Chris Bascombe | استوریج! یا شرایط جدید را درک کن یا به نیمکت‌نشینی عادت کن

Chris Bascombe|هنگامی که دانیل استوریج مصدوم بود، برندن راجرز باید به تیم خود ساختار جدید می بخشید تا با شرایط بدون حضور یک تمام کننده ی قهار کنار آید.

حالا استوریج برگشته است، و حالا نوبت این مهاجم انگلیسی است که خود را بار دیگر با سیستمی که نیازهایش فراتر از یک تمام کننده قهار است وفق دهد.

لیورپول بهترین و کاملترین عملکرد خود در فصل جاری را در دیدار هفته گذشته برابر منچسترسیتی به نمایش درآورد که در آن توانست رقیب را شکست دهد، اما شگفتی این پیروزی را باید به حساب سیستم 3-4-3 برندن راجرز دانست که در آن به جای این که از استوریج استفاده کند، رحیم استرلینگ را در مرکز خط دفاع به کارگرفت. استوریج در این دیدار از روی نیمکت کار را دنبال می کرد.

راجرز در حال حاضر به استرلینگ اعتماد بیشتری دارد زیرا این بازیکن قابلیت های بیشتری در حفظ توپ و اعمال فشار در زمین حریف از خود نشان می دهد.

این بازیکن جوان توانسته با فیلیپ کوتینیو به یک هماهنگی طبیعی دست یابد. می توانید به سادگی مشاهده کنید که این دو تن وقتی در کنار هم قرار می گیرند چه اندازه به بازی هم کمک می کنند، اما وقتی استرلینگ پشت استوریج قرار می گیرد، هماهنگی اخیرالذکر ابداً به چشم نمی آید.

در واقع در آن زمان هایی که استوریج به خدمت گرفته می شد، راجرز مجبور بود تا سیستم تیمش را طی بازی چند بار تغییر دهد تا بتواند بهترین عملکرد را از مهاجمان خود استخراج کند. با توجه به موفقیت های اخیر با سیستم نوظهور در لیورپول، این تغییرات مکرر در سیستم به نظر رو به اتمام است و نظر به این که استوریج تازه از مصدومیت بازگشته است، می توان ادعا کرد که این بازیکن یا باید خود را به سیستم جدید عادت دهد، یا از نشستن روی نیمکت لذت ببرد.

هرگاه که یک بازیکن مدت زیادی را دور از میادین سپری می کند، فقدان تند و تیزی و سرعت، ناگزیر مانعی در روزهای شروع مجدد او به شمار می آید و استوریج هم از این قاعده مستثنا نیست. پس مسئله را می توان این گونه خلاصه کرد که با استوریج آماده و بازگشته به روزهای اوج چه می توان کرد. از زمان بازگشت از مصدومیت، دوره ای طبیعی برای ریکاوری بازیکن در میادین در نظر گرفته می شود، اما چه کسی بهتر از خود استوریج می داند که با توجه به افول بازی وی در اثر مصدومیت و تغییر سیستم بازی لیورپول، چه دوران دشواری در انتظار او است؟

فصل گذشته او و لوئیس سوارس هر رقیبی را از پای در می آوردند زیرا سیستم مورد علاقه راجرز 2-3-1-4 بود، که اگرچه حساب بیشتری روی حملات از ناحیه میانه میدان باز می شد، فضای بسیار خوبی هم برای دو مهاجم نوک فراهم می کرد.

استوریج و سوارس یک ترکیب باورنکردنی را رقم می زدند. ترکیب جدید تیم لیورپول هنوز به آن ثمردهی گذشته نرسیده است، اما از نقطه نظر دفاعی به نظر محکمتر شده است. رسیدن استوریج به دیدار لیورپول برابر برنلی در اواسط هفته جاری غیرقابل انتظار نیست، اما در این که او باید طعم بازی پشت سر استرلینگ و کوتینیو را هم بچشد تردیدی نیست. اگر استوریج بتواند خود را در این سیستم جا بیاندازد، طبیعتاً فرصت بیشتری برای تکرار نقش استرلینگ در ترکیب سرخ ها را دارد.

اما استوریج علاوه بر مسئله آمادگی جسمانی اش نیاز شدیدی به این دارد تا بر جنبه تاکتیکی بازی خود نیز تمرکز کند تا بتواند در نهایت به تأیید لازم برای رسیدن به بازی های سرنوشت ساز برابر منچستر یونایتد و آرسنال نیز دست یابد.

مترجم: آرش گنجی

منبع: telegraph.co.uk