حميدرضا عرب | خـط قرمزی برای احترام به بزرگان استقلال وجود ندارد

اینجا باشگاه استقلال است. جایی که احترام به سرمایه‌هایش از سوی لیدرها محلی از اعراب ندارد. به همه فحاشی و هتک حرمت می‌کنند. از راس تا ذیل. هر کسی که مطابق با منافع‌شان پیش نرود با بدترین الفاظ مواجه می‌شود. یک روز علیه نکونام، کاپیتان تیم ملی ایران در حین تمرینات شعار داده می‌شود و چند صباح بعد این آندرانیک تیموریان است که مورد بی‌احترامی لیدرها قرار می‌گیرد.
مثل نقل و نبات از دهان‌شان کلمات زشت و قبیح بیرون می‌آید، آن هم به بدترین شکل. ابایی از فحاشی و بی‌حرمتی و بدگویی به بازیکنان خودی هم ندارند و هر آنچه ناشایست است را نثار دیگر چهره ملی فوتبال ایران می‌کنند. فحاشی به آندو اما پایان این قصه سیاه نیست. چندی بعد استقلال یکی از بازی‌هایش را در ورزشگاه آزادی می‌بازد و دوباره همین افراد که با سازماندهی چنین کلونی‌های ضدارزشی را تشکیل داده‌اند، علیه امیرحسین صادقی و هاشم بیک‌زاده بیراه می‌گویند.
 چرا؟ چون به اصطلاح آنها ملی‌پوشان کم‌کاری کرده‌اند! فاجعه است. بازیکن استقلال در لباس استقلال چرا باید اینگونه از لیدرهای خود ناسزا بشنود؟ ریشه این فحاشی‌ها کجا است و این افراد چگونه سازماندهی می‌شوند؟ دیروز نکونام، تیموریان، صادقی و بیک‌زاده و امروز حسن روشن و بهرام افشارزاده. برای این لیدرها هرگونه عمل ناپسند و پلشتی ممکن است. علیه حسن روشن که بی‌شک یکی از به یادماندنی‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه استقلال است هم موضعگیری می‌کنند. حال سوال این است که بهرام افشارزاده چرا؟ مدیرعامل باشگاه استقلال چرا باید با این هجمه‌های چرک و آلوده روبه‌رو شود و مقابل در باشگاه استقلال، عده‌ای بایستند توی صورت او و همکارانش بنگرند و هر آنچه شایسته نیست را به زبان آورند؟! انگار دیگر هیچ خط قرمزی برای به اصطلاح لیدرهای استقلال وجود ندارد.
 پای منافع شخصی که وسط باشد هر کاری می‌کنند و حتی به بالاترین رکن باشگاه نیز بی‌حرمتی می‌کنند و خبرش هم به همه جا مخابره می‌شود. فردا نوبت کیست؟ لیدرهایی که همه را از لبه تیغ الفاظ زشت خود می‌گذرانند فردا چه کسی را زیر آماج کلمات ناسالم خود له خواهند کرد؟ نفر بعدی کیست؟
***
اوضاع خراب‌تر از آن است که تصورش را می‌کنیم. سیر فحاشی به افراد در باشگاه استقلال به اندازه‌ای سریع طی می‌شود که شاید در همین بازی فردا افراد دیگری در لیست این معترضان بی‌ادب قرار بگیرند. گروهی که نه منافع باشگاه بلکه تنها منافع شخصی برای‌شان ارجحیت دارد و همه را زیر پا له می‌کنند تا خودشان و منافع‌شان در باشگاه باقی بمانند. در استقلال هرکس تصمیم‌گیرنده است - مسلما هیات‌مدیره را می‌گوییم - باید هر چه سریع‌تر مقابل این رفتارها ایستادگی کند. در استقلال هرکس که بر مدیریت آن دستی بر آتش دارد باید فی‌الفور موضوع را در جریان کاری قرار دهد و برای جلوگیری از تکرار این رفتارها چاره‌ای بیندیشد.
امروز پای منافع و آتیه باشگاه استقلال نیز وسط است و آنها که این باشگاه را مدیریت می‌کنند و در چرخه تصمیم‌گیری نقش دارند باید اساس اینگونه رفتارها را در باشگاه برچینند. اصولا چه لزومی دارد که عده‌ای در لوای لیدر در ورزشگاه‌ها یا محل تمرین و مقابل در باشگاه استقلال مدام در رفت و آمد باشند؟ چرا این باشگاه نباید به مانند تمام باشگاه‌های اروپایی با دست مردم و نه اندک افرادی که منافع شخصی‌شان وسط است، اداره شود؟ تا کی استقلال باید چوب این جریان‌ها را بخورد و شاهد چنین برخوردهای نادرستی با اسطوره‌هایش باشد؟
... و دوباره آنچه در حین بازی‌های اروپایی رخ می‌دهد را در ذهن مرور می‌کنیم و تاسف می‌خوریم به حال فوتبال ایران که عنان کار را در بزرگ‌ترین تیم‌هایش به دست افرادی سپرده که هرگز وجاهت حضور در ورزشگاه‌ها را ندارند و با وجود ارتکاب به جرم‌های گوناگون به‌عنوان لیدر یا مسوول تماشاگران شناخته می‌شوند.