ستون سه‌شنبه: «FourFourTwo» | آیا واقعا به پایان عصر ونگریسم در آرسنال رسیده‌ایم؟

 آرسنال این روزها نتایج قابل قبولی کسب نکرده است و بسیاری از هواداران این تیم خواستار اخراج شدن سرمربی فرانسوی تیم هستند.این تیم نیم فصل اول را در شرایطی به پایان رسانده که در جایگاه ششم جدول قرار دارد و ۱۳ امتیاز از چلسی صدرنشین در لیگ برتر عقب است. هواداران باشگاه از این وضعیت ناراضی هستند و بارها در طول فصل اخیر اعتراض خود را به شیوه‌های مختلف نسبت به کسب نتایج ضعیف این تیم نشان داده‌اند اما شاید اوج این اعتراضات حمله یک طرفدار آرسنال به آرسن ونگر در پایان بازی مقابل ساوتهمپتون بود که در آن دیدار توپچی‌های لندن مسابقه را با نتیجه ۲ بر صفر شکست خوردند. اما به راستی عصر سرمربی فرانسوی در باشگاه لندنی به پایان رسیده است؟

برای جواب به این سؤال اجازه دهید به گذشته برگردیم؛ آخرین باری که آرسنال در لیگ برتر قهرمان شد٬ فصل ۲۰۰۳/۲۰۰۴، آن‌ هم در شرایطی که در کل فصل در هیچکدام از مسابقات خود شکست نخورده‌ بودند. در آن سال آرسنال ترکیبی از بازیکنان با تجربه و جوان را در اختیار داشت. در فصل ۲۰۰۳/۲۰۰۴ توپچی‌های لندن دارای ستاره‌هایی مثل اشلی کول، رابرت پیرز، پاتریک ویرا، دنیس برکمپ و تیری آنری بودند همچنین در ابتدای فصل موفق به جذب بازیکنان جوانی چون سس فابرگاس و رابین فن پرسی شدند. اما پس از قهرمانی همه چیز عوض شد باشگاه تصمیم به ساخت ورزشگاه جدید گرفت و برای تهیه پول لازم برای ساختن ورزشگاه جدید در طول سال‌های بعد بسیاری از ستارگان خود را فروخت و هیچ ستاره جدیدی را به این تیم اضافه نکرد.

آرسنال در طول سال‌های اخیر یک سیر نزولی را داشته است و در بهترین شرایط می‌توان گفت این تیم درجا زده است. آن هم در شرایطی که باشگاه‌هایی مثل چلسی و منچستر سیتی هر سال در حال پیشرفت هستند و بی‌دلیل نیست که هواداران این تیم از وضعیت فعلی ناراضی هستند.

ونگر در سال‌های اخیر تبدیل به یک پیرمرد بداخلاق شده است که همواره از همه چیز می‌نالد، او دوست دارد که هواداران القا کند که باشگاه در حال پیش رفت است و مشکل فقط هزینه بالا در جذب بازیکن جدید و مصدومیت‌های فراوان بازیکنان این تیم است. اما این فقط ظاهر ماجرا است.

برخلاف ادعای سرمربی فرانسوی آرسنال باشگاه لندنی مشکل مالی ندارد. توپچی‌های لندن تنها تیم بزرگ انگلیسی هستند که در سال‌های اخیر سوددهی داشته‌اند برای مثال در سال ۲۰۱۴ آرسنال ۴.۷ میلیون پوند سود کرده است شاید این مبلغ در  نگاه اول کم به نظر برسد اما مقایسه کنید با ۹۰ میلیون پوندی که لیورپول فقط در بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ ضرر  کرده است. از سویی در ابتدای فصل هیچ یک از ستارگان این تیم لندنی باشگاه را ترک نکرده است و توپچی‌ها ۷۰ میلیون پوند را صرف خرید بازیکنان جدیدی  چون الکسیس سانچز، متیو دبوشی و دنی ولبک کرده‌اند اما در مقایسه با فصل قبل ۹ امتیاز کمتر به‌ دست آورده‌اند. همچنین فصل گذشته توپچی‌های لندن فقط ۴۲.۵ پوند برای مسوت اوزیل پرداختند، که در نهایت خرید خوبی نبود و شاید در پایان فصل از این تیم جدا شود.

یکی دیگر از مشکلات آرسنال در سال‌های اخیر جذب ستارگان جوان است. در دوران ساختن ورزشگاه امارات توپچی‌ها سیاستی متشابه با آژاکس در پیش گرفتند و سعی در جذب ستارگان جوان کردند اما این سیاست در سال‌های اخیر با مشکل مواجه شده است. هیچ زمان در تاریخ به اندازه الان در بین باشگاه‌های فوتبال تلاش برای سعی در جذب ستارگان جدید وجود نداشته است. این روزها همواره اخباری از کشف ستار‌ه‌ای جدید و رقابت باشگاه‌ برای تصاحب این ستاره‌ها را شاهد هستیم. این رقابت سبب گران شدن استعدادهای نوظهور شده است و باشگاه‌هایی مثل آرسنال توان رقابت برای جذب ستارگان جدید را ندارند. به همین دلیل دیگر ونگر نتواسته ستاره‌های جوانی همچون رابین فن پرسی یا سس فابراگاس را معرفی کند.

لازم به ذکر است که امسال آرسنال نسبت به سال‌های قبل مصدومان کمتری را دارد و نمی‌توان گفت که مشکل باشگاه لندی، مصدومین هستند.

قطعاً همه مشکلات آرسنال از ونگر نیست اما آرسنال نیازمند خون جدیدی است. تغییر ونگر برای توپچی‌ها شاید حتی سخت‌تر از بازنشسته شدن سر الکس فرگوسن برای منچستر یونایتد باشد اما این تحول اجتناب‌ ناپذیر است. برای سرمربی فرانسوی وضع بهتر است وی هم‌اکنون هم چند پیشنهاد جدی مثل موناکو را دارد و بعید است که جدا شدن از باشگاه لندنی پایان مربی‌گری وی در فوتبال باشد.

ونگر همچنان یک قرار داد ۳ ساله با آرسنال دارد و دو طرف می‌گویند که خواهان ادامه همکاری هستند اما با نتایج این روزهای آرسنال هیچ چیز بعید نیست. حتی اخراج محترمانه پیرمرد فرانسوی.