یادداشت روز | پرواز با گوچی و آزمون / درباره رویایی به نام زوج قوچان‌نژاد و سردار

علی حق‌شناس/روزنامه‌نگار | می دانستیم رضا گوچی زیر فشار است، اما با سوت پایان بازی با امارات جوری فریاد می زد که بهتر فهمیدیم این دو بازی گل نزدن چقدر بر او گران آمده است. این خصلت بازیکنان بزرگ است، این که "بی رگ" نیستند. بد بازی کردن  و حتی متوسط بودن و عالی نبودن) آنها را اذیت می کند. دردشان می آید. اینها به همین علت "رو" می آیند، بالا می آیند و یکی می شوند مثل رضا گوچی. دانست این چیزها و استفاده از آنها از ظرایف مربیگری است که اتفاقا "کی‌روش" خوب بلد است. نیمکت نشین کردن رضا گوچی می تواند یک ترفند "مربیانه" هم باشد. این که به رضا یک شوکی وارد شود تا بداند اگر خوب نباشد کارش ساخته است.

نتیجه همه اینها همان شد که امروز برابر امارات دیدیم. رضا از وقتی وارد میدان شد به " آب و آتش" می زد که یک کاری بکند، که اثری بگذارد، که بشکند این روند نحس گل نزدن را، که بشود همان مهاجم گلزن ایران با آمار فوق العاده گل زنی در تیم ملی.

او وقتی در بازی با امارات وارد بازی شد "کمتر" از بیست دقیقه وقت داشت. اما برای بازیکنان بزرگ بیست دقیقه هم کافیست تا بشوند بهترین بازیکن زمین، زننده تک گل بازی و مردی که تیم اول گروه را تعیین می‌کند. و آنگاه که کارش را کرد با مشت های گره کرده فریاد بازگشت سر داد.

رضا بازیکن ویژه ای است، بازیکن بزرگی است. اما حالا دیگر می داند که در تیم ملی بی رقیب هم نیست. یکی مثل "سردار آزمون" پشت سرش (و گاهی کنارش ، حتی جلوتر از او) نفس به نفسش می آید. این رقابت در هر تیمی که باشد مربی آن تیم در زمره خوشبخت هاست. این رقابت، این رقابت شرافتمندانه سردار آزمون و رضا قوچان نژاد می تواند به تیم ملی ما برای رسیدن به آن بالا بالاها خیلی کمک کند. حالا ما دو سنتر فوروارد (مهاجم مرکزی) تاپ داریم، خوش به حال کی‌روش که از الان باید به این فکر کند که در بازی نخست حذفی در جام ملتهای آسیا چه کسی از دقیقه اول بازی نفر یازدهم تیم ایران باشد؟

تا باشد از این دغدغه ها!

شاید بتوان به بازی با دو مهاجم فکر کرد، یعنی از دقیقه اول هم گوچی بازی کند هم سردار. آیا ممکن است کارلوس رضایت بدهد به بازی با دو فوروارد ثابت؟ آیا رضا و آزمون می توانند او را وادار به این کار کنند؟ باید نشست و تماشا کرد.