خوزه پکرمن و تیم او شاید ستاره جام جهانی را با خود به همراه داشته باشند، و این ستاره کسی نیست مگر جیمز رودریگز

SKYSPORT

مترجم : آرش گنجی

هنگامی که تیم ملی کلمبیا برای دیدار با تیم ملی اروگوئه وارد "عبادتگاه فوتبال" می شد شعار "Ole ole, ole ole, Hoy mi Colombia va a ganar" در همه جا طنین افکن بود، با انبوهی از فوتبال دوستان کلمبیایی که یه یک دل و یک زبان می گفتند "امروز کلمبیای ما پیروز است."

تیم ملی کلمبیا با امید به یکی از ستاره های تورنمنت تا این جای کار، دقیقاً همان کاری را کرد که هوادارانش انتظار داشتند. سرمربی این تیم، خوزه پکرمن، با نبوغ خود به یک پیروزی ارزشمند دیگر در این جام دست یافت و به یک چهارم نهایی مسابقات صعود کرد.

پکرمن یا آن طور که شاگردانش او را صدا می زنند "El Profesor" حالا برزیل را بر سر راه خود می بیند. آن ها برای ادامه حضور در جام هفته ی آینده باید به مصاف تیم میزبان بروند، و برزیلی ها یک بار دیگر باید از تیمی که جیمز رودریگز قلب تپنده ی آن است طعم هراس را بچشند.

اینک جیمز رودریگز که یک چشم اش به کفش طلای جام دوخته شده است، با به ثمر رساندن دو گل در بازی برابر اروگوئه – اولی روی یک حرکت تماشایی فردی و دومی روی یک حرکت بی عیب و نقص تیمی- باید تیم ملی کشورش را در یک چهارم نهایی برابر برزیل نیز رهبری نماید.

جیمز رودریگز که در باشگاه موناکو در قالب تیم نمی گنجد و چونان بازیکن آزاد یکه تازی می کند، در تیم خوزه پکرمن استعداد تمام عیار خود را در جام جهانی به نمایش درآورد و این چنین اروگوئه ی سرسخت را در 90 دقیقه از کارزار جام جهانی جارو کرد.

فضا

بازیکن 22 ساله به حال خود رها شده بود تا هر جا که فضای خالی بود و طبق نقشه ی تیم از موقعیت ها حداکثر استفاده را ببرد. رودریگز فقط به اندکی فضا نیاز دارد تا کار رقبا را یکسره نماید، آن چنان که در بازی یک هشتم نشان داد که چگونه می تواند مانند آذرخشی بر سر رقبا فرود آید.

در واقع، رودریگز به یمن آزادی عملی که خوزه پکرمن به او داده است، در هر موقعیت و فضایی پیشتاز بود. شماره 10 کلمبیا در دوره مقدماتی تقریباً دو برابر هر یک از بازیکنان تیم اروگوئه پایش به توپ خورده است.

در ادامه کار، مارتینز به مرکز میدان عقب نشینی کرد، رودریگز را در جلوی خود سمت چپ داشت، و این البته به رمزآلودگی حملات کلمبیا می افزود، و اروگوئه در تمام مدت بازی به دنبال گشودن این معما بود تا آن که روی یک حرکت تیمی رودریگز آب سردی روی سر حریف ریخت.

تأکید بسیار زیاد روی رودریگز در کارهای تهاجمی تیم، البته چیزی از ارزشهای پکرمن کم نمی کند، چرا که معدود موقعیت ها برای کلمبیا کفایت می کنند تا نتیجه را به نفع خود رقم زنند.

این بازیکن جوان از ابتدای جام تا کنون 8 بار به سمت دروازه ها شلیک کرده است، و پنج بار از این هشت بار توپ های او به ثمر نشسته اند.

بی خود نبود که مربی تیم حریف، اسکار تابارز، وقتی که زمین بازی را ترک می کرد به شدت تحت تأثیر قرار گرفته بود و اعلام کرد:

"مارادونا، مسی، سوارس و جیمز، آن ها چون دارای موهبت اند چنین می کنند. جیمز بهترین بازیکن این جام است."

فشار

یک واقعیت آماری که می تواند بر شانه های رودریگز بی تجربه فشار زیادی وارد کند این است که آخرین بازیکنی که در یک جام جهانی دست کم هفت گل ثمر رسانده است، ادسون آرانتس دو ناسیمنتو، یا همان پله است.

در حالی که رودریگز یک رقیب سر سخت در تیم ملی برزیل دارد به نام نیمار که او نیز تا این جای کار جام موفقی را سپری کرده است، در این بعد از ظهر که کلمبیا توانست با اقتدار به مرحله یک چهارم راه یابد، به نظر چیزی نمی تواند شعف او را بر هم بزند:

"فشاری نیست. برزیل باید ما را دنبال کند، ما بازیکنان خوبی داریم". پس از 16 سال انتظار "El Profesor" توانست تیمی را روانه ی برزیل کند که از لحظه لحظه ی حضور خود در این جام لذت ببرد.

این مربی 64 ساله یک تیم بسیار خودمانی و صمیمی را گرد هم جمع کرده است، و باید حضور گرم موندراگون را نیز به این جمع اضافه کرد که در بازی برابر ژاپن به عنوان یار تعویضی وارد میدان شد. گفتنی است موندارگون به پیرترین بازیکن تاریخ ادوار جام جهانی تبدیل شد.

اما پکرمن در عین حال به سایر مربیان نشان داد که چطور می توان از استعدادهای موجود در تیم به نحو احسن بهره برداری کرد.

پکرمن پس از بازی تیمش برابر اروگوئه گفت:

"من تردیدی نداشتم که این جام به جام رودریگز تبدیل می شود." یک ادعای بزرگ که محکم ترین اذهان را به ترس می اندازد، اما آقای "El Profesor" آن چنان با یقین سخن می گوید و یک تیم منظم و مقتدر را راهی میادین کرده که به نظر می آید هنوز تمام قابلیت های او را شاهد نبوده ایم.