Gary Neville|هواداران من یونایتد نباید حسرت روزهای گذشته با فرگوسن را بخورند – آن دوران به سر آمده

Gary Neville|برای هواداران منچستر یونایتد از جمله خود من وقت آن رسیده تا سلطه ی سر آلکس فرگوسن را به دست فراموشی سپاریم و از قضاوت درباره عصر جدید با افتخارات گذشته دست برداریم. سبک بازی و نام ها تغییر کرده اند، اما کسی که از تحولات تیم سرگیجه نگرفته است کسی نیست جز لوئیس فان خال.

من هیچ وقت مربی نبوده ام، اما شخصاً به فوتبال تهاجمی با یک ضرباهنگ بالا اعتقاد دارم. اگر یونایتد متعهد به حفظ این سبک بازی به هر قیمت است باید مربی ای با آن باورها را به کار گمارد. اما قرار بر این نبود که فان خال به منچستر یونایتد بیاید و به فلسفه ی دیگران تن دهد.

مانند این است که بعد از 26 سال زندگی در کنار یک شریک از او جدا می شوید و حالا خواهان مشارکت با کسی هستید که درست مثل او باشد. نباید سخت بگیریم، باید بگذاریم همه چیز به روند خود ادامه دهد. با اندیشه ی رجوع به فرگوسن یا ذکر این که "این رسم منچستر یونایتد نیست"، بار منچستر یونایتد به منزل نخواهد رسید.

 شخصاً دلم می خواهم تیم با ضرباهنگ بالاتری بازی کند. همچنین دوست دارم تیم فشار زیادی به رقبا وارد کند، اما به این نتیجه رسیده ام که این رویکرد فان خال نیست. این چیزی است که من می پسندم، چیزی که منچستر یونایتد در گذشته به آن اعتقاد داشت، نه آن چه اکنون پیش پای ما قرار دارد. در عین حال فکر می کنم بیشتر خریدهای جدید باید در سطحی بالاتر عملکرد نشان دهند.

اما اگر به عنوان یک هوادار به من می گفتید که تیم در رتبه سوم لیگ قرار خواهد گرفت، به یک چهارم نهایی جام حذفی خواهد رسید و در 19 بازی گذشته خود یک بار شکست خورده است، آن وقت سعی می کردم طور دیگری به قضایا نگاه کنم.

یک بار دیگر می گویم: مسئله پیشروی است، که خود مسئله سختی است زیرا ما با سبکی از بازی و رهبری در فوتبال مزدوج بودیم که برای 20 حاکم فوتبال انگلستان بود. حالا به کل در دوره ی متفاوتی زندگی می کنیم. و این یک مقایسه مع­الفارق است.

یادم است هفت سال پیش با یکی از دوستان به یک سفر کاری رفته بودم. او برای توصیف یک تغییر به ذکر چهار کلمه پرداخت: شکل، طوفان، هنجار، عملکرد. این حرف ها برایم بی معنی بودند تا آن که به اندیشیدن درباره وضعیت جاری من یونایتد پرداختم.

اندیشه این چهار واژه از این قرار بود: زمانی که شکل می دهید، وارد شراکت با افراد تازه می شوید. طوفان همان نقطه ی به هم ریختگی است.هنجار یعنی ساختار جدید. عملکرد هم خودش گویاست. یونایتد با پشت سر گذاشتن عصر فرگوسن بی تردید وارد فاز طوفان شد. اما هنجار هنوز در تلاش است تا خودش را پیدا کند.

بسیاری از هواداران یونایتد با فکر کردن به این که "سرعت پایین است، مثل گذشته ها بازی نمی کنیم" و "یک دقیقه صبرکن، در 19 بازی قبل فقط یک بار شکست خوردیم، سوم لیگ و در یک چهارم نهایی جام حذفی هستیم"، خود را گیج می کنند.

نظرات قطعی فرار می شوند. می توان دم به دم گفت عملکردمان خوب بود، عملکردمان بد بود؛ این بازیکن خوب بود فلان بازیکن بد بود. اما باشگاه تازه دارد از یک دوره ابهام و تعلیق خارج می شود. یک دوره ی 14 روزه در ماه مارس می تواند خیلی از نظرات را تحکیم کند. با آرسنال در جام حذفی و تاتنها و لیورپول در لیگ مصاف داریم. رسیدن به نیمه نهایی و کسب 4 امتیاز از این دو بازی می تواند منچستر یونایتد را در موقعیتی رفیع در فصل قرار دهد. نتایج اوایل فصل را از ذهن خود خارج کنید، آن ها دست گرمی های لوئیس فان خال بودند.

بزرگترین گیجی من اینجاست. با تماشای تیمی که فصل گذشته سوم شد، چلسی، به راحتی می شد پی برد که نقطه ضعفش کجاست. آن ها به یک هافبک خلاق نیاز داشتند که بازی سازی کند و یک مهاجم وسط که موقعیت ها را به گل تبدیل کند. تقویت همین دو ناحیه به آن ها کمک کرد تا امروز صدرنشین باشند.

یونایتد هم اکنون در رتبه سوم لیگ برتر است من این طور شفاف نمی توانم نقطه ضعف آن را ببینم. حتا همین الآن هم برای فهم کسری های تیم مشکل دارم. در پنج یا شش ناحیه تردید دارم. کار فان خال با قهرمان شدن یا نشدنش در این فصل نباید قضاوت شود، بلکه باید دید آیا در نهایت می تواند بار دیگر این تیم را آقای انگلستان کند یا خیر. لیگ برتر فقط در حکم یک معیارسنجی است.

من معتقدم که ما فاز نخست را تکمیل خواهیم کرد: یک مقامی به دست می آوریم و راهی لیگ قهرمانان می شویم. اما فتح لیگ برتر در دو فصل بعدی مستلزم یک جنگ در بازار خواهد بود. یونایتد در دو کارزار قبلی خود 280 میلیون پوند خرج کرد و 54 میلیون پوند به دست آورد. چلسی 313 میلیون پوند هزینه کرد و 190 میلیون پوند تصاحب کرد.

پس در دوران پس از فرگوسن، چلسی مسلماً عملکرد بهتری نسبت به یونایتد داشته است. آن ها برای خرید کوادرادو 24 میلیون هزینه کردند و آندره شورله را با قمیتی مشابه فروختند. یونایتد باید به یک عقلانیت در استفاده از سرمایه خود برسد.

به نظرم می آید که بخشی از سیاست بازاری یونایتد در پیش از شروع فصل با خرید دی ماریا مبتنی بود بر سیستم 3-3-4 . در حال حاضر تیم بی تعادل است. تا زمانی که تیم فرم خود را پیدا نکرده است، تصمیم گیری درباره نواحی مشکل دار کار آسانی نیست.

در یک سیستم الماسی به یک شماره 10 نیاز دارید تا پیاپی گلزنی کند و یک خط میانه عریض و پرانرژی. در یک سیستم 3-3-4 به بالهای فوق العاده نیاز دارید که بتوانند از دو گوش برای شما گلزنی کنند. در این سیستم همچنین به دو پیستون فوق العاده نیاز دارید تا به هنگام به عقب بازگردند. مشکل کار این جاست که یونایتد هنوز نمی داند چه می خواهد.

این پرسش ها در ذهن فان خال نیز مطرح هستند. و او می داند که در بازار بعدی پی کدام بازیکنان باید گشت. تابستان بعد از جام جهانی، و این ژانویه خیلی زود از راه رسیدند. اما تا ماه می فان خال قریب به یقین می داند که چه تیمی را می خواهد سر و سامان بدهد.

آیا از ماتا، فلاینی، هررا و فالکائو رضایت دارد؟ همه این بازیکنان هم در کنار زمین بودند و هم به قدر کافی شانس خودنمایی داشته اند. آیا دخئا می ماند؟ فان خال بر اساس این پرسش ها اسامی دسته ی بازیکنان جدید شیاطین سرخ را درخواهد یافت. گمان نمی کنم فان خال از همین حالا به فکر چند سال آینده باشد، بلکه بیشتر در صدد است تا هر چه سریع تر تکانی به این تیم دهد.

می دانم که باید تیم را تقویت کند اما به تمامی مطمئن نیستم کجا و چه هنگام. در حالی که هواداران یونایتد و از جمله خود من در ابهام به سر می بریم، تنها کسی که تضمین می کنم در ابهام به سر نمی برد خود فان خال است زیرا از خودش خیلی مطمئن است. شرط می بندم این همه هیاهوی ما حتا در مخیله اش هم نمی گنجد. آرامش خودش را حفظ می کند، از خود اطمینان دارد و از عملکرد اخیر تیمش هم راضی است.

این اندیشه که یونایتد تیم خوش شانسی است اندیشه ی غلطی است. شانس معمولاً پس از سه یا چهار بازی بدون شکست منقضی می شود. یک شکست در 19 بازی چیزی شانسی نیست. از سوی دیگر برخی از بزرگترین خریدهای ما در 18 ماه گذشته کم کم خودی نشان می دهند. اما هنوز کار زیادی در پیش دارند و با عملکرد خود در دو سه ماه آینده باید نشان دهند چند مرده حلاجند.

در این بین رونی در کانون بحث ها قرار دارد و انتقال او به پست مهاجم وسط در دوشنبه گذشته در بازی برابر پریستون به من ثاب کرد که بحث درباره یک مهاجم وسط میان فان پرسی و فالکائو تقریباً تمام شده است. نمی گویم که دیگر هرگز آن دو را کنار هم نمی بینید، بلکه این دو کنار هم دیگر کارایی ندارند.

هم فان پرسی و هم فالکائو اغلب اوقات تمایلی به همکاری با خطوط میانه و دفاعی ندارند. در نتیجه توپ معمولاً از سوی آن ها به عقب بازمی گردد. من فکر می کنم این مشکل به فقدان یک نیروی دونده در مرکز میدان قابل نسبت است تا بتواند با پیشروی های خود آن دو مهاجم را به تحرک وادارد. همین یک تغییرکوچک می تواند گره از کار شیاطین سرخ بگشاید.

در این سیستم فعلی، رونی می تواند یک مهاجم وسط خیلی خوب به شمار آید. اگر فان پرسی و فالکائو قرار است با هم کار کنند، آن گاه باید یکی میان آن دو بازی را به پیش برد تا هر دوی مهاجمان تیم به تحرک و دوندگی واداشته شوند. هر دو مهاجم من یونایتد بازیکنانی هستند که باید در محوطه جریمه حریف فعال باشند، اما اکنون این وضعیت را نمی توان مشاهده کرد.

بنابراین منچستر یونایتد اکنون در وضعیت طوفان به سر می برد. با این حال آثار یک گذار را می توان در همین تیم دریافت.

چگونه رهیافتی به کار شیاطین سرخ خواهد آمد؟ فان خال مالکیت کنترلی بر توپ را بیشتر می پسندد. سر الکس فرگوسن هم به حفظ توپ علاقه داشت اما حرف اول او ضرباهنگ و خطرپذیری بود. معمولاً هم در رختکن همین ها را به بازیکنان می گفت: "در پاسکاری ها سرعت می خواهم و ضرباهنگ. سریع توپ را رد کنید."

فان خال بیشتر علاقه دارد تا توپ را در خط عرضی جا به جا کند و از باز کردن بازی می ترسد.

همین حالا هم خیلی ها از تماشای بازی بارسلونا با آن حفظ توپ های کشدار خسته می شوند. فان خال بیشتر تمایل به این نوع بازی دارد و می توانیم مطمئن باشیم که این سبک بازی او تغییر نخواهد کرد.

اما می توانم به شما نوید دهم که فان خال، با توجه به تجربه من از نشستن کنار او در اوایل فصل، ثابت خواهد کرد که این روش در من یونایتد پیاده شدنی است.

می توانم فان خال را تصور کنم که در دفتر کار خود نشسته و می گوید:

"غفلت منتقدان را درمان خواهم کرد."

او آژاکس، بایرن و بارسلونا را رهبری کرده است. فان خال به زعم خودش باید به افراد ناآزموده نحوه فوتبال بازی کردن را آموزش دهد.

اطمینان مطلق او به او کمک خواهد کرد تا چاره را پیدا کند:

"من تمام نظرات شما را تغییر خواهم داد، آن چنان که شما هم مثل من فکر خواهید کرد."

باری، هنوز برای قضاوت نهایی درباره فان خال خیلی زود است اما می توانیم اطمینان داشته باشیم که او موهایش خودش را در آسیاب سفید نکرده است. همیشه به آخرین سؤالی که از فان خال در مصاحبه ای پرسیده شد فکر می کنم و پاسخی که او به مصاحبه کننده داد:

"آیا شما تا سه سال آینده لیگ را فتح خواهد کرد؟"

"بله البته."

مترجم: آرش گنجی

منبع: www.telegraph.co.uk