یادداشت روز | کارلوس درست می‌گوید، نداشتن بازی تدارکاتی درد است!

پس از پایان جام جهانی 2014 و از مدت‌ها پیش از شروع جام ملت‌های آسیای 2015 همواره نداشتن بازی تدارکاتی از سوی رسانه‌ها و حتی مردم مورد انتقاد بوده و همگان از اینکه تیم ملیِ ما در روزهای فیفا خواب است متعجب بودند.

بله، زمانی که تیم‌های ملی در سرتاسر دنیا مشغول انجام بازی تدارکاتی بودند مسئولان فدراسیون فوتبالِ ما و جناب آقای کفاشیانِ خندان تنها در پی انجام مصاحبه‌های متعدد در خصوص توجیه این مسئله که چرا ما بازی تدارکاتی انجام ندادیم بودند و به موازات آن درگیری ذهنی جهت تمدید قرارداد کارلوس کی‌روش داشتند!

به‌هر‌حال فوتبال ایران پـــدر کم ندارد و وزارت ورزشی وجود دارد که به‌جای کمک به پیش‌برد آماده‌سازی تیم ملی برای حضور در جام ملت‌های آسیا٬ با سنگ‌اندازی قضیه‌ی تمدید قرارداد سرمربی را به چالشی بسیار بزرگ تبدیل کنند. آن‌ها چنان نگران پول بیت‌المال (!) هستند و هزینه‌ای که برای تمدید سرمربی تیم ملی تبدیل به مشکل روز و شب‌شان شده است که انگار تنها ارزی که از این مملکت خارج می‌شود دستمزد کی‌روش پرتغالی‌ست! این مورد آن‌قدر ذهن مسئولان ورزش ایران را درگیر کرده بود که تا مدت زیادی مانند یک مسئله‌ی سخت و پیچیده‌ی ریاضی برای مردم ایران حل‌نشدنی تلقی می‌شد، اما در این بین تنها بازنده تیم ملی فوتبال ایران بود که باید تنها 5 ماه پس از جام جهانی در تورنمنتی به میدان می‌رفت که این بار بر خلاف جام جهانی٬ شانس قهرمانی داشت.

همیشه پیش از جام از ایـران به‌عنوان یکی از شانس‌های مهم کسب عنوان قهرمانی یاد می‌شود، غافل از اینکه این تیم اصلاً آماده‌ی حضور در جام نشده است! زمانی که تمام تیم‌های آسیایی با برنامه‌ریزی دقیق اردوها و دیدارهای تدارکاتی‌شان را ترتیب می‌بینند ما تنها درگیری‌مان چگونگی جمع کردن بازیکن‌های تیم ملی دور هم است.

ماحصل تمام این معضلات این می‌شود که در کوران مسابقات جام ملت‌های آسیا 2015 رسانه‌ها، کارشناسان و حتی مردم ایران بازیکنان جوان امارات و عراق را تحسین کنند. تیم‌هایی که روزی حتی فکر توقف تیم ملی برابر آن‌ها تنها یک شوخی تلقی می‌شد، چه رسد به اینکه وقتی به خانه برمی‌گردیم شاهد صعودشان به نیمه‌نهایی جام ملت‌ها باشیم!

اعتماد‌به‌نفسی که بازیکنان جوان عراق و امارات در دیدارهای مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا برابر ایران و ژاپن از خود نشان دادند ثابت کرد که چه تجربه‌ای پیش از حضور در این تورنمنت پیدا کرده‌اند که در دیدارهای حساس حتی ذره‌ای استرس را در وجودشان نمی‌بینید. ضرغام اسماعیل، مدافع چپ 20 ساله‌ی عراقی در دقیقه 116 مأمور زدن پنالتی‌ای حساس می‌شود و عمر عبدالرحمن هافبک ریزنقش 23 ساله‌ی امارات اولین پنالتی تیمش برابر ژاپن، مدافع عنوان قهرمانی، را چیپ می‌زند تا روحیه‌ای دوچندان به تیمش ببخشد. علی عدنان دیگر مدافع 21 ساله‌ی عراق چنان توپ را به زیر طاق دروازه‌ی ایران می‌کوبد که خیال می‌کنید او با چند دوره حضور در تورنمنت‌های بین‌المللی چندین بار پنالتی‌های به این حساسی را تبدیل به گل کرده است، اما وحید امیری هافبک-مهاجم با استعداد 26 ساله‌ی ایرانی چنان با استرس پشت توپ قرار می‌گیرد که پیش از زدن ضربه از لرزش ساق‌هایش می‌توان حدس زد او پیام‌آور شادی برای یوزهای ایرانی نیست.

نمی‌شود انکار کرد که 10 دیدار دوستانه‌ی عراق و 11 دیدار دوستانه‌ی امارات در بازه‌ی پس از اتمام جام جهانی تا شروع جام ملت‌ها در شناخت این تیم‌ها از بازیکنان‌شان و افزایش تجربه و اعتماد‌به‌نفس آن‌ها نقشی نداشته است. قطعاً آن‌ها می‌دانستند که جوانان‌شان در این جام در صورت کسب هر نتیجه‌ای درخشش ویژه‌ای خواهند داشت.

اما ما چگونه پیش از این جام بفهمیم کی‌روش مرتضی پورعلی‌گنجی، هافبک دفاعیِ نفت تهران را به‌عنوان یک مدافع در نظر گرفته و ستاره‌ی آینده‌ی تیم ملی ما خواهد بود؟ چگونه بفهمیم وریا غفوری گم‌شده‌ی ایران در سمت راست خط دفاعی بوده است؟ کیفیت واقعی سردار آزمونِ جوان را در کدام دیدار تدارکاتی بسنجیم و به انتخاب کی‌روش اعتماد کنیم؟ در کدام دیدار آماده‌سازی سروش رفیعی با استعداد را آماده‌ی حضور در مهم‌ترین تورنمنت فوتبالیِ آسیا کنیم؟ از کیفیت واقعی علیرضا جهانبخش موفق‌ترین لژیونر حال حاضر ایران چگونه استفاده کنیم؟ با تنها دو دیدار تدارکاتی برابر کره‌جنوبی و عراق؟!

فاجعه این است که تا پیش از جام ملت‌های آسیا پورعلی‌گنجی، غفوری، آزمون، رفیعی، امیری، رضاییان و بیرانوند مجموعاً 12 بازی ملی داشتند، در حالی که ضرغام اسماعیل عراقی با 20 سال سن در دو سال 17 بازی ملی انجام داده است!

چرا ما باید در بحبوحه‌ی دیدارهای جام ملت‌های آسیا به این پی ببریم که چه جوان‌های با استعدادی داریم؟ آیا این استعدادها نیاز به هماهنگی بیشتر و میدان دیدن برای بروز تمام توانایی‌های خود ندارند؟

باید بپذیریم که این بهانه‌ای واهی نیست و کی‌روش درست می‌گوید، برای انجام بازی خوب٬ تدارکات خوب لازم است! امکانات بدهید و توقع داشته باشید...

آقای کفاشیان، بیدار شوید... دیگر مجالی برای خندیدن ندارید، سهم عمده‌ی این ناکامی متوجه شما و فدراسیونِ شماست.