ستون دوشنبه: «ژرمن‌بال» | چرا فکر می‌کنید بوندسلیگا جذاب نیست؟

این روزها با قدرت بایرن ذهنیت غلطی در بین هواداران فوتبال شکل گرفته و فکر می‌کنند بوندسلیگا تنها به بایرن ختم می‌شود و جذاب نیست، در حالی که با آوردن دلایلی می‌توان این نظر سطحی ضد فوتبال آلمان و بوندسلیگا را نقض کرد.

امروز با بررسی اجمالی دو بخش حساسیت امتیازی و تماشاگر اثبات خواهیم کرد که بوندسلیگا اگر بهترین لیگ اروپا نباشد، حداقل در زمره‌ی بهترین‌ها قرار می‌گیرد.

بایرن قهرمان بلامنازع بوندسلیگا نیست

قسمت عمده‌ی انتقادات از بوندسلیگا با واژه‌ی «تک‌بُعدی» همراه است. به آن دسته از افراد که بر این باورند که "بوندسلیگا بایرن است و دیگر هیچ" نکاتی را باید یادآور شویم.

پیش از اینکه باواریایی‌ها مجدداً با یوپ هاینکس و سپس پپ گواردیولا اوج بگیرند دورتموند دو فصل حاکم بلامنازع بوندسلیگا بود و حتی دو فصل 12-2011 جام حذفی را هم از دستِ بایرنی‌ها درآوردند. همچنین در دهه‌ی اخیر هیچ‌گاه بیش از دو قهرمانی متوالی برای مونیخی‌ها به‌دست نیامده و شاید با قهرمانی در این فصل این رکورد به نام بایرن ثبت شود.

نکته‌ی قابل تأمل دیگر شکست سنگین چهار بر یک شاگردان پپ در برابر تیم دوم جدول ولفسبورگ بود، که پس از آن نمی‌توان گفت در این لیگ هیچ تیمی قادر به شکست بایرن نیست! گرگ‌ها حتی در دیدار رفت با از دست دادن موقعیت‌های متعدد از صدرنشین فعلی بوندسلیگا شکست خوردند و در واقع شایسته‌ی آن باخت هم نبودند.

منتقدان بوندسلیگا شاید جدول لیگ برتر انگلیس و سری آ ایتالیا را مشاهده نکرده‌اند! در بوندسلیگا در پایان هفته بیست‌و‌دوم بایرن 55 امتیازی ولفسبورگِ 47 امتیازی قرار گرفته، یعنی 8 امتیاز فاصله بین دو تیم اول جدول. در سری آ هم اختلاف چندانی با بوندسلیگا را مشاهده نمی‌کنیم، جایی که یوونتوس صدرنشین که سه فصل گذشته نیز قهرمان سطح اول فوتبال ایتالیا شده است در پایان هفته بیست‌و‌چهارم با 57 امتیاز باز هم صدرنشین است و رُم با 9 امتیاز کمتر یعنی 48 امتیاز رده‌ی دوم را در اختیار گرفته است. در لیگ برتر جزیره هم در پایان هفته‌ی بیست‌و‌ششم فاصله‌ی چلسی صدرنشین با منچستر سیتی در رده‌ی دوم 5 امتیاز است، یعنی تنها دو امتیاز کمتر از دو تیم در همین جایگاهِ بوندسلیگا. در این بین شاید لیگ اسپانیا در حال حاضر شرایط بهتری داشته باشد که در پایان هفته بیست‌و‌چهارم اختلاف رئال صدرنشین و بارسلونا به 4 امتیاز رسیده و اتلتیکو مادرید هم در فاصله‌ی سه امتیازی بارسا قرار دارد.

با این تفاسیر اگر بخواهیم در مورد قهرمانی پایان فصل صحبت کنیم، راحت‌ترین پیش‌بینی متعلق به سری آ ایتالیاست که یوونتوس می‌تواند چهارمین قهرمانی متوالی‌اش را به‌دست آورد، پس از آن می‌توان حدس زد که ولفسبورگ برای رسیدن به بایرن کار سختی دارد و در بوندسلیگا نیز بایرن قهرمان خواهد شد.

در انگلیس نیز چلسی و منچستر سیتی رقابت نزدیک‌تری دارند اما آبی‌های لندن شانس بیشتری برای بالا بردن جام در پایان فصل دارند و در اسپانیا هم که جام مطابق معمول سال‌های گذشته بین رئال و بارسا دست به دست می‌شود! به‌جز فصل گذشته که استثنائاً اتلتیکو مادرید موفق به کسب جام شد، اما به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها بتواند مانند دورتموند دو فصل پیاپی قهرمان لیگ کشورش شود.

به یاد داشته باشید که کمتر زمانی جدال قهرمانی یک لیگ مانند فصل 09-2008 بوندسلیگا داغ بوده است در هفته‌ی پایانی چهار تیم ولفسبورگ، بایرن، اشتوتگارت و هرتا برلین شانس قهرمانی داشتند و در پایان سبزپوشان ولفسبورگ قهرمانی را به‌دست آوردند.

اما در پایین جدول تنها لیگی که در آن اتفاقات غیرمنتظره رخ می‌دهد و بعضاً مطرح‌ترین تیم‌ها را در این قسمت از جدول می‌بینیم بوندسلیگا است.

در فصل جاری هفته‌های متمادی نام دورتموند، قهرمان سه فصل پیش بوندسلیگا جلوی رده‌ی هجدهم دیده می‌شد و قهرمانان سابق لیگ آلمان مانند اشتوتگارت، هامبورگ و وردربرمن هم در رده‌های انتهایی دیده شدند. گرچه این روزها دورتموند و برمن اوضاع بهتری پیدا کرده‌اند اما همچنان حضور اشتوتگارت، هامبورگ و حتی هرتا پایین جدول را هم حساس‌تر از همیشه کرده است.

اما در سری آ جز پارمای بحران‌زده هیچ تیم مطرحی را در معرض خطرِ سقوط نمی‌بینیم، در لالیگا هم حضور کوردوبا، لوانته، گرانادا و الچه در پایین جدول غیر قابل پیش‌بینی نبوده است. لیگ برتر انگلیس هم در انتهای جدول به‌جز آستون‌ویلا تیم متوسط یا قوی‌ای قرار نگرفته است.

جدال بر سر سهمیه لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا هم در هر چهار لیگ مذکور به یک نسبت حساسیت دارد.

هواداران، مزیت بزرگ تیم‌های آلمانی

هواداران تیم دورتموند نمایان‌گر یک هوادار واقعی فوتبال هستند که به واقع می‌توان آن را به هواداری در کل فوتبال آلمان تعمیم داد. استادیوم سیگنال‌ایدونا پارک در این فصل که دورتموند در انتهای جدول قرار داشت با زمانی که این تیم قهرمان بوندسلیگا بود هیچ تفاوتی ندارند. تیفوسی‌های زرد یک صندلی را هم در استادیوم خانگی زنبورها خالی نمی‌گذارند در هر صورتی پشتیبان تیم‌شان هستند.

به همین صورت هواداران بایرن، شالکه، هامبورگ، فرانکفورت، کلن، لورکوزن، هانوفر و ... هم در تمام دیدارها سعی می‌کنند استادیوم خانگی تیم‌شان را پر کنند.

به‌طور خلاصه می‌توان گفت: "هیاهوی استادیوم‌های آلمان را در کمتر استادیومی در اروپا مشاهده خواهید کرد."

همین رویه باعث شده که همیشه میزان تماشاگر در بوندسلیگا از تمام لیگ‌های اروپایی بیشتر باشد. در فصل جاری تا به امروز میانگین 42789 تماشاگر برای بوندسلیگا ثبت شده است، در حالی که این میزان برای لیگ جزیره 35934 نفر، برای لالیگا اسپانیا 26657 نفر و برای سری آ ایتالیا رقم 21967 نفر بوده است.

در فصل گذشته هم میانگین حضور تماشاگران در اولین سطح فوتبال آلمان 43502 نفر بود و در پایان فصل 14-2013 برای لیگ برتر انگلیس 36657 نفر، برای لالیگا اسپانیا 26702 نفر و برای سری آ ایتالیا 23481 نفر ثبت شده است.

با همین دو فاکتور می‌توان تأیید کرد که بی‌هیجان بودن بوندسلیگا و عدم استقبال از آن توهمی بیش نیست و پیشرفت روزافزون این لیگ نیز این فرضیه را ثابت می‌کند.

به‌نظر می‌رسد منتقدان این لیگ مدت‌هاست هیچ بازی‌ای از آن را مشاهده نکرده باشند!