فرشاد کاس‌نژاد | وساطت وزارت ورزش و بقیه ماجراهای قرارداد کی‌روش/چرخش 180 درجه‌ای، چرا و چگونه؟

از ‌آن ذهنیت‌سازی‌ها که وزارت ورزش و جوانان مخالف ادامه همکاری فدراسیون فوتبال با کارلوس کی‌روش است تا این وساطت وزارت ورزش و جوانان برای ادامه همکاری با کارلوس کی‌روش، فاصله‌ای عمیق وجود دارد. علی کفاشیان اگرچه میانه این بحث‌ها و جدل‌ها بر سر ماندن یا نماندن کی‌روش در چند مصاحبه‌اش گفته بود که وزارت ورزش و جوانان ماه‌هاست که اظهارنظری درباره کی‌روش نداشته اما اطرافیان او و دوستداران کی‌روش می‌کوشیدند تا وزارت ورزش و جوانان را مخالف حضور کی‌روش اعلام کنند تا جدایی احتمالی کی‌روش به نام فدراسیون فوتبال ثبت نشود. کی‌روش اما سرانجام وقتی ماندگار شد که وزارت ورزش و جوانان بدون مداخله، وساطت کرد.

کفاشیان و کی‌روش در چند وقت اخیر پس از هر مذاکره، موضع خصمانه‌تری اتخاذ می‌کردند. آن چهره‌های کی‌روش پس از هر جلسه را به یاد بیاورید، آن تصویرهای عصبانی و خسته از جلسات بی‌حاصل در فدراسیون فوتبال. کار به آنجا رسید که کفاشیان گفت 80 یا 85 درصد کی‌روش رفتنی است. اما پس از چند روز کفاشیان تغییر موضع داد و 80 درصد، به عددی برای شانس ابقای کی‌روش تبدیل شد. این چرخش 180 درجه‌ای وقتی اتفاق افتاد که وزارت ورزش و جوانان نماینده‌اش را به جلسه فرستاد.

وزارت ورزش برای کی‌روش این موضوع را روشن کرده که در برگزاری اردوها و البته زیرساخت‌های مدنظر او، به فدراسیون کمک کند تا برای تیم ملی امکانات بهتر از گذشته فراهم باشد. فدراسیون فوتبال اما انگار پس از این توافق پی امتیازاتی می‌گردد که از مسوولیت‌هایش بکاهد.

فدراسیون این توافق را آنگونه پیش برده که حالا می‌خواهد وزارت ورزش را مسوول مطالبات کی‌روش بداند، در حالی که بدیهی است وزارت ورزش مسوولیتی در قبال قرارداد کی‌روش ندارد. وزارت ورزش اگر مسوولیتی را پذیرفته باشد، کمک به پروژه‌های زیرساخت‌هاست یا کمک‌هایی نظیر آنچه پیش‌تر دیده‌ایم. فدراسیون فوتبال اگر این توقع را ایجاد کند که مثلا وزارت ورزش و جوانان در پرداخت مبلغ قرارداد کی‌روش هم مسوول شود، ساختن توقعات بی‌جایی است که به بهانه وساطت وزارت ورزش نباید ایجاد شود.

ورود وزارت ورزش و جوانان مسیر پرونده فدراسیون – کی‌روش را عوض کرد و برخلاف آن تصور عمومی که ایجاد شده بود، وزارت ورزش بی‌طرفی‌اش را نشان داد و با ورود به موقعش به این پرونده فرصت بهانه‌جویی را گرفت. اما فراموش نکنیم جلسات کفاشیان و کی‌روش چه بی‌نتیجه به پایان می‌رسید، فدراسیون فوتبال سیاستمدارانه شاید می‌خواست با کی‌روش قطع همکاری کند اما مسوولیت این قطع همکاری را از دوش خود بردارد و بر دوش وزارت ورزش بگذارد.

حالا که کارلوس ماندنی شده و فقط بحث‌هایی درباره جزییات باقی مانده، دیگر این فدراسیون فوتبال است که باید سیاق مدیریتش را تغییر دهد. نوع برخورد کی‌روش با فدراسیون و طریق مطرح کردن خواسته‌هایش یا نگاهی که به فوتبال ایران داشته، محصول سیاق مدیریت فدراسیون کفاشیان بوده و شاید کفاشیان به دلیل دشواری‌های مدیریت کارلوس کی‌روش نمی‌خواست همکاری ادامه پیدا کند و کار به احتمال 85 درصدی جدایی کی‌روش رسید.

حالا اما فدراسیون باید این توان مدیریت را داشته باشد که با مدیریت صحیح کی‌روش، از او بهره بیشتری ببرد. بهره بیشتر همان چیزی است که منتقدان کی‌روش می‌خواهند، اینکه کی‌روش اثرات پررنگ‌تری در فوتبال ایران به جا بگذارد.

حالا که کی‌روش ماندنی شده، اینکه او همچنان ذهنیت‌های منفی روزهای مذاکره را حفظ کند، بدترین اتفاق است. روزهای مذاکره، روزهای مذاکره است و روزهای کار، روزهای کار. مذاکرات که تمام شد، بحث‌ها و اختلاف‌نظر‌های حین مذاکره هم تمام می‌شود.