ستون یکشنبه: «فوتبال‌فارسی» | ارزش افزوده فوتبال تدافعی کی‌روش برای ایران چیست؟

تیم ملی فوتبال ایران با مربیگری کارلوس کی‌روش دو بازی ابتدایی در جام ملت‌های آسیا را با پیروزی پشت سر گذاشت اما انتقادها و تمجیدهای غلوآمیز از تیم ایران با تاکتیک های مرد پرتغالی به شکل عجیبی ادامه دارد. عده‌ای معتقدند کی‌روش نظم خاصی به فوتبال ایران بخشیده است و دارایی ایران همین است و نباید به فکر بازی زیبا باشیم و عده‌ای معتقدند حداقل می‌توان جلوی تیم‌های درجه دو و سه آسیا تدافعی بازی نکرد و با استفاده از بازی زیبا و طراحی حملات مناسب به گل رسید.

حالا که 180 دقیقه از بازی شاگردان کی‌روش را دیده‌ایم، به دور از احساسات بعد از بازی می‌توان تحلیل بهتری از شرایط بفعی و آینده این تیم ترسیم کرد:

انتقادات به سیستم تدافعی کی‌روش را بررسی می‌کنیم:

کارلوس کی‌روش تخصص بسیاری در طراحی دفاع و پرس سنگین در زمین خودی دارد. فرگوسن بارها در مصاحبه‌هایش به این موضوع اذعان داشت که وظیفه طراحی تمرینات دفاعی بر عهده کی‌روش است حتی سرمربی سابق منچستر حاضر شد بین دعوای کی‌روش و کاپیتان محبوب شایطین سرخ، جانب دستیارش را بگیرد و درب خروج را به روی کین باتحربه نشان دهد!

این سوال مطرح می‌شود که باید از سبک دفاعی کی‌روش خوشحال باشیم یا ناراحت؟

کارلوس کی‌روش ساعت‎ها در اتاقش به این موضوع فکر کرد که با چه سیستمی میتوان باتوجه به داشته‌های موجود به دروازه آرژانتین و نیجریه و بوسنی نزدیک شد ولی به هیچ نتیجه‌ی مثبتی نرسید که حتی 1 درصد این احتمال غیرممکن وجود دارد! در نتیجه به فکر تقویت نقطه قوت تفکر ذهنی‌اش که همان ثبات خط دفاعی است، افتاد.
مالکیت توپ برای حریف و گرفتن فضا در زمین خودی و یورش دو بازیکن دفاعی بر روی بازیکن صاحب توپ، مساله‌ای است که کی‌روش مدت‌های روی آن کار کرد و تا اینجای کار نتیجه‌ هم گرفته است.

با توجه به سیستم دفاعی کی‌روش، مهاجمان تیم ایران تقریبا از حضور در تیم ملی نا امید شده‌اند. کریم انصاری‌فر که اصرار عجیبی به پوشیدن شماره 10 داشت، آخرین باری که به طور ثابت وارد زمین شد را فراموش کرده است چرا که توجه دستیار سابق فرگوسن به حضور گوچی و دژاگه دو بازیکن تاثیرگذار این روزهای جام ملت ‌های آسیا است. اشکان دژاگه با توجه به قدرت بدنی بالا ومیزان دوندگی بیشتر نسبت به سایرین و همچنین حضور توامان در خط دفاع، و رضا قوچان‌ژاد به دلیل تمرینات بدنی در اروپا یکی از مهره‌های دوست داشتنی کی‌روش برای حضوری ثابت در این رخداد ورزشی هستند. به همین دلیل سایر مهاجمان تیم ملی به هیچ وجه فرصت حضور چند دقیقه‌ای هم نخواهند داشت.

کارلوس کی‌روش پیش از شروع جام ملت‌های آسیا دو بازیساز خلاق لیگ برتر ایمان مبعلی و محمد نوری را از لیست نهایی مسافران استرالیا خط زد تا به طور مستقیم به همگان ثابت شود که او اعتقاد زیادی به بازیسازی و طراحی حملات ندارد و صرفا از طریق ضد حملات می‌خواهد به گل برسد.
در دیدار مقابل آرژانتین و نیجریه نیازی به هافبک بازیساز نداشتیم به این دلیل که با تفکر 90 دقیقه دفاع مطلق وارد زمین شده بودیم اما آیا مقابل تیم‌های آسیایی که تقریبا از 90 درصد آنها قدرتمندتر هستیم نیز باید با همین تفکر 90 دقیقه دفاع محض وارد زمین شویم؟
در دو دیدار گذشته، زمانی که اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد در ضد حمله صاحب توپ می‌شدند، به شکل عجیبی تمامی بازیکنان خط هافبک با دستور مشخص کادر فنی، به حمله اضافه نمی‌شدند و دژاگه مجبور به حفظ توپ می شد و گاها با بردن توپ به نزدیکی نقطه کرنر، دقایق بی هدف تیم ملی ایران را در فاز حمله به نمایش می‌گذاشت!
زمانی که افشین قطبی در تیم ملی حضور داشت، به دلیل پرش‌هایش به هنگام گلزنی ملی‌پوشان مورد نقد اهالی رسانه قرار گرفت که شان و منزلت تیم ملی را با این شادی‌ها کم کرده است اما زمانی که دوربین‌های تلویزیونی، کی‌روش را دو زانو پس از به صدا در آمدن سوت پایان بازی مقابل قطر نشان می‌دهد، همان اهالی رسانه از غیرت مثال زدنی مرد پرتغالی برای ایران یاد می‌کنند!
در مقابل تیم بحرین که سال‌های افول خودش را سپری می‌کند، کی‌روش می‌توانست خط حمله ی ایران را با محک جدی رو به رو کند اما باز هم به فکر گل نخوردن بود و با استفاده از ضد حملات  و توپ‌های برگشتی از ارسال بازیکنانمان به گل رسیدیم.

در پایان جام ملت‌های آسیا باید دید این سیستم تدافعی کارلوس کی‌روش چه ارزش افزوده‌ای به آینده ی فوتبال ایران اضافه کرده است؟ آیا با این سبک فوتبال تدافعی حتی در صورت قهرمانی، میتوانیم در آینده نیز امیدوار به پیشرفت در آسیا باشیم یا این قهرمانی به مانند قهرمانی یونان با اوتوری‌هاگل آلمانی در یورو 2004 تبدیل به رویایی یک شب ِ خواهد شد؟ سیستم تدافعی یونان اگر به صورت پروسه طراحی می‌شد، می بایست در آینده نیز شاهد رشد فوتبال این کشور می‌بودیم اما صعود به دور حذفی بعد از آن قهرمانی تبدیل به رویای مردم این کشور شده است!
باید دید دوران پس از کی‌روش چطور سپری خواهد شد و اشکان دژاگه و قوچان‌نژاد و به تازگی سردار آزمون تا چه زمانی می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های فردی برای تیم ملی روزهای خوشی را رقم بزنند...