ستون شنبه: «فوتبالوژی» | جام سیاسی / درباره حضور فلسطین در استرالیا٬ قطعنامه سازمان ملل و قدرت عجیب فوتبال

عاقبت شانزدهمین دوره رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در قاره اقیانوسیه –استرالیا - آغاز شد! حالا چند سالی می‌شود که فوتبال آسیا به طور کامل تیم ملی استرالیا را در بین سایر قدرت‌ّهای خود پذیرفته است و اکنون نوبت این کشور است تا رسم مهمان‌نوازی را به جای بیاورد و میزبانی شایسته‌ای برای تیم‌های آسیایی باشد. کانگروها تدارکات گسترده‌ای برای این دوره از مسابقات در نظر گرفته‌اند و می‌خواهند نام نیکی از خود برای قدرت‌های سنتنی قاره کهن به جای بگذارند. این مهم‌ترین رخداد ورزشی استرالیا بعد از برگزاری المپیک سیدنی است و برای همین توجهات زیادی را به این کشور جلب کرده است. مسوولان استرالیا - به ویژه بعد از ماجرای چند هفته پیش گروگانگیری در این کشور - دوست دارند امنیت خود را به رخ جهانیان بکشند. اما فارغ از بحث‌ّهای میزبانی٬ این دوره از جام ملت‌ها می‌تواند ویترینی ویژه باشد برای تماشای پیشرفت فوتبال آسیا در این‌ سال‌ها. نمایندگان قاره کهن در جام جهانی گذشته فروغ خاصی نداشتند و این دوره از مسابقات می‌تواند دید بهتری به ناظران فوتبال آسیا دهد. ناظرانی که حالا همگی بر یکه تازی سامورایی‌های ژاپنی در این قاره تاکید دارند و نسبتا کمتر کسی است که مردان سرزمین همیشه تابان را قهرمان مسابقات نداند. اما از بحث‌های فنی مسابقات هم که بگذریم٬ مساله‌ای جالب و البته تا حدودی سیاسی بر این مسابقات سایه افکنده: اولین حضور کشور فلسطین در جام ملت‌های آسیا.

جدای از اینکه حضور هر کشوری برای اولین بار در مسابقاتی به بزرگی جام ملت‌های آسیا می‌تواند جالب باشد اما مساله فلسطین و حضورش در استرالیا واقعا متفاوت و البته طعنه آمیز است. چرا که درست چند روز پس از رای منفی دولتمردان استرالیایی به قطعنامه «به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین» در شورای امنیت سازمان ملل٬ تیم ملی فلسطین همچون کشورهای دیگر این قاره پای به سرزمین پهناور استرالیا گذاشته است! و این شاید یادآوری دوباره‌ای باشد بر قدرت عجیب و غریب فوتبال در متحد کردن ملل مختلف.

فلسطینی‌ها با رسیدن به مرحله نهایی مسابقات جام ملت‌های آسیا توانسته‌اند برای اولین بار پس از به رسمیت شناختن فدارسیون فوتبال این کشور توسط فیفا در سال ۱۹۹۸، در یک تورنومنت بزرگ حضور یابند. یک دهه بعد از به رسمیت شناختن فلسطین توسط فیفا، در طول کنگره‌‌ این نهاد بین المللی فوتبال که از اتفاق در سیدنی استرالیا برگزار می‌شد، سپ بلاتر در مصاحبه‌ای با جورج نیگس، خبرنگار مشهور استرالیایی اعتراف کرد که تصمیم فیفا وجهه سیاسی داشته است. و حالا پس از تصمیم اخیر سازمان ملل، موضع فیفا بیش از پیش سیاسی شده است.

چند روز پیش مایکل کاکاریل٬ روزنامه نگار استرالیایی در یکی از روزنامه های پر تیراژ‌ این کشور به نکته جالبی اشاره کرده بود: «تونی ابوت، نخست وزیر استرالیا شاید در این دوره از بازی‌های جام ملت‌های آسیا طرفدار فلسطین نباشد اما بسیاری از هم‌وطنانش در طول بازی‌ها از تیم فلسطین حمایت خواهند کرد. شوالیه‌ها به سرعت در حال تبدیل شدن به دومین تیم محبوب همه مردم در این جام هستند و در این یک مورد می‌توانیم شعار قدیمی «ورزش و سیاست را نباید با یکدیگر قاطی کرد» را نادیده بگیریم.»

در پایان این نکته را هم نمی‌شود از یاد برد که صعود تیم ملی فلسطین به این رقابت‌ها آن هم در حالی که چهار نفر از اعضای این تیم اقامت رژیم صهیونیستی اسرائیل را اخذ کرده‌اند، یادآور تنوع سیاسی، فرهنگی و مذهبی است که به بازی‌های آسیایی تکیه زده است. بازی‌هایی که امیدواریم در روزهای آینده گرما را به قلب فوتبالی‌های قاره کهن تزریق کند.