«FourFourTwo» | لیگ برتری که دیگر برتر نیست!

باشگاه‌های لیگ برتر امسال در رقابت‌های اروپایی خوب نتیجه نمی‌گیرند و دائماً هم در حال افول هستند این پسرفت هم مربوط به یکی دو سال اخیر نمی‌شود اما حالا بیشتر از هر زمانی نمایان شده است.

سال گذشته وقتی هیچکدام از ۴ نماینده انگلستان در لیگ قهرمانان نتوانستند به جمع ۸ تیم صعود کنند. همه چیز فاجعه به نظر می‌رسید اما در روند باشگاه‌ها هیچ اتفاقی رخ نداد. باشگاه‌های انگلستان هدف اصلیشان را فراموش کرده‌اند.

در سال‌های اخیر تمرکز باشگاه‌ها از فوتبال دور شده است و دیگر هدف اصلی بسیاری از باشگاه‌ها تنها بردن نیست. آن‌ها دقدقه‌های بزرگتری در سر دارند. بیشتر تمرکز مدیران باشگاه‌ها روی قراردادهای تجاری است. درآمدهای سرسام‌آور که هر چه قدر حساب شده کسب می‌شوند احمقانه خرج می‌شوند.

پل اسکولز ادعای جالبی دارد. ستاره اسبق شیاطین سرخ در مصاحبه با BT sport می‌گوید: تنها سرخیو آگوئرو در بین بازیکنان لیگ برتر در حد باشگاه‌های بزرگ اروپا مثل بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ است و بقیه شانسی برای حضور در ترکیب این باشگاه‌ها ندارند او حتی کیفیت برترین باشگاه‌های انگلستان را کمتر از پاریس سن ژرمن و یوونتوس می‌داند.

پس از قراردادهای جدید تلویزیونی درآمدهای سرسام‌آور در حال افزایش است اما بیشتر این درآمدها تنها صرف دو کار می‌شوند

نخست بخش زیادی از آن خرج بازیکنانی می‌شود که ارزش این مبالغ را ندارند. تنها به هزینه‌های باشگاه‌های انگلستان در تابستان نگاه کنید به غیر از آرسنال تقریباً همه دیوانه‌وار خرج کردند حتی چلسی که سعی کرد تابستان آرامی را بگذراند در روزهای آخر به تکاپو افتاد و حالا مورنیو بیش از هر چیز حسرت فرصت از دست رفته در تابستان را می‌خورد.

میانگین افزایش دستمزدهای فوتبالیست‌ها در انگلستان غیرعادی است بسیار سریع‌تر از افزایش دستمزهای مردم این کشور، اما کیفیت بازیکنان رشدی متناسب نداشته است. بدتر به دلیل افزایش بی‌سابقه درآمدهای باشگاه‌ها، مدیران احمقانه خرج می‌کنند و پول بسیاری را برای بازیکنانی می‌دهند که ارزش این ارقام را ندارند. خرید‌هایی که قابل درک نیستند. تنها نقل و انتقال رحیم استرلینگ را در نظر بگیرید ۴۹ میلیون پوند برای یک بازیکن ۲۰ ساله! نحوه خرید کردن باشگاه‌های انگلستان بیشتر یادآور نحوه سرمایه‌گذاری بانک‌ها قبل از بحران مالی سال ۲۰۰۸ است. سرمایه‌گذاری‌هایی با ریسک بالا و پرخطر که نتایج آن در جهان همچنان معلوم است.

و بخش دوم این درآمدها صرف سرمایه‌گذاری روی توسعه بخش‌هایی شده که توانایی تولید پول دارند. مثل ورزشگاه‌ها. بیشتر مدیران باشگاه‌ها آن‌قدر درگیر این بحث‌ها هستند که دیگر وقت یا تمرکزی روی خود فوتبال ندارند و اصل جریان فراموش شده است!

برای مثال ساختار استعدادیابی و بازیکن‌سازی در انگلستان معیوب است و حتی با وجود سرمایه‌گذاری‌های بسیار، بیشتر باشگاه‌ها در این بخش ناکام مانده‌اند. باشگاه‌هایی مثل سیتی یا چلسی هزینه‌های فراوانی را در این بخش انجام داده‌اند و کمترین نتیجه را هم گرفته‌اند.

تمرکز باشگاه‌ها روی کسب درآمد عاملی شده تا همان اندازه که این باشگاه‌ها در بخش‌های تجاری موفق هستند در دیگر بخش‌ها ناکام باشند و بر خلاف قسمت‌های تجاری بسیار کند رشد کنند یا اصلاً پیشرفت نکنند.

فوتبال ملی انگلستان سال‌هاست که بیمار است و نتیجه نمی‌گیرد حالا این بیماری به باشگاه‌ها هم سرایت کرده است و باشگاه‌های این کشور هم دیگر در رقابت‌های اروپایی نتیجه نمی‌گیرند. با آغاز فوتبال حرفه‌ای جیب صاحبان باشگاه‌ها پرپول‌تر شده است ارزش باشگاه‌ها سرسام‌آور افزایش یافته است اما کیفیت بازی‌ها و بازیکنان سرعت کافی را نداشته است. قدم بعدی چیست یک عقب نشینی دیگر در فوتبال به نفع پول؟