Jim White|چرا دلمان برای بالوتلی تنگ شده بود؟

Jim White|به نظر می رسید ماریو بالوتلی به تمامی از جریان زندگی ما رخت بر بسته است. نه دیگر از گلزنی هایش خبری بود و نه از حاشیه هایی که ایجاد می کرد. نیمکت نشینی های مکررش نیز مزید بر علت شده بود. اما با گلی که بالوتلی در جریان دیدار لیورپول برابر تاتنهام به ثمر رساند، بار دیگر این بازیکن در اذهان ما زنده شد.

و به واقع چقدر دلمان برای او تنگ شده بود.

دلمان برای موهایش تنگ شده بود. هیچ بازیکنی در دنیای فوتبال حرفه ای به اندازه ماریو در آرایشگاه ها پیدا نمی شود. تلاش او برای تجربه ی انواع مدل های مو خستگی ناپذیر است. هر بار که این بازیکن به میادین گام می گذارد یک اتفاق جدید در این بازیکن به نظر می رسد، ایضاً اتفاقی منحصر به فرد.

ماریو از مدهای مطرح دنیا تبعیت نمی کند. خودش مد می آفریند، هرچند مدهای او بیش از 90 دقیقه دوام ندارند. و ترکیب او با اسیتون جرارد که در تمام دوران حرفه ای خود یک مدل مو بیشتر نداشت، بیشتر جالب توجه است.

دلمان برای لب های برآماسیده اش تنگ شده بود. براهینو و لنون هم به لب های خود میمیک می دهند، اما هیچ یک به پای ماریو نمی رسند.

بازگشت او از دوران طولانی غیبت با یک گل بسیار حساس توأم بود. اکثر بازیکنان پس از بازگشت درازمدتی چون این و موفقیت در گلزنی به انواع شادی های پس از گل می پردازند، دور زمین می دوند و لباس خود را درمی آورند و به نام و نشان هایی که همراه دارند اشاره می کنند و با هوداران ارتباط خاص خود را برقرار می کنند. اما ماریو خیر. هیچ چیزی خونسردی او را به هم نمی زند. نه حتا پیروزی در آخرین دقیقه. مثل همیشه بی تفاوت و بی علاقه می ماند.

دلمان برای تحریک هایی که روی رقبا اعمال می کند تنگ شده بود. این نکته در این دیدار آخر بسیار به چشم آمد. از همان زمانی که این مهاجم ایتالیایی وارد زمین شد، سعی در ایجاد اختلال در تمرکز مدافعان حریف داشت. اریک دیر، مدافع جوان تاتنهام، دو بار نزدیک بود به خاطر وقت تلف کردن های ماریو به جوش بیاید. خوشبختانه داور هم متوجه شیطنت های ماریو شد و قائله ختم به خیر شد.

برای قاطعیت های جانانه اش هم دلتنگی گرفته بودیم. همان طور که می دانید هیچ وقت هیچ چیز تقصیر ماریو بالوتلی نیست. از همان زمان که به لیورپول آمد در اوج آمادگی بود و هیچ تزلزلی نداشت و بازیکنان باید از او درس ها می گرفتند. مهاجمان کنار بالوتلی بالاخره باید  بفهمند که اگر یک دو هایشان با ماریو خوب عمل نکند، اول از همه در خود به دنبال مقصر بگردند.

فوق برنامه های ماریو داشت از دستمان در می رفت. احتمالاً ماریو هنوز با آن ماشین استتارشده ی خود تردد می کند. با برنامه های خیریه خود به فکر مصیبت زدگان است و شادی حاصل از پیروزی های فوتبالی خود را با اهالی کاباره تقسیم می کند و برنامه های مدرسه محلی را برای استفاده از توالت به اختلال می کشاند. اما وقتی ماریو از کانون توجه رسانه ها دور است طبیعتاً این قبیل اخبار از فوق برنامه های او را نمی شنویم.

ماریو حالا برگشته است. و ما خیلی زود بار دیگر شاهد و شنونده ی داستان های ماریو هستیم.

اما در نهایت، دلمان برای گلهایش هم تنگ شده بود. دیدار برابر تاتنها به واقع اولین حضور او در میادین در سال 2015 بود. شاید ماریو خیلی زود به میادین بازنگشت، اما گل او ما را به خوبی یاد توانایی های او انداخت: سرعت تصمیم گیری، جاگیری عالی، و قدرت تمام کنندگی. شاید اینها ارزشهای حقیقی او برای لیورپول باشد.

امید که تا شش ماه دیگر در آنفیلد دوام آورد.

برگردان از آرش گنجی

منبع: www.telegraph.co.uk