ستون دوشنبه: «ژرمن‌بال» | توپ طلا منهای جام‌جهانی! / درباره احتمالات انتخاب بهترین بازیکن برتر سال 2014

تنها یک هفته دیگر به معرفی برترین بازیکن سال 2014 جهان یا همان مراسم Ballon d’Or باقی مانده است، اما سوال این است که: "آیا حق به حق‌دار می‌رسد؟!"

خیلی‌ها هنوز درباره نحوه انتخاب این جایزه قانع نشده‌اند و اعتقاد دارند نوع انتخاب از سوی فیفا و مجله فرانس فوتبال با ایرادهای فراوانی روبرو است. در این بین کسانی هم هستند که معتقدند بسیاری از جمع رأی‌دهندگان، به‌ویژه از بین مربیان و بازیکنان که فرصت دنبال کردن همه بازی‌ها را ندارند و از شایستگی رأی دادن برای این جایزه مهم برخوردار نیستند. البته در بسیاری مواقع نیز آراء عجیب‌و‌غریب و احساسی‌ای دیده شده است که تا حدودی انتقاد به نحوه‌ی رأی‌گیری را تأیید می‌کند.

نکته‌ی مبهم این است که، آیا انتخاب بهترین بازیکن سال تنها با رأی‌گیری از مربیان، کاپیتان‌ها و روزنامه‌نگاران کشورهای عضو فیفا منطقی‌ست؟

آیا نباید هیئت کارشناسی‌ای برای کامل‌تر کردن این انتخاب تشکیل شود و آن‌ها نیز طبق فاکتورهایی خاص به کاندیدهای نهایی امتیاز دهند؟

به‌نظر می‌رسد تا سال 2009 که انتخاب بهترین بازیکن جهان به شکلی دیگر برگزار می‌شد اعتراض‌های کمتری به آن می‌شد و به قول معروف حق به حق‌دار می‌رسید.

اما امسال رقابت بین سه کاندید نهایی یعنی نویر، رونالدو و مسی شکل دیگری به‌خود گرفته است و نظرات مختلفی تا به امروز در مورد اینکه کدام بازیکن شایسته‌ی کسب توپ‌طلای 2014 است بیان شده است.

برخی معتقدند نویر باید این جایزه را از آنِ خود کند، چرا که در این سال علاوه بر کسب جام جهانی 2014 و عنوان بهترین دروازه‌بان این جام نحوه‌ی جدید و جالبی از دروازه‌بانی را به‌نمایش گذاشته است.

عده‌ای دیگر بر این باورند که رونالدو با به‌دست آوردن لادسیما و شکستن رکوردهای متعدد در سال 2014 بی‌شک شایسته‌ی معرفی به‌عنوان بهترین بازیکن سال است.

هستند کسانی که مسی را با وجود سال نه‌چندان پرفروغ در عرصه‌ی باشگاهی (گرچه در روزهای پایانی سال با شکستن دو رکورد جبران مافات کرد) بهترین بازیکن سال می‌دانند، چون او در جام جهانی درخشش قابل‌توجهی داشت و با وجود اینکه به قهرمانی نرسید اما بهترین بازیکن جام نام گرفت.

موفقیت در جام جهانی بی‌اهمیت است؟!

این سوال امسال بیش از سال‌های گذشته مطرح شده است!

پس از اینکه در سال 2010 برای اولین بار جایزه بهترین بازیکن جهان تحت عنوان Ballon d’Or برگزار شد و مسی در حضور دو همبازی شایسته‌اش در بارسا یعنی ژاوی و اینیستا که در بهترین سال فوتبالی‌شان علاوه بر موفقیت با بارسلونا قهرمانی جام جهانی را در آفریقای‌جنوبی به‌دست آورده بودند، بهترین بازیکن سال نام گرفت، تردید در خصوص مدل جدید اهدای این جایزه بیشتر شد.

بی‌شک در آن سال اینیستا که گل قهرمانی اسپانیا در جام جهانی را زده بود از مسی شایسته‌تر به‌نظر می‌رسید. لئو در همین جام با آرژانتین یکی از بزرگ‌ترین ناکامی‌های تاریخ این کشور در جام جهانی را با شکست تحقیرآمیز 4-0 از آلمان به‌دست آورده بود، اما نظر اکثر رأی‌دهندگان کسی جز مسی نبود!

آیا کسانی که بر روی نام اینیستا و حتی ژاوی به‌عنوان رأی شماره یک چشم‌پوشی کرده بودند جام جهانی 2010 و ستاره‌هایش را دیده بودند؟!

سال 2014 نیز به همین منوال می‌توان ادعا کرد که نویر سالی بی‌نظیر داشته است و شایسته‌ی گرفتن توپ‌طلاست.

علیرغم تمام شایستگی‌های رونالدو و مسی و رکوردهای مختلف و پرتعدادی که امسال شکستند باید اشاره کرد که ستاره‌های دو باشگاه رئال‌مادرید و بارسلونا حاضرند رکوردها و یا حتی جام‌هایی که امسال کسب کرده‌اند را بدهند تا جام جهانی را از نزدیک لمس کنند!

بله! اهمیت جام جهانی به مراتب بیش از جام‌های باشگاهی‌ست، اگر جز این بود که هر 4 سال یک‌بار برگزار نمی‌شد!

شما نمی‌توانید به‌دست آوردن لیگ قهرمانان اروپا که سال گذشته نویر با مغلوب کردن رونالدو و یارانش به آن رسید و امسال نیز رونالدو موفق شد در جهت برعکس با مغلوب کردن نویر و بایرن بالای سر برد را ملاک برتری CR7 بدانید!

اگر این‌طور است چرا سال گذشته با وجود شایستگی فرانک ریبری و درو کردن تمام افتخارات تیمی که البته با درخشش این ستاره‌ی فرانسوی به‌دست آمده بود، توپ‌طلا به رونالدو رسید؟!

نظر برخی دیگر این است که رونالدو و مسی از لحاظ فردی بازیکن‌های متفاوتی هستند و دیگر بازیکنان دنیا این شرایط را ندارند.

می‌توانیم از این عده بپرسیم که اگر رونالدو به‌تنهایی می‌تواند بار یک تیم را به دوش بکشید چرا تیم ملی پرتغال در جام جهانی نتایج به‌شدت ضعیفی می‌گیرد؟ مگر کاپیتان این تیم نمی‌تواند سوپرمن باشد و یک‌تنه تیمش را به مراحل بالاتر برساند؟ گرچه حتی نمی‌توان باور کرد که تنها ستاره‌ی پرتغالی‌ها رونالدو است و آن‌ها بازیکن‌های خوب دیگری نیز برای موفقیت دارند.

پرتغال همان تیمی‌ست که در جام جهانی 2006 موفق شد در جمع چهار تیم قرار بگیرد، با همین آقای رونالدو! ولی در حال حاضر با سوپراستار دنیای فوتبال حتی از مرحله گروهی هم نمی‌تواند صعود کند.

تا پیش از جام جهانی می‌توانستیم برای مسی نیز همین شرایط را در نظر بگیریم اما او سرانجام با تیم ملی آرژانتین به موفقیت نسبی رسید و تا فینال جام جهانی بالا آمد.

سال 2006 و در سیستم قبلی اهدای جوایز برترین‌های جهان دو ستاره‌ی جام جهانی 2006 یعنی کاناوارو و زیدان در رده‌های اول و دوم قرار گرفته‌اند، این بدین معناست که اگر امسال نویر موفق به کسب توپ‌طلا نشود پس از سال 2010 دومین دوره است که در سالِ جام جهانی ستاره‌های بزرگ‌ترین تورنمنت فوتبالی جهان نادیده گرفته می‌شوند و باید چاره‌ای اندیشید. شاید بهتر است پوئن خاصی برای بازیکنانی که در جام جهانی درخشیده‌اند در نظر گرفت!

در حال حاضر امتیازات مثبت تنها متعلق به ستاره‌هایی‌ست که به‌جز دنیای فوتبال در تبلیغات و دنیای مُـد نیز حضوری فعال دارند و به قول خود مانوئل نویر با لباس زیر روی فرش قرمز راه می‌روند! شاید بازیکنان آلمانی در تبلیغات حضور فعالی نداشته باشند، اما آن‌ها عناوینی را با صبر، تلاش و حوصله به‌دست می‌آورند که شاید حسرت ابدیِ رونالدو و مسی باشد.

با تمام این تفاسیر باز هم مربیان، بازیکنان و روزنامه‌نگارهایی هستند که با نادیده گرفتن ستاره‌ی جام جهانی مانند 4 سال گذشته رأی‌شان یکی از دو ستاره‌ی رئال و بارسا خواهد بود!

اما فیلیپ لام اخیراً به نکته‌ی جالبی اشاره کرده است: "مهم نیست توپ‌طلا به چه کسی می‌رسد، مهم‌تر این است که جام جهانی در دستان چه کسی است!"