ستون دوشنبه: «ژرمن‌بال» | چرا رویـس تصمیم گرفت در دورتموند بماند؟

مارکو رویس در هفته‌ای که گذشت طی اقدامی غیرمنتظره علاوه بر سورپرایز کردن دورتموندی‌ها تمام اهالی فوتبال در آلمان و جهان را هم غافلگیر کرد و قرارداد جدیدی را با زردپوشان به امضاء رساند.

خبر اول فوتبال آلمان در این هفته تمدید قرارداد مارکو رویس با دورتموند بود که طی چند ماه گذشته بارها و بارها اخبار و شایعات فراوانی مبنی بر پیوستن او به یکی از تیم‌های مطرح اروپا مطرح می‌شد.

برخی عقیده داشتند پس از پیوستن دو دوست صمیمی او یعنی ماریو گوتسه و سپس روبرت لواندوفسکی به بایرن او هم راه باشگاه باواریایی را در پیش خواهد گرفت و حتی عکس‌هایی نیز در فضای مجازی منتشر شد که سال اول با جدایی شماره 10 (گوتسه) و سال دوم با جدایی شماره 9 (لواندوفسکی) مارکو تنها و تنهاتر شده است.

اما این احتمال که او راهی بایرن شود اخیراً توسط سران این باشگاه تکذیب شد تا گمانه‌زنی‌ها در مورد تیم‌های خارج از بوندسلیگا قوی‌تر شود. گزینه‌ی محتمل‌تر رئال بود و در کنار آن گفته می‌شد بارسلونا هم نیم‌نگاهی به خرید هافبک خلاق تیم ملی آلمان دارد.

از لیگ جزیره هم خبر می‌رسید جدی‌ترین مشتری رویس منچستر یونایتد و فان‌خال هستند تا کمربند خط میانی‌شان را برای فصل آینده محکم‌تر کنند.

اما در نهایت با نادیده گرفتن این پیشنهادها مارکوی دورتموندی‌ها تصمیم گرفت قراردادش را با تیم شهر محل تولدش تمدید کند تا همه را به نوعی غافلگیر کرده باشد.

در این بین دلایل مهمی هستند که در تصمیم‌گیری برای ماندن شماره 11 در دورتموند موثر بوده است.

Home Sweet Home

«هیچ‌جا خونه‌ی آدم نمی‌شه!»

به این مسئله همه‌ی ما اعتقاد داریم و می‌دانیم که انسان به محل تولد و جایی که در آن رشد کرده وابستگی خاصی دارد، در برخی نیز این وابستگی بسیار شدیدتر است.

مارکو با اشاره به این موضوع آن را از دلایل مهم ماندنش در سیگنال‌ایدونا پارک می‌شمارد و به شبکه‌ی دورتموند می‌گوید: "من اینجا به‌دنیا آمدم، رشد کردم و فوتبالم را با تیم جوانان باشگاه آغاز کردم. اینجا احساس می‌کنم در خانه هستم و هر کسی که من را می‌شناسد می‌داند که مهم‌ترین چیز برای من احساس راحتی است و اینکه در کنار خانواده و نزدیک دوستانم باشم. برخی اوقات این چیزها با ارزش‌ترین هستند و داشتن تمام آن‌ها به من کمک می‌کند تا بدون محدودیت به بازی‌ام بپردازم."

علاقه‌ی بی‌حد مردم دورتموند به تیم شهرشان

با بازدید از شهر دورتموند اولین چیزی که نظر شما را جلب می‌کند علاقه‌ی وافر مردم این شهر به تیم فوتبال شهرشان است. خیابان‌های دورتموند با رنگ‌های زرد و مشکی تزئین شده است و در فروشگاه‌ها و امکان دیگر این شهر نیز با نشانه‌هایی از رنگِ پیراهن دورتموند برخورد خواهید کرد.

هواداران سرسخت دورتموند به هر تیم دیگری در دنیا بی‌تفاوت هستند و تنها چیزی که برای‌شان اهمیت دارد دیدن موفقیت BVB است.

رویس در این باره می‌گوید: "من واقعاً از امضای قرارداد جدید خشنود هستم و به آینده می‌اندیشم که با دورتموند با پشتوانه‌ی هواداران‌مان به موفقیت‌های بیشتری برسم."

سیگنال‌ایدونا پارک

هرگاه بحث شور و حرارت هواداران یک تیم در دنیا مطرح باشد نخستین چیزی که به ذهن می‌رسد هواداران دورتموند و لیورپول در استادیوم‌های سیگنال‌ایدونا پارک و آنفیلد هستند.

بی‌شک پرهیجان‌ترین اتفاق برای یک فوتبالیست بازی کردن برای تیمی است که استادیومی مملو از تماشاگر دارد، اگر آن استادیوم سیگنال‌ایدونا پارک بزرگ‌ترین استادیوم در آلمان با هواداران بی‌نظیر دورتموند باشد که در همه‌ی بازی‌ها 80 هزار هوادار به‌صورت ثابت در آن حضور پیدا می‌کنند آن‌وقت جدایی از تیمی که از چنین حمایتی برخورد است سخت می‌شود.

اگر لیورپولی‌ها یک‌صدا با 45 هزار نفر در آنفیلد یک‌صدا آهنگ " You'll Never Walk Alone" را می‌خوانند، شما در استادیوم خانگی دورتموند آهنگ "Yellow Wall" را خواهید شنید که به‌صورت هماهنگ توسط 80 هزار نفر خوانده می‌شود.

در یک جمله: "حضور در سیگنال‌ایدونا پارک مـو را به تـن آدم سیخ می‌کند!"

بلند پروازی

چند سال پیش باشگاه دورتموند تا آستانه‌ی ورشکستگی نیز پیش رفت، اما آن‌ها با اصلاح ساختارشان باز هم تبدیل شدند به یکی از قدرت‌های فوتبال آلمان، آن‌ها دو سال پیاپی بوندسلیگا را به‌دست آوردند و به فینال لیگ قهرمانان اروپا هم رسیدند، با وجود اینکه در فصل جاری بحران عجیبی گریبان‌گیر زنبورها شده است ولی کمتر کسی می‌تواند منکر شود که دورتموند باز هم باز خواهد گشت و حتی دوباره می‌توان آن‌ها را در فصول آینده جزو شانس‌های قهرمان به حساب آورد.

رویس هم که می‌داند باشگاهی که در آن توپ می‌زند تیم فوتبالی ندارد که توان قهرمانی و موفقیت را نداشته باشد، پس پیراهن زرد را از تن درنیاورد تا قهرمانی را با دورتموند جشن بگیرد.

یورگن کلوپ

هم مربی، هم پدر و هم روان‌شناس. کلوپ یک مربی باهوش که بی‌نهایت به بازیکنانش نزدیک است و موجب پیشرفت یکایک جوانانی شده که پیراهن زرد را پوشیدند. بازیکنان دورتموند با قراردادهایی طولانی‌مدت به این تیم می‌آیند تا روند تکمیل مهارت‌های و پیشرفت در فوتبال‌شان را زیر نظر این سرمربی 47 ساله زودتر طی کنند. رویس هم پس از اینکه از مونشن‌گلادباخ راهی دورتموند شد به بازیکنی باتجربه و پخته‌تر تبدیل شد. کلوپ از مارکو بازیکنی رهبر و یک لیدر و بازی‌ساز قهار ساخته است. مارکو می‌داند که هیچ مربی‌ای به پیشرفت او در فوتبال بیشتر از یورگن کلوپ کمک نخواهد کرد.

به یاد داشته باشید که استعدادهایی نظیر گوتسه، هوملس، لواندوفسکی، کاگاوا و ... همگی زیر نظر کلوپ تبدیل به ستاره شدند.

در نهایت تمام این موارد باعث شد تا مارکو رویس تصمیم بگیرد در شهر زادگاهش دورتموند در کنار خانواده، دوستان، هواداران و مربی دوست‌داشتنی‌اش بماند و با پیراهن زرد دورتموند به آینده‌ی فوتبالی‌اش بنگرد.