سعید زاهدیان | این جنس حرف‌های دایی نیست

علی دایی حرف‌هایی زده که از جنس او نیست؛ جنس او به واسطه تحصیلات در دانشگاه شریف، پوشیدن پیراهن تیم ملی، کاپیتانی آن به مدت 10 سال و بازی در بایرن و هرتا، بایستی متفاوت از دیگران باشد. علی دایی حرف‌هایی زده که بیشتر از این شاخ به آن شاخ پریدن است که بر هیچ منطقی هم استوار نیست. مساله آنقدر واضح و شفاف است که نیازی به توضیح اضافی ندارد؛ ایران ورزشی براساس مسوولیت حرفه‌ای خود در قبال یک خبر، پس از تحقیق و کنکاش به این نتیجه رسید که سایر رسانه‌ها به اشتباه عنوان کرده‌اند که علی دایی و رییس باشگاه استوک‌سیتی با هم عکس یادگاری انداخته‌اند بلکه فردی که با دایی عکس گرفته، یک ایجنت شاغل در شرکت بیسویک بوده، نه رییس باشگاه...

حال علی دایی به جای پاسخ دادن به ابهامات، مصاحبه‌ای با یک روزنامه انجام داده که بیشتر شبیه بیانیه است تا مصاحبه؛ بیانیه از این جهت که سطر سطر آن آمیخته بود با تملق. نمونه‌اش جایی که در آن گفته می‌شود: «چندی پیش یک استاد اقتصاد گفته بود بعد از نفت، زعفران و پسته، علی دایی بیشترین ارزآوری را برای کشور داشته است.» عجبا از این اساتید اقتصاد!

پاسخ دایی را می‌توان با همان جنس حرف‌ها داد، می‌توان جور دیگری هم حرف زد. اگر بنا را به مقابله به مثل بگذاریم باید از گرین کارتی حرف بزنیم که شرط لازم به دست آوردنش تعظیم زیر پرچم ایالات متحده است. می‌توان پرسید که آیا او استثنا بوده و زیر پرچم دشمن بزرگ، قسم یاد نکرده که در جنگ و بحران‌ها، یار و یاور آمریکا باشد؟

علی دایی در ادامه مصاحبه‌اش یکسره می‌کوشد تا از وطن‌پرستی و عشق بی‌پایانش به میهن صحبت کند تا جایی که قاب کردن پیراهن تیم ملی و نشاندن آن بر دیوار اتاقش را به‌عنوان نمونه بیان می‌کند اما سوال اینجاست که فقط اینها نشانه وطن‌پرستی است؟ آیا مراعات همین بیت‌المالی که از آن حرف می‌زند و متعلق به بیش از 70 میلیون ایرانی است، نشانه وطن‌پرستی نمی‌شود؟ علی دایی که بیت‌المال را دستمایه انتقاد از طرف مقابل - ایران ورزشی - قرار می‌دهد، آیا حاضر است در این مورد هم توضیح دهد که با چه متر و معیاری برادر بدون سبقه و پیشینه‌اش در فوتبال، سر از پرسپولیس درمی‌آورد، 200 میلیون قرارداد می‌بندد؟ این پول از جایی جز بیت‌المال پرداخت می‌شود؟ یا در مورد قرارداد میلیاردی‌اش با تیم ملی و پرسپولیس که کار را به شکایت می‌کشاند و بابت کاری که انجام نداده، مطالبه‌ای غیرمعقول و زیاده‌خواهانه دارد چرا نباید بحث کرد؟ این پول‌ها از جایی غیر از بیت‌المال پرداخت می‌شود؟

با دایی می‌توان از هر زاویه‌ای مقابله به مثل کرد؛ از شکست مقابل عربستان در تهران سخن گفت که تا امروز حتی یک بار بابت آن فاجعه در استادیوم آزادی از مردم عذرخواهی نکرده و چه‌بسا طلبکار هم هست در حالی که مقصر آن شکست، علی دایی بود که به خاطر منافع شخصی‌اش با ستاره‌های آن روزها سر ناسازگاری گذاشت و علی کریمی آماده و آندو تیموریان جنگجو را کنار گذاشت و به بازیکنانی فرصت داد که امروز همگی محو شده‌اند، از حسن اشجاری بگیرید تا مجید غلام‌نژاد، غلامرضا رضایی، حسین کاظمی و... ؛ آیا اینها شایستگی پوشیدن پیراهن تیم ملی را داشتند؟ اینها الان کجا هستند؟!

علی دایی بابت کدامیک از این اشتباهاتش عذرخواهی کرده که حالا از دیگران عذرخواهی در قبال اتفاقی را مطالبه می‌کند که هیچ ربطی به آنها نداشته و نتیجه یک تصمیم شخصی بوده که خود شخصی باید پاسخگوی رفتار و عملکردش باشد نه مجموعه و سازمانش.

اما می‌توان نگاه دیگری هم به موضوع داشت. می‌توان با علی دایی از زاویه فوتبال حرف زد و به افتخارات دایی اشاره کرد و البته ادبیات دیگری را از آقای گل جهان مطالبه نمود. علی دایی در مصاحبه‌اش تاریخ را برای ما مرور می‌کند در حالی که نیازی به این توضیحات نیست. ما نه بازی‌های او با پیراهن تیم ملی را فراموش می‌کنیم، نه گل‌ها و شادی‌هایی را که به مردم ایران هدیه کرد از یاد برده‌ایم و نه مصدومیت و بازی با دنده شکسته و طحال پاره را از خاطر خواهیم برد. هرگز هم با او سر بحث نداریم که چرا گرین‌کارت گرفته و این اقدام را پشت کردن به منافع ملی و مردم ایران نمی‌پنداریم. او به دلایل شخصی که به خودش مربوط است، به دلیل بیزینس‌های خارج از فوتبال یا حتی علاقه‌مندی به گردش و سفر می‌خواهد هر زمان که دلش خواست به آن سوی دنیا سفر کند. تردیدی نیست که علی دایی نه فقط در ایران که در سراسر جهان چهره‌ای شناخته شده و شخصیتی ممتاز و مقبول است. بی‌تردید او برجسته‌ترین چهره تاریخ فوتبال ایران محسوب می‌شود که با بیش از 100 گل ملی، به عنوان آقای گل ملی جهان شناخته می‌شود. او با این کاراکتر و کاریزمایی که محصول سال‌ها تلاش و زحمت است، احتیاجی به گرفتن عکس یادگاری با رییس باشگاه استوک ندارد اما چرا این عکس از سوی افراد منتسب به دایی به رسانه ها می رسد؟ اگر اطرافیان دایی با هدف آگراندیسمان کردن این مربی در آستانه فصل نقل و انتقالات و بردن عکس و تیتر او به صفحات روزنامه در پی پدید آوردن موقعیت‌های کاری برای او در ظاهر - و در باطن برای خودشان - باشند، باز هم ما بر این باوریم که دایی آنقدر بزرگ هست که نیاز به چنین تبلیغاتی و چنین عکس‌هایی نداشته باشد و بی‌هیچ عکس و تیتری در نقل و انتقالات مشتری پروپاقرص پیدا کند، چون او علی دایی است. در هر حال بحثی نیست اگر او با پیراهن استوک عکس یادگاری گرفته اما همه حرف ما، درباره اشتباهی بود که در انتشار عکس و متن خبر در رسانه‌ها پیش آمد. رسانه‌ها به اشتباه در عکس مذکور، علی دایی را کنار رییس باشگاه استوک معرفی کردند در حالی که چنین نبود و کسی که در عکس کنار دایی قرار گرفته، یکی از ایجنت‌های شرکت بیسویک است. علی دایی اما در قبال اشتباه در انتشار این خبر هیچ واکنشی نشان نداد و به شفاف‌سازی مساله نپرداخت کما اینکه همچنان هم پیرامون این مساله توضیحی ارائه نمی‌کند و به جای آنکه بگوید  ایجنت مذکور کیست و چه برنامه‌هایی را با شرکت انگلیسی دنبال می‌کند، با فرافکنی و منحرف کردن ذهن ها، به مسائل شخصی یک خبرنگار می‌پردازد که هیچ ربطی به بحث اصلی ( عکس با ایجنت) ندارد.

ختم کلام؛ بحث ما با علی دایی این است که از جنس خودش حرف بزند نه اینکه به جای پاسخ دادن به چند پرسش ساده و بدیهی، آسمان و ریسمان به هم ببافد و موضوعاتی را مطرح کند که در این بحث محلی از اعراب پیدا نمی کند؛ مثل اینکه در یک مباحثه فنی و فوتبالی، وقتی آدم کم می‌آورد، بحث گرین‌کارت را وسط بکشد.

بحث ما با دایی فنی است؛ حتی اگر نقدی داشته‌ایم، پیرامون مسائل فنی فوتبال بوده و اگر او را در شکست مقابل عربستان هم مقصر تلقی می‌کنیم، اشاره به اشکالات فنی و تاکتیکی تیم ملی داریم و از او هم بابت هیچ شکستی - ولو شکست مقابل عربستان که عیدمان را خراب کرد - انتظار عذرخواهی نداریم، چرا که باور ما این است که برد و باخت بخشی از ماهیت فوتبال است. دایی هم بپذیرد که ماجرای استوک‌سیتی و عکس او، موضوعی خاص برای رسانه‌ها محسوب می‌شد که حق دارند درباره آن تحقیق کنند و اگر اشتباهی رخ داده، با شفاف‌سازی به مردم اطلاعات درست بدهند و ایران ورزشی با هدف اطلاع‌رسانی درست و صحیح به مردم، گزارش مذکور را منتشر کرد؛ حال خوشایند دایی باشد یا نه!