تولد روز | «گربه‌ی آنتسینگ» 71 ساله شد

یوزف دیتر مایر متولد 28 فوریه 1944 در مـِـتــِن، باواریا پای به جهان گذاشت. وی نام‌آورترین و موفق‌ترین دروازه‌بانی است که تاریخ این رشته در آلمان به خود دیده است. او که سال‌ها محافظ دروازه تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن‌مونیخ بود، در دوره‌ی شانزده‌ ‌ساله‌ی فعالیت ورزشی حرفه‌ای خود، به تمامی افتخارهایی که یک بازیکن فوتبال می‌تواند به آنها دست یابد، رسید.

در هشت سالگی شروع به بازی فوتبال کرد. جالب است بدانید که او نخست در خط حمله بازی می‌کرد و حتی یکبار در نوجوانی آقای گل مسابقات محلی شد. اما گویی سرنوشت او از همان زمان با باواریایی‌ها در هم پیچیده بود چرا که در چهارده سالگی در بازی نهایی مسابقات جوانان، با تیم خود اس.فاو.هار در مقابل تیم جوانان بایرن‌مونیخ قرار گرفت. در آن بازی، سنگر‌بان اصلی تیم‌شان به دلیل آسیب‌دیدگی نتوانست درون دروازه حضور یابد و مربی تیم به ناچار سپ  را درون دروازه جای داد. مایر جوان و بی‌تجربه اگر چه نتوانست از شکست‪ 12 بر صفر تیم خود در مقابل تیم جوانان بایرن جلوگیری کند، اما در آن بازی با پرش‌های شگفت‌انگیز و حرکات دلیرانه‌اش مانع شکست سنگین‌تر تیم‌اش شد. بازیِ مایر به حدی جالب توجه بود که در همان بازی نظر مربی بایرن را به خود جلب کرد و وی به او پیشنهاد پیوستن به این تیم را کرد. یوزف در آن زمان این پیشنهاد را رد کرد و در تیم خود ماند تا همچنان در خط حمله بازی کند. اما هر چه بیشتر می‌گذشت، مربی تیم‌اش از او بیشتر به‌عنوان دروازه‌بان استفاده می‌کرد و سرانجام در سال 1959 به مونیخ پیوست.​

دیتر در سال 1964 ‪ جزوی از مثلث اسطوره‌ای «مایر/ بکن‌باوئر/ مولر» شد. با همین بازیکنان بود که باشگاه بایرن‌مونیخ به دسته‌ی اول صعود کرد. پس از آن این باشگاه سیر صعودی بی‌وقفه خود را در سطح کشور و بعدها در سطح اروپا آغاز کرد. وی در سال‌های 1965 تا1980  عضو ثابت تیمش بود و هرگز بایرن را ترک نکرد. وی در 15 سال حضور در بایرن مونیخ 536 دیدار انجام داد و به تمامی افتخارات ممکنه در عرصه‌ی باشگاهی دست یافت.

سپ مایر در سال 1966 به تیم ملی فوتبال آلمان دعوت شد و نخستین بازی خود را در همان سال در دوبلین مقابل ایرلند انجام داد. در آن بازی آلمان با نتیجه چهار بر صفر حریف خود را درهم کوبید. مایر در همان سال، در مسابقات جام‌جهانی فوتبال در لندن، همراه تیم ملی فوتبال آلمان بود. هرچند که این همراهی تنها به عنوان دروازه‌بان ذخیره بود. ژرمن‌ها در رقابت‌های آن دوره، در بازی نهایی در ورزشگاه ویمبلی و در نتیجه‌ی یک گل جنجالی، مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان شکست خورده و به مقام دوم رسیدند. پس از آن دوره از مسابقات، عصر طلایی سپ مایر آغاز شد. او تدریجاً با جاگیری‌های تیزبینانه، واکنش‌های سریع، شیرجه‌های شگفت‌انگیز، پرش‌های تماشایی و حرکات ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی، به دروازه‌‌بان شماره یک و بی‌چون‌وچرای آلمان تبدیل شد. دیگر همگان با اشاره به دهستان زادگاه او، از گربه‌ی آنتسینگ سخن می‌گفتند.

مایر در بازی‌های جام جهانی مکزیک در سال 1970 سنگربان شماره یک آلمان بود. آلمان‌ها در آن دوره از مسابقات در دیدار یک چهارم نهایی در مقابل انگلستان با نتیجه سه بر دو پیروز شد، اما در بازی نیمه‌نهایی در مقابل تیم ملی فوتبال ایتالیا با نتیجه چهار بر سه شکست خورد و در پایان پس از برزیل و ایتالیا به مقام سوم بسنده کرد. اگر چه این برای مایر افتخار کوچکی نبود، اما دریافت شش گل در آن دو بازی تاریخی، بسیاری از کارشناسان فوتبال را به این نتیجه رساند که اگر چه تیم ملی آلمان دارای یک دروازه‌بان خوب است، اما او هنوز در حد و اندازه‌های جهانی نیست.

هلموت شون مربی تیم ملی فوتبال آلمان، بی‌توجه به منتقدان، همچنان به سپ مایر اعتماد کرد و او نیز در سال‌های بعد شایستگی کامل خود را نشان داد و منتقدان را خاموش ساخت. مایر در سال 1972 با تیم ملی فوتبال آلمان در بلژیک به مقام قهرمانی جام ملت‌های اروپا رسید و دو سال بعد در مسابقات جام‌جهانی فوتبال در آلمان قهرمان جهان شد.

فرانس بکن‌باوئر؛ قیصر فوتبال آلمان، مایر را بهترین دروازه‌بان تاریخ فوتبال آلمان می‌داند.

در ستایش او می‌گفتند: هر گلی که وارد دروازه مایر شود، غیرقابل مهار بوده است! از ویژگی‌های مایر، تمرینات غیرعادی او بود. برای نمونه مرغی را در میدان وسیع فوتبال رها می‌ساخت و سپس با شیرجه‌های تماشایی تلاش می‌کرد پرنده را به چنگ آورد!

در انتقاد از قصور بازیکنان خودی صریح بود. حتی زمانی که بکن‌باوئر، بازیکن استثنایی و هم باشگاهی او در دو بازی پی‌درپی، اشتباهاً دو گل وارد دروازه‌ی خودی کرد، مایر از مربی تیم خواست که یکی از مدافعان تیم را مامور کنترل بکن باوئر کند تا او دوباره به تیم خودی گل نزند!

مایر خیال داشت تا 40 سالگی درون دروازه بایستد و به رکورد 100 بازی برای تیم ملی دست یابد. اما در سال 1979 بر ‪ اثر یک حادثه‌ی رانندگی به شدت دچار آسیب‌دیدگی شد و در سن 35 سالگی؛ با 95 بازی ملی به فعالیت خود در میدان‌های ورزشی پایان داد. با این حال وی از فوتبال دل نکند و در سال 1988 به عنوان مربی دروازه‌بانان تیم ملی آلمان شروع به فعالیت کرد. سپ در این مدت مربیگری اولیور کان را برعهده داشت و چیزهای زیادی به این بازیکن نامدار آموخت. سپ از سال 1996 به‌طور همزمان سمتِ مربی دروازه‌بانان تیم بایرن‌مونیخ را نیز عهده‌دار شد و باز هم به کار با کان ادامه داد. اما در سال 2004 و با به‌روی کار آمدن کلینزمن، قرارداد مایر با تیم ملی فسخ شد.

افتخارات زیادی در کارنامه‌ی ورزشی سپ مایر ثبت شده است. وی علاوه بر قهرمانی جهان و اروپا، چهار بار با باواریایی‌ها قهرمان آلمان، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا و یک بار قهرمان باشگاه‌های جهان شد. مایر سه بار به عنوان بهترین بازیکن آلمان انتخاب گردید و افزون بر آن، کارشناسان فوتبال او را به عنوان بهترین درواز‌ه‌بان تاریخ فوتبال آلمان برگزیدند. مایر علاوه بر هنرنمایی‌اش در درون دروازه، با دست‌کش‌های میکی ماوس خود نیز، نامش را بیش از پیش بر سر زبان‌ها انداخت.

نام سپ مایر از طرف فیفا، در رده‌بندی بهترین دروازه‌بانان تاریخ فوتبال جهان، پس از لئویاشین دروازه‌بان افسانه‌ای شوروی سابق، گوردن بنکس گربه‌ی چالاک انگلستان و دینو زوف دیوار استوار تیم ملی فوتبال ایتالیا، در جایگاه چهارم قرار گرفته است.