Rory Smith| دشوارترین کار در یک میدان فوتبال کدام است؟

Rory Smith|همه چیز در فوتبال طوری سازمان یافته که در پاسخ به پرسش فوق فقط یک جواب می شود داد. اگر از ما هم این پرسش شود جوابی مشابه می دهیم زیرا از سنین کودکی جز این نیاموخته ایم. جوابی که همه می دهند دشواری چندانی ندارد:

"توپ را به تور دروازه چسباندن"

این اولین فرمان است و حتا بالاتر از "نباید شیرجه بروی و هیچکس کارت قرمز دوست ندارد." همه ما به این جمله باور داریم: باید بدانی که توپ را به تور دروازه چسباندن دشوارترین کارهاست.

اهمیت این دشوارترین کار فقط جنبه نظری ندارد. به عکس دارای یک تأثیر کوبنده، عظیم و بس عملی بر تقریباً تمام جنبه های دیگر بازی فوتبال در هر جایی از جهان است.

جایزه های فردی مانند بهترین بازیکن سال و توپ طلا به کسانی داده می شود که بیش از همه گل می زنند یا دست کم دارای ظرفیت بالایی برای گلزنی هستند.

این مهاجمان هستند که عمده ی توجه ها را به خود جلب می کنند، بیشترین هزینه های نقل و انتقالات را به خود اختصاص می دهند و در سالهای اولیه قرن بیستم باز یک مهاجم بود که توانست با قیمت هزار پوند در آن زمان جا به جا شود.

همان طور که پائول تامکینز و ریلی در "pay as you play" نشان دادند، این مهاجمان هستند که همیشه دستمزدهای کلان می گیرند، و به طور متوسط دو برابر همقطاران مدافع خود دریافتی دارند.

در وقت درماندگی این مهاجمان هستند که بیش از همه متقاضی دارند. شاهدش، تمام آن تیم ها که برای عدم سقوط می جنگند در ساعات پایانی بازهای نقل و انتقالات به دنبال مشتی مهاجم گلزن می گردند تا هر طور شده بقای خود را در لیگ تضمین کنند، ولو آن که مدافعان و دروازه بانان آن ها چندان ضعیف باشند که دیگر فرصت بهبود نباشد.

این مهاجمان هستند که همواره تعویض می شوند تا گلی پیروزی بخش برای تیم خود به ثمر برسانند؛ این مهاجمان هستند که در تورنمنت های بزرگ بیش از سایر بازیکنان در پست های دیگر فرصت حضور و خودنمایی در میادین می یابند. از آن جا که این مهاجمان هستند که باید نتیجه را برگردانند یا به نفع تیمشان رقم بزنند، تیم ها همیشه با ذخایر خوبی از مهاجمان به میادین گام می گذارند.

فوتبال بر پاشنه گل می چرخد. اگر تیمتان گل نزند، به هیچ چیز نمی رسید. گلزنی مهم ترین مهارتی است که یک تیم می تواند داشته باشد، مهارتی که باید به هر قیمت به چنگ آورده شود و بعد از آن حمایت و تقویت و پر و بال داده شود. و ای بسا به همین خاطر است که پاسخ به پرسشی که می گوید دشوارترین کار در میدان فوتبال چیست، چنین مطرح می شود:

"چسباندن توپ به تور دروازه"

مخالفت با این اصل در حکم ارتداد است. مسلماً اگر هم از کسی که به عنوان یک مهاجم سابقه فعالیت حرفه ای داشته پرسش فوق را مطرح کنید، به شما خواهد پرید و خونش به جوش خواهد آمد.

با این همه شاید بتوان در این اصل تردید کرد. شاید دشخوارترین کار در فوتبال چسباندن توپ به تور دروازه نباشد. شاید یک گام از قلم افتاده باشد. شاید دشوارترین کار در فوتبال خلق موقعیت برای مهاجمان باشد – خواه برای خودت یا برای هم تیمی- تا بتوان توپ را به تور دروازه چسباند.

نزدیک به 18 ماه قبل، در ابتدای کتابی تحسین شده درباره دنیس برگکمپ با عنوان "آرامش و سرعت"، این اسطوره ی باشگاه آرسنال و تیم ملی هلند با ذکر برخی مسائل درباره ی حرفه ی خود توجه بسیاری را به خود جلب کرد. وی به مسئله ای اشاره کرد که برای همه آشنا و قابل قبول بود.

دنیس زمانی این حرف را زد که داشتیم درباره سه گل مشهور او صحبت می کردیم، همان سه گلی که صرف نظر از این که طرفدار او هستید بارها بار می توان به تماشایش نشست و از آن لذت ها برد. هر سه ی آن گل ها نفس گیر و موجب تشویق حتا دشمنان دنیس شدند. گلهای مزبور در دیدارهای او برابر آرژانتین، نیوکاسل و لیستر به ثمر رسیدند.

و اما آن چه بیشتر از همه ما را تحت تأثیر قرار این بود که برگکمپ اصلاً توجهی به گل های خود نداشت. وقتی از او پرسیده شد تا نظرش را درباره گلهایش بگوید این طور گفت:

"به خاطر کنترلی که روی توپ داشتم به خودم می بالم. همه آن ها گلهای با شکوهی بودند زیرا با یک تک ضرب وارد دروازه شدند. البته تمام آن کنترل ها به این خاطر که به گل انجامیدند مورد توجه قرار می گیرند، اما اگر کنترلی هم در کار نمی بود، توپ از دست می رفت و گلی هم به ثمر نمی رسید."

وی در جواب این پرسش که چه چیزی را در فوتبال بیش از همه می پسندد گفت:

"یک پاس زیبا از عمق. یا یک کنترل محشر. یک تک ضرب سریع. واقعاً عاشق این ها هستم. مسئله اصلی برای من نحوه فوتبال بازی کردن است. از تماشای بازی بارسلونا، تیم ملی آلمان و بایرن مونیخ لذت می برم. این نوع فوتبال واقعاً با مزاج من سازگار است. این بازیکنان من را وادار می کنند از روی صندلی بلند شوم و با دهان باز بگویم عجب صحنه ای."

"به عنوان یک بازیکن جوان، گلزنی برایم فوق العاده بود. اما این هیچگاه هدف من نبوده است. البته این وظیفه ی تو به عنوان یک مهاجم است. همه انتظار دارند تا گل بزنی و من هم توانایی این کار را داشتم. اگر به کل دوران فوتبالی من نگاه اندازید سعی کرده ام از خیلی جنبه های دیگر مانند کنترل توپ، پاس ها و خلق موقعیت ها لذت ببرم و لذتی که از این ها می بردم کم از گلزنی نبود."

شاید حرف های فوق در نگاه اول یک سلیقه به نظر آید اما در آن ها نکته ای نهفته است. به ثمر رساندن گل هدف فوتبال است. همه چیز هم در خدمت این هدف است. اما زیبایی، زیبایی واقعی در این نهفته است که یک گل چگونه ساخته و پرداخته می شود.

گلها نقطه اوج هستند که البته فی نفسه خود دارای ارزش می باشند، اما کاری که صرف ساختن و طراحی آن گل شده محلی است که نبوغی در آن نهفته است.

به همین خاطر است که چیزی بسیار ویژه در کار شماره های 10 در سرتاسر جهان یافت می شود. شماره 10 بازیکنی نیست که بیشترین گل ها را می زند – به استثنای برخی موارد چشمگیر مانند لیونل مسی – یا بازیکنی که وظیفه اتمام حرکت های تیمی را به عهده داشته باشد. خیر، شماره 10 یک خالق است، یک هندرمند، یک رساننده.

وظیفه ی اوست که فضاهای خالی را پیدا کند، پاس ها را دریابد و بازی را تغییر دهد. مهاجمان شماره 9 به سنگدلی، توازن و جنبندگی نیاز دارند، اما شماره های 10 را کلی به استعدادهای دیگری باید. آن ها به قوه ی تخیل و دید و جسارت نیاز دارند. آن ها باید دیوارهای تو در توی دفاعی را فروریزند. باید تمام امکانات را ببینند. آن ها دشوارترین وظیفه را دارند و آن کندن ما از صندلی هایمان است.

بنابراین، پاسخی متفاوت باید به پرسش ابتدای مقاله داد. شاید دشوارترین کار در فوتبال چسباندن توپ به دروازه نیست. شاید دشوارترین کار در فوتبال رؤیاپردازی درباره نحوه انجام این کار است.

مترجم: آرش گنجی

منبع: espnfc.com