ دروازه بان برزیل نشانه خوبی برای برزیل نبود. ولی در عوض او با گرفتن دو ضربه پنالتی قهرمان کشورش شد و برزیل را از حذف نجات داد. آخرین پنالتی برزیل را نیمار به تور دروازه چسباند تا همه چیز به گونزالو خارا٬ آخرین پنالتی زن شیلی بستگی داشته باشد.

خارا توپ را به دیرک کوباند و نتوانست گل بزند. برزیلی های نگران نفس راحتی کشیدند: برزیل صعود کرد. ویلین و هالک که هر دو پنالتی هایشان را از دست داده بودند از ناملایمتی و خشم برزیلی ها نجات پیدا کردند.

بلوهوریزونته ملتمسانه نمی خواست همچون خاطره ماراکانای ۱۹۵۰ در تاریخ ثبت شود. این ترس برزیلی ها برای دیگران بیشتر باعث دلسوزی بود. کشوری با ۲۰۰ میلیون جمعیت و یک نگرانی مشترک؛ برزیل علی رغم صعود از گروهش٬ به جز نیمار٬ عملکرد قانع کننده ای از خود به نمایش نگذاشته است. آنها پس از شروع آتشین بازی و گلی که در دقایق اول به ثمر رساندند٬ دوباره شاهد مشکلاتی بودند که در مرحله قبلی هم با آن دست و پنجه نرم می کردند. مشکلاتی که فاجعه آمیز بود.

فرناندینیو قرار بود به پائولینیو در حمله ها اضافه شود ولی فقط چند بار شاهد این حرکت بودیم. موتور بازیکن منچستر سیتی در میانه زمین فقط در نیمه اول خوب کار کرد و در نهایت رامیرس جایگزین او شد.

برزیل با بازی ای که در ۱۸ دقیقه اول کرد شایسته برتری یک بر صفر بود. نیمار حمله های زیادی را به سمت دروازه شیلی ترتیب داد. قدرت بدنی و سرعت او همیشه می تواند مدافعان را دچار دردسر کند؛ مدافعان اکثرا با خطا می توانند او را متوقف کنند. به همین دلیل بود که جمعیت٬ هاوارد وب٬ داور این دیدار را از همان ابتدا به خاطر سخت نگرفتن بازی مورد ملامت قرار داد. خطاهای خشن شیلیایی ها اثر خودش را داشت و در نیمه دوم شاهد بودیم که ستاره جوان بارسلونا با بازی نیمه اول کلی فاصله گرفته است.

پادشاه قلب ها ضربه کرنر را زد. تیاگو سیلوا به خوبی تشخیص داد که توپ کجا خواهد آمد و سپس داوید لوییز و خارا با هماهنگی که با هم داشتند گل اول برزیل را به ثمر رساندند. داوید لوییز اولین گلی ملی اش را با پیراهن برزیل به ثمر رساند. آن هم در چه مسابقه ای.

پس از آن فاجعه شروع شد. هالک و مارسلو توپ را به ادواردو وارگاس تقدیم کردند تا او هم توپ را به الکسیس سانچز برساند. این حرکت منجر به گل تساوی شیلی شد و برزیلی ها از درد به خود پیچیدند چرا که جدا از اشتباه بازیکنانشان٬ خولیو سزار هم آن قدر کند بود که به توپ نرسید. برزیل برتری اش را به خاطر بی دست و پا بودن بازیکنانش از دست داد. فرد وقتی که نیمار به او پاس می داد بسیار سست و سهل انگار بود٬ آن قدر کند بود که حتی به توپ های نیمار هم نمی رسید. بزرگترین مشکل برزیل این است که این تیم یک تمام کننده برای موقعیت هایی که ستاره تیم می سازد٬ ندارد. فرد لمپن و سردرگم است و تنها قابلیتش در زمین مرده خوری است. جمله « فرد چطور بود؟» یکی از بیشترین پست های توییتر در شب بازی بود. با بیرون آمدن فرد و رفتن جو به جایش٬ همه هواداران حاضر در ورزشگاه خوشحال شدند.

هالک٬ علی رغم گل سالمی که زد و داور آن را قبول نکرد٬ در ادامه بازی بسیار ضعیف و پراشتباه بود و با ضربه های آهسته و بی هدف انگار می خواست کلودیو براوو٬ دروازه بان شیلی را گرم کند. همه هواداران حاضر در ورزشگاه وقتی هالک پنالتی اش را از دست داد٬ در حالی که از خشم صورت هایشان قرمز شده بود او را با دست نشان می دادند. و این فقط نیمار و خولیو سزار بودند که کمک این بازیکن رفتند..

۲. مرد انگلیسی تبعیدی

بهترین پیشنهاد ما به هاوارد وب این است که تعطیلاتش را در برزیل نگذارند و در راه فرودگاه بهتر است کلاه گیس و یا سبیل مصنوعی بگذارد٬ بلوهوریزنته هیچ وقت دوست ندارد او را دوباره ببیند. هاوارد وب با رد کردن گل هالک و نشان دادن کارت زرد به او برای خطای هند٬ هندی که اصلا به نظر نمی آمد درست باشد٬ او را بعد از دیگو مارادونا به منفورترین آدم در برزیل تبدیل کرد.

موج کارت دادن به بازیکنان اجتناب ناپذیر بود٬ به ویژه وقتی که فرناندینیو به خاطر خطای ناگهانی اش بر چارلز آرانگوییز کارت گرفت. با این حال٬ وب بر طبق عادتش مانند بازی های لیگ برتر و یا فینال ۲۰۱۰ ٬ از این که بازی را در جریان نگه داشته بود خوشحال بود. ولی بالاخره کارت دادن ها شروع شد و لوییز گوستاو٬ به درستی با کارتی که گرفت بازی یک چهارم برزیل را از دست داد.

نیمار قربانی دائم تکل های خطرناک بود و به همین دلیل سعی می کرد نزدیک محوطه جریمه شود تا بلکه بتواند پنالتی بگیرد. موج نفرت علیه وب زمانی آغاز شد که هالک در محوطه جریمه سرنگون شد ولی پنالتی ای برای برزیل گرفته نشد٬ با این حال با افتادن همین اتفاق در طرف دیگر زمین و افتادن وارگاس در محوطه جریمه برزیل و نگرفتن پنالتی برای شیلی٬ هواداران کمی آرام شدند.

در اواسط نیمه دوم٬ هوادار برای هر سوت وب او را هو می کردند. این مرد انگلیسی تا وقتی در بلوهوریزونته است بهتر است بر روی لهجه استرالیایی٬ آمریکایی و یا اسکاتلندی تمرین کند.

۳. شیلی بدشانس

گروهی از هواداران برزیلی آوازهای ناخوشایندی در مورد همسایه آمریکای جنوبیشان می خواندند و گروهی دیگر ادعا می کردند که « قهرمانان بازگشته اند». روزنامه ای در دست هواداران بود که بر روی آن زمان خروج پرواز سانتیاگو را نوشته بود٬ همه این ها بازی با سرنوشت بود. وقتی سرود تیم ملی شیلی توسط برزیلی ها از اول تا آخرش هو شد٬ انتظار می رفت که بازی خشنی پیش رو داشته باشیم. وب تجربه چنین بازی هایی را دارد.

شیلی با هدفی مصمم٬ جسورانه بازی می کرد و خط دفاعی اش با حضور گری پیتبول مِدِل٬ نفوذناپذیر بود. شیلی ها بزرگترین هدفشان این بود که همچون گذشته سپربلای برزیل در راه رسیدن به قهرمانی نشوند.

لوییز فیلیپ اسکولاری نزدیک بود اتفاق تلخ لاروخا و خداحافظی زودهنگام با جام٬ برایش تکرار شود. فرناندینیو و اسکار در چالش با مارسلو دیاز و آرانگوییز کامل کم آورده بودند و گوستاوو در مقابل با آرتورو ویدال به خوبی عمل کرد و او را از جریان بازی خارج کرده بود.

شاید آرانگوییز با آن ضربه دیدنی اش می توانست برد شیلی را به ارمغان بیاورد ولی خولیو سزار با بیرون آمدن به موقع سعی در تصحیح اشتباه قبلی اش داشت و در یک موقعیت بسیار خطرناک به خوبی دروازه اش را نجات داد. در آخر ۹۰ دقیقه٬ به خوبی می شد دید که بازیکنان شیلی کم آورده اند و ویدال از زمین خارج شد تا شیلی با یک تازه نفس بتواند در دقایق اضافی به اندازه کافی موقعیت ایجاد کند. در طرف دیگر٬ تکل های عصبی مدافعان برزیل را می دیدیم که به دنبال پایان و کشیدن بازی به وقت اضافه بودند.

در آخر باید گفت تیمی که با جرات تر بازی کرد سرش بی کلاه ماند.