تولد روز | کارلس پویول 37 ساله شد

کارلس پویول بازی خود را در تیم اصلی بارسا به عنوان دفاع راست شروع کرد اما رفته‌رفته به یک دفاع وسط عالی تبدیل شد. او با سطح آمادگی شگفت‌انگیز و نظمش درون زمین شناخته می‌شد. وی یک بازیکن تیمی نمونه نیز به شمار رفته که هیچ‌گاه در هنگام قطع کردن حمله‌ی حریف، کار را بیش از حد انجام نمی‌داد. کارلس اگر شرایط ایجاب می‌کرد، توانایی بازی در پست دفاع چپ را نیز دارا بود. اگرچه او چندان بلند قامت نبود (178 سانتی‌متر)، اما قدرت بدنی‌اش وی را در نبرد‌های هوایی بسیار قدرتمند کرد به‌طوری که در نبرد‌های نفربه‌نفر با مهاجمینی که از او بلند قدتر بودند نیز اکثراً پیروز می‌شد. همین ویژگی باعث می‌شد که پویول علاقه‌ی زیادی به شرکت در حمله‌ها به خصوص روی ضربات آزاد و کرنرها داشته باشد.

کارلس به‌خاطر شخصیت و توانایی‌هایش برای هدایت تیم به‌عنوان کاپیتان و تعصبی که به پیراهن بارسا داشت، الگوی تمام بازیکنان بود. وی روی زمین بی‌نظیر دفاع می‌کرد و توانایی انتقال توپ به پستی دیگر را با قدرت و تعصب خاصی داشت.

کارلس سافوردا پویول متولد 13 آوریل سال 1978 است. پویول در پوبلا دی‌سگوئر شهری در شمال ایالت کاتالونیا چشم به جهان گشود و به نوعی می‌توان گفت وی تماما بارسایی است. پویول فوتبالش را از تیم محلی دهکده‌ی کوچکی به نام لاپوبلا ده‌سگور که در آن متولد شده بود آغاز کرد. استعداد او خیلی زود توجهات را به خود جلب کرد و در سن هفده سالگی جذب آکادمی بارسا یعنی لاماسیا شد.

در فصل 97-1996 بار برای تیم دوم بارسا به میدان رفت و البته گلزنی هم کرد. در دو فصل بعد یعنی 97 تا 99 در 74 بازی برای بارسا 3 بار گلزنی کرد. او در فصل 1999 و در حالی که 8 بازی در خدمت تیم ب بود، پس از ارائه‌ی بازی های قابل قبول مورد توجه لوئیس فان‌خال، مربی هلندی وقت آبی‌واناری‌ها قرار گرفت به تیم اصلی فرا خوانده شد و برای اولین بار در تاریخ 2 اکتبر 1999 مقابل وایادولید و با پیراهن شماره ی 24 به میدان رفت.

در آن برهه از زمان مدافعانی چون فیلیپ آبلاردو، رازیگر و دی‌بوئر از دیگر ارکان خط دفاعی این تیم بودند و پویول جوان به‌عنوان مدافع راست به‌بازی گرفته می‌شد. از همان زمان هم قدرت تدافعی او بر حرکات هجومی‌اش چربش داشت به‌طوری که تا حد زیادی به دفاع نه چندان مطمئن بارسا استحکام بخشید. در همین سال‌ها بود که توانست نخستین مقام جهانی خود را در المپیک با اسپانیا در سیدنی استرالیا کسب کند. بعد از آن تورنمت بود که مربی هلندی اعتماد بیشتری به وی کرد. روند رو به رشد او در سال‌های بعد خیره‌کننده و چشم‌گیر بود. در سال 2002 در ترکیب منتخب یوفا قرار گرفت. در آن سال پویول به‌عنوان دفاع راست برای تیم برگزیده اروپا انتخاب شده بود و این در حالی بود که بارسا در پایان فصل در رتبه‌ی چهارم جای گرفته بود.

وی در تیم ملی در همین سال‌ها حضور داشت. مهمترین بازی او به همراه اسپانیا به جام جهانی 2002 بر می‌گردد که البته در بازی با کره اسپانیا اسیر اشتباهات داوری شد و این تیم نتوانست به مرحله‌ی نیمه نهایی راه یابد. او در یورو 2004 در ترکب ماتادورها قرار داشت ولی نتوانست به موفقیتی دست یابد.

اوج سلطنت پویول در خط دفاع بارسلونا به فصل 05-2004 بر می‌گردد. جایی که او کاپیتان اول بارسلونا شد. آن هم در سنی کمتر از 25 سالگی. اگرچه پویول در فصل قبل از آن هم بعد از انریکه و کوکو سومین کاپیتان محسوب می‌شد. در همان زمان تیم‌های بسیار قدرتمندی خواهان به خدمت گرفتن او بودند که در راس آنها آث میلان ایتالیا قرار داشت و برلوسکونی گفته بود زوج نستا و پویول یک زوج طلایی برای آنها خواهد بود.

ولی زمانی که کارلوس با بیان جمله‌ی «بارسلونا برای من مانند اکسیژن است و بدون این تیم زندگی برایم معنی ندارد» میزان تعصب راسخ خود را به همگان نشان داد و به این ترتیب نه تنها میلان بلکه تیم‌های دیگر از خرید وی کاملاً مایوس شدند.

پویول تا سال 2010 با بارسا قرارداد داشت و سپس این قرارداد را سپس تا سال 2014 تمدید کرد. چیزی که بازیکنان بارسا در مورد کارلس همچنان از آن یاد می‌کنند این است که در شرایط سخت همیشه به تیم روحیه می‌داد.

وی در سال‌های اخیر حضورش در نیوکمپ یکی از ارکان اصلی خط دفاعی تیم‌اش بود تا جایی که خوان لاپورتا به‌عنوان تشکر، حقوق او را دو برابر کرد.

اگر با خود بنگرید می‌بینید که اگر بارسا در آن سال‌ها در خط دفاعی خود پویول را نداشت چه اتفاقی برای این تیم می‌افتاد. برای اثبات این مدعی کافیست یک مثال بیان کنیم. بارسلونا در مقابل ساراگوسا با نتیجه ی 4 بر 2 شکست خورد. تیمی که در 20 بازی پیش از آن فقط 16 بار دروازه‌‌اش باز شده بود، به یکباره در نبود پویول 4 گل دریافت کرد.

جالب است بدانید پویول همواره در بازی‌های رودررو مقابل رئال مادرید بازی درخشانی را به معرض نمایش گذارده و به حق کابوس مهاجمان رئال مادرید در چند سال اخیر حضورش در بارسا مبدل شده بود . از به یاد ماندنی‌ترین بازی‌های کارلس می‌توان به دیدار فصل 2003 در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو اشاره کرد، در بازیی که بارسا در نهایت مغلوب حریف دیرینه‌ی خود شد. در نیمه‌ی اول آن دیدار بارسا زیر آماج حملات رئال، پویول مسیر ضریه‌ی وحشتناک روبرتو کارلوس را که از فاصله‌ی کمتر از 6 متری زده شده بود، دلیرانه و جسورانه با قرار دادن صورتش در مسیر توپ تغییر داد. رائول هم در پایان آن بازی او را بهترین مدافع جهان و با تعصب خواند.

به‌طور قطع بعد از جام جهانی، فتح لیگ قهرمانان اروپا برای هر بازیکنی رویا است. پویول با بالای سر بردن این جام، تالار افتخارات فردی خود را باشکوه‌تر و پایه‌های شخصیت اسطوره‌ای‌اش در کاتالونیا را استحکام بیشتری بخشید.

پویول در سال 2014 کفش‌هایش را برای همیشه آویخت و با لباس کاتالونیا برای همیشه از مستطیل سبز خداحافظی کرد.

بدون تردید نام و یاد کارلس پویول، در صف بزرگانی چون یوهان کرایوف، هریستو استوویکوف، روماریو، ریوالدو، لوئیس انریکه و بسیاری دیگر از ستارگان بلند آوازه بارسلونا، برای همیشه در کتاب تاریخ افتخارات کاتالونیا ثبت شده است و او در دل‌ها همیشه مظهر استواری، تعصب و جنگیدن برای موفقیت تیم‌اش خواهد بود.