اندوه 7 مرحله ای برزیل برابر آلمان

منبع: espnfc.com

مترجم: آرش گنجی

سائوپائولو، در ساعاتی مانده به دیدار دو تیم برزیل و آلمان، آتش بازی ها و شلیک توپ ها صحنه ی جشن زودهنگام برزیلی ها برای صعود به فینال پر تب و تاب تر کردند. ساعاتی بعد اما شهر غرق در سکوت شد، انتظارات برای یک نمایش قهرمانانه به تحقیر فوتبال برزیل متنهی شد، و حالا دیگر این شهر غول آسا به نظر می آید که نتیجه را باور کرده است. شکست تاریخی برزیل توسط ژرمن ها آن قدر سنگین بود که همه را به انگشت حیرت به دهان کرد.

همیشه ترس و وحشت بود از این که اگر برزیل نتواند جام جهانی را فتح کند، چه افتضاحی به پا خواهد شد. نتیجه ای که رقم خورد به زعم عده ای حق خداوندی بود، و اجرای سرنوشت ناب. مردم عمدتاً درباره ی احتمال شکست برزیل به آرژانتین منفور آن هم در فینال این مسابقات حرف می زدند. در آن صورت تمام شورش ها و اعتراضات که با شروع جام جهانی فروکش کرده بودند، بار دیگر سر باز خواهند کرد و در شرایط فقدان هر گونه دلیل برای اتحاد و هم دلی، خشونت و اعتراض ها باز خواهند گشت.

در این هنگام دیگر این سیل خروشان ناسازگار را نمی شود مهار کرد.

ده ها هزار نفر، در محاصره پلیس و سنگرهای فولادین، در محل تماشای عمومی مسابقات در جنوب شهر سائوپائولو، پیش از مسابقه سه شنبه شب اجتماع کرده بودند. جشن و پایکوبی و آبجوخوری، رقص های معروف و غیره در جریان بود، اما در واقع همه چیز روی هوا بود و هر لحظه می توانست این دلخوشی موقتی به عکس خود تبدیل شود. با مصدومیت نیمار و محرومیت سیلوا، امیدها رفته رفته رنگ باختند. اما اگرچه سطحی و ظاهری، سرخوشی ها پابرجا بودند. سرود ملی بر زبان ها بود و با صدای بلند خوانده می شد... تا آن که سوت آغاز بازی به صدا در آمد.

پس آلمانی ها کاری کردند کارستان، و خیلی زود، با هفت گل خود در هفت مرحله بر اندوه برزیلی ها افزودند. گل اول با اندکی پریشانی قابل عبور بود، دومی با اندکی خشم، و سومی با ناامیدی کامل، چهارمی با درهم خرد شدن باورها. از آن پس، مردم برای ژرمن ها هورا می کشیدند.

بعد از بازی، خبری از علائم خطر در این منطقه نبود، نه حتا حس و حالی برای شورش. پلیس ها بی شمار بودند، اما از آن مهم تر، جمعیتی بود که سر اعتراض نداشت. این یک شکست وحشیانه بود، اما شکستی که حاوی بی عدالتی نبود. برزیل، این برزیل، فقط آن قدر خوب نبود تا جام را از آن خود کند، حتا اگر از مزیت میزبانی بهره می برد. آن ها تا این جای کار شیلی را شکست داده بوند، و با تلاش خود توانستند کلمبیا را از سد راه بردارند. برزیلی ها به پسران خود و قهرمانی آن ها فقط امیدوار بودند، اما به نظر می آمد باور به قهرمانی در این جمعیت نیست.

بعد از پذیرفتن شکست، محل را ترک کردند، یا به خانه های خود سرازیر شدند یا به میکده ها برای آخرین جرئه ای که می توانستند بیاشامند و از غم خود بکاهند.

شاید روزهای پیش رو روزهای تاریکی باشند، و ترس ها و وحشت ها از نو پا بگیرند. شاید برای اولین بار در تاریخ، برزیل خواهان پایان زودهنگام این جشن است. اما همین هم در این روزها شاید احساس نمی شود، شاید این روزها اساساً هیچ چیزی احساس نشود. هم اکنون سائوپائولو  مانند هر شهر دیگری از جام شده، شهری عاری از آتش بازی و شور و هیجان و رقص و پایکوبی.

جام جهانی برای برزیل تمام شد.