نویسنده
سپهر خرمیمتافوتبال - سپهر خرمی، گزارشگر فوتبال ایران وبسایت متافوتبال از این پس در ستون ویژهاش به نام «فوتبالفارسی»٬ مسائل روز فوتبال ایران را مورد واکاوی قرار میدهد.
زمانی که کارلوس کیروش برخلاف رویهی دوران چهار سالهی حضورش در ایران تصمیم گرفت تا با میدان دادن به جوانان، مقداری از میانگین سنی بالای تیم ملی را کاهش دهد، پیام صادقیان یکی از بزرگترین جا ماندههای لیست جوانان کیروش لقب گرفت اما هیچکس از عدم دعوت او به تیم ملی ناراحت نشد...
پیام صادقیان که در تاریخ 16 مرداد 1393 در هفته دوم رقابت های لیگ برتر امسال با حرکتی ناشایست نسبت به داور از زمین مسابقه اخراج شد، با محرومیت بلند مدتی که توسط کمیته انضباطی مواجه شد، نتوانسته است از آن پس به روند سابق خود بازگردد و هر بار حاشیه های عجیبی را پیرامون زندگی شخصی و تیم فوتبال پرسپولیس به وجود میآورد.
شاید یکی از حسرتهای امروز پیام صادقیان این است که از قاب تلویزیون درخشش علیرضا جهانبخش و سردار آزمون را میبیند اما خودش باید 90 دقیقه روی نیمکت پرسپولیس جا خوش کند و زمانی هم که وارد زمین میشود بدون حرکت و دوندگی زیاد، تاثیر مثبتی روی کار تیمی نداشته است. کیروش طی این 4 سال ثابت کرده است هیچگاه بازیکنان پرحاشیه را به تیم ملی دعوت نخواهد کرد. چه برسد به بازیکنی که کاملا درگیر شبکههای اجتماعی، کتک زدن داور و قهر کردنهای پیاپی از تیم باشگاهیاش باشد.
پیام صادقیان بازیکن با استعداد فوتبال ایران است که تاکنون موفق به کسب افتخار شخصی یا باشگاهی نشده است. او بازی ملی مهمی هم تاکنون انجام نداده است. دو فصل معمولی در باشگاه پرسپولیس گذرانده و در تعداد قابل توجهی از بازیهای لیگ محروم یا مصدوم بوده اما با این حال «پیام صادقیان» بیشتر از بقیه بازیکنان لیگ ایران دیده میشود. مردم و رسانهها به طور مدام فعالیتهای او را دنبال میکنند و کوچکترین رفتار او زیر ذرهبین قرار میگیرد. دلیل این اتفاق فقط در یک کلمه خلاصه میشود. «حاشیه». سبک زندگی او و جنجالهایش در مستطیل سبز خوراک خوبی برای رسانهها فراهم میکند. همین یک هفته اخیر در اردوی امارات دوباره تنشهایی برای پرسپولیس به وجود آورد. او به تازگی اعلام کرده برای دوری از حاشیهها به هیچ کدام از نشریات مصاحبه نمیکند و طرفدارانش میتوانند از طریق اینستاگرام اخبار رسمی مرتبط با او را دنبال کنند. بار کردن صفحه رسمی اینستاگرام نه تنها نقطه پایان جنجالها نبود بلکه سوژههای متعددی از دل همین صفحه شخصی بیرون آمد.
در تازه ترین حاشیه بوجود آمده توسط پیام صادقیان، او که از دریبل زدنهایش بشدت به وجد امده بود، وقتی با اعتراض سرمربی پرسپولیس نسبت دربیلهایش در بازی تمرینی یک ضرب دو ضرب مواجه شد، ساکش را برداشت و زمین درفشی فر را ترک کرد. اصلا در کجای دنیا وقتی مربی به بازیکن چنین جمله ای می گوید، او لباس می پوشد و می رود؟! تا جایی که اهالی فوتبال می دانند در این شرایط بازیکن باید تمکین کند و خواسته مربی را انجام دهد. اگر قرار بود هرکس فقط «محارت» های خودش را در زمین انجام دهد، فوتبال کارگروهی نمی شد و بیشتر شبیه سیرک می شد؛ اینکه هر کس هر هنر یا مهارتی دارد انجام دهد و یک عده هم بخندند و خوش بگذارنند. این یک بعد داستان و اما می رسیم به بعد دیگر. رسم «ماست مالی کردن» توسط سایت باشگاهها سال هاست که در فوتبال ایران مد شده و این موضوع، تنها به بازیکن سالاری ختم شده. بازیکنان هر چه دوست دارند می گویند و می نویسند و انجام می دهند، در نهایت سایت رسمی باشگاه با تنظیم یک مصاحبه قصد دارد همه چیز را جمع کند. صادقیان در گفت و گو با سایت رسمی باشگاه پرسپولیس مدعی شده است که هیچوقت برخلاف نظر سرمربی صحبت نخواهد کرد و همیشه نسبت به دستورات مربی پیش خواهد رفت. این صحبت های او دقیقا برخلاف آن چیزی است که او در اینستاگرامش علیه حمید درخشان منتشر کرده است.
باید دید آیا حمید درخشان که اتفاقا یکی از گناهکاران حاشیه های صادقیان است میتواند او را تا انتهای فصل کنترل کند یا حاشیهها، پرسپولیس را کنترل خواهند کرد و به جاده خاکی خواهند فرستاد... این بار اما سقوط، همیشگی خواهد بود...
درباره یک انتقال خوب...
متافوتبال - مردانی که تا همین یک فصل پیش سوژه اصلی نقل و انتقالات بودند حالا چنان از قاب چشمان مدیران باشگاها دور افتادهاند که بازگشتشان به روی نیمکت با اما و اگرهای فراوانی روبهرو است.
متافوتبال - فصل نقل و انتقالات است و هزار و یک خبر. هر روز بازیکنان بسیاری به تیمهای مختلف منتقل میشوند اما همچنان چند ستاره هستند که تیم بعدیشان را انتخاب نکردهاند!
متافوتبال - پانزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال هم تا چند روز آینده آغاز میشود و بدون در نظر گرفتن جامهای گذشته باید گفت که لیگ برتر پانزده ساله شده و این فرصت کمی نبود تا فوتبال کشورمان بتواند سری تو سرها بلند کند و حرفی برای گفتن داشته باشد اما با وجود کسب موفقیتهای مقطعی آنطور که باید و شاید، لیگ برتر نتوانسته کمک جدی به فوتبال ملی کند