مسی باید الهام بخش باشد

منبع: espnfc.com

مترجم: آرش گنجی

برازیلیا، برزیل، ساعت 11:38 صبح به وقت محلی، لیونل مسی از اتوبوس حامل بازیکنان آرژانتین پیاده و وارد ورزشگاه گارینچا می شود. صبح بعد از روزی بود که کامیلا زونیگای کلمبیایی کمر نیمار، هم تیمی مسی در بارسا، را شکست. مسی حالا دیگر تنها بازیکنی در تورنومنت است که پیرهن شماره 10 را به تن می کند. حالا هیچ تیم دیگری چون آرژانتین از یک فوق ستاره برخوردار نیست.

مسی در حالی که یک کیف مشکی رنگ زیر بغل دارد در امتداد دیوار به سمت رخت کن می رود.

همچنان که فیلم بردار روی چهره ی او زوم کرده است، مسی می تواند غوغای هواداران خود را بشنود و حضور آن ها را احساس کند. اکنون در مدت زمان باقی مانده تا برگزاری یک چهارم نهایی مسابقات جام جهانی، همگان می توانستند چهره او را ببینند.

تنها دلیلی که در بیش از 90 دقیقه چشم ها از روی مسی برداشته نمی شوند، این است که چیزی خارق العاده از او ببینند. یکی از آن چیزها سرعت اوست: مسی اگر بخواهد نه فقط می تواند سریع تر و برق آساتر از هر کس دیگری در زمین بدود بلکه می تواند آهسته تر و لاکپشت وار تر از هر کس دیگری در میدان عمل کند. امروز، با آن ضدحملات قافل گیر کننده ی بلژیکی ها، مسی دائماً جای خود را در میدان عوض می کرد – اغراق نیست – سرعت مسی از وقتی که از اتوبوس پیاده می شد هم کمتر است.

در یک لحظه مسی تصمیم به حمله می گیرد، و با آن سرعت برق آسا همه در جای خود می مانند.

دیدنی ترین لحظه در دقیقه هشت بازی رقم می خورد. مسی پس از دریافت توپ در میان میدان، چهار بار جهت خود را تغییر داد و توپ را به آنخل دی ماریا ارسال کرد. او نیز فقط ایگواین را در اطراف خود دید و توپ را به او رساند. ایگواین با یک تک ضرب توپ را به کنج دروازه بلژیک نشاند.

سرمربی آلبی سلسته، آلخاندرو سابیا، پس از بازی گفت: "مسی هر حرکتی که می کند، یک امید در دل ما زنده می شود، چه گل بزند و چه نزند. همین که توپ را دریافت کند دیگر از دستش نمی دهد و دو یا سه بازیکن از تیم حریف را به خودش مشغول می کند. مسی مثل جرعه ای آب در دل کویر است."

در دقیقه 38، مسی پا به توپ شد و با جا گذاشتن سه مدافع به دروازه حریف نزدیک شد. فلانی، بازیکن باریک اندام بلژیکی در این بازی مسئول مهار بود و با این که مسی در این بازی دوندگی چندانی نداشت، مهار او باز هم غیرممکن به نظر می رسید.

مارک ویلموتس، سرمربی بلژیک، پس از شکست 1-0 به آرژانتین پس از بازی تأکید کرد: "ما تحت تأثیر بازی آرژانتین قرار نگرفتیم. آن ها یک تیم معمولی هستند."

اما در ادامه اذعان کرد که دو نفر در تیم حریف بیشترین خطر را می توانستند بیافرینند، اولی دی ماریا که در اثر مصدومیت زمین بازی را ترک کرد، و دیگری هم که معرف همه است.

دیروز صبح، سابیا در پاسخ به یک خبرنگار انگلیسی در خصوص اتکای بیشتر از حد آرژانتین به مسی بدون تعارف جواب داده بود. و پاسخ بی ملاحظه ی سابیا به نظر منطقی می آمد.

ماه گذشته، این بازیکن 27 ساله در شرایطی به برزیل آمد که در دو جام جهانی قبلی فقط یک بار موفق به گلزنی شده بود، آن تک گل هم مربوط می شد به جام جهانی 2006 زمانی که صربستان را 6-0 شکست داده بودند.

اما این جام حکایتی دیگر دارد. مسی مانند فاجعه ای بر سر رقبا خراب می شود. در بازی آغازین آرژانتین، مسی در دقیقه 65 گل پیروزی بخش تیمش را به ثمر رساند تا آلبی سلسته 2-1 بوسنی را شکست دهد. در دومین بازی برابر ایران، او به تنهایی تیم خود را به پیروزی رساند. در بازی سوم برابر نیجریه، مسی دو بار گل زد تا آرژانتین 3-2 پیروز میدان باشد. و برابر سوئیس در مرحله یک هشتم نهایی، در آخرین دقیقه وقت های اضافه باز این مسی بود که توپ را به دست آورد و با یک پاس دیدنی به دی ماریا، آرژانتین توانست به پیروزی دست یابد.

اسطوره آرژانتینی، مارادونا، در خصوص تیم ملی کشورش در تلویزیون ونزوئلا گفته بود: "این تیم باید بفهمد که فقط نمی شود به مسی تکیه کرد. این پسر واقعاً تنهاست."

سابیا نیز دیروز در همین زمینه گفت:

"هر تیمی که بازیکنی مانند مسی دارد خواه نا خواه به او وابسته می شود. چهار سال پیش، مسی مورد انتقاد بود و امروز همه ما به این باور رسیده ایم که تیم به او بسته است."

و این گونه تیم ملی آرژانتین برای کسب نخستین قهرمانی پس از 28 سال دست به کار مبارزه شده است.

و پس از بازی امروز، زمانی که روزنامه ها خبر مصدومیت جدی دی ماریا و احتمال نرسیدن او به باقی بازی ها را منتشر کردند، باز هم به نظر چیزی عوض نشده است. انتظارات ملی برای پیروزی در بازی نیمه نهایی برابر هلند به قوت خود باقی است.

سابیا یک بار گفته بود: "مردم آرژانتین همیشه باور دارند که ما همیشه بیشتر از آن چه هستیم، هستیم. ما این گونه دنیا را می بینیم. زمانی که کودک بودم، همیشه می شنیدم که ما بهترین در جهان هستیم. ما قهرمان جهان نبودیم اما پیش خود فرض می کردیم که بهترین هستیم. این بخشی از فرهنگ ماست."

به عبارتی دیگر، این نیز علت این مسئله است که چرا آرژانتین یک دل و یک زبان مسی را صدا می زند. و به همین خاطر است که بهترین بازیکن جهان – و شاید تاریخ- هم مورد ستایش و هم مورد لعن قرار می گیرد.

با فرارسیدن روز چهارشنبه، مسی از اتوبوسی دیگر پیاده خواهد شد، و باز با کیفی مشکلی رنگ در دست به سمت رخت کن می رود، و بعد پا به میدانی می گذارد که می داند باید دست به کاری باورنکردنی بزند.

او تنها کسی است که می تواند آسمان را به بارش وادارد.