تولد روز | پیرلو 36 ساله شد

ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ به این حد ﺩﻗﻴﻖ درون دروازه ﻧﻤﯽﺭﻭﺩ ﮐﻪ پیرلو ﺑﺎ ﺑﻐﻞ ﭘﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽﺯﻧﺪ. ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﺘﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺎﺷﻴﻪ. ﻗﻴﺎﻓﻪ‌ﺍﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻻﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺍﯾﺘﺎﻟﻴﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ‌ی ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻧﺎﻡ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ.

آندره‌آ پیرلو متولد یک خانواده‌ی ثروتمند است و پدر او دارای دو مرکز بزرگ ذوب آهن می‌باشد. از آنجایی که خانواده‌ی پیرلو علاقه‌مند به بازی فوتبال بودند آندره‌آ را در بازی فوتبال پشتیبانی کردند.

ﻓﻮﺗﺒﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﻴﻢ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺷﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1995 ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺳﻤﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ 16 ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺗﻴﻢ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪ. ﺩﺭ ﻓﺼﻞ 97-1996 ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﺣﺪ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ. ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﯾﻨﺘﺮﻣﻴﻼﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1998 ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻴﻢ منتقل شد.

وی به همراه اینتر در فصل 99-1998 مقامی هشتمی سری‌آ را کسب کرد. فصل بعد او به توصیه‌ی مارچلو لیپی (سرمربی جدید اینتر) به طور قرضی به رجینا پیوست و بعد از فصلی خوب او دوباره به اینتر بازگشت. ولی دو هفته پس از بازگشتش، لیپی از اینتر اخراج شد و جانشینش مارکو تاردلی، با اینکه پیرلو را به خوبی میشناخت و مربی او در تیم زیر 21 سال و تیم المپیک ایتالیا بود، اصلاً به او بازی نمی‌داد. در این فصل فقط چهار بار برای اینتر بازی کرد و نیم فصل دوم را در تیم قبلی‌اش، برشا، به صورت قرضی گذراند.

ﭘﺲ ﺍﺯ 10 ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺑﺮﺷﺎ، ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻴﻼﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ‌ﻫﺎﯼ نیز ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ.

در میلان و زیر نظر کارلو آنچلوتی او راه خود را پیدا کرد و به یکی از بهترین بازی‌سازهای دفاعی و یکی از بهترین ضربات آزاد زنِ جهان تبدیل شد. در میلان 2 بار قهرمانی سری‌آ در سال‌های 2004 و 2011 و جزئی جدانشدنی از هافبک‌های تیم میلان بود که قهرمانی در جام قهرمانی اروپا در سال‌های 2003 و 2007 رسیدند. در سال 2005 او دومین بازی‌ساز برتر جام باشگاه‌های اروپا بود که با چهار پاس گل نقشی عمده‌ در رسیدن به فینال آن جام داشت. هر چند با از دست دادن پنالتی‌اش و گرفته شدن شوتش توسط دودک، ستاره‌ی فراموش شده‌ی آن جام لقب گرفت.

آنچلوتی با بازی دادن به پیرلو در مقابل هافبک‌های هجومی مثل روی کاستا و کاکا سبب پیشرفت بازی او شد و او توانست در نقش هافبک همه‌کاره عمل کند. او به همراه دو دوست‌اش کلارنس سیدورف و جنارو گتوسو سه هافبک اصلی میلان برای سال‌ها باشد. ﭘﻴﺮﻟﻮ 10 ﻓﺼﻞ ﻣﻮﻓﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻦ‌ﺳﻴﺮﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﺪ. 401 ﺑﺎﺯﯼ ﻭ 41 ﮔﻞ ﺯﺩﻩ ﻣﺎﺣﺼﻞ ﺗﻼﺵ ﺍﯾﻦ ﻫﺎﻓﺒﮏ ﺧﺴﺘﮕﯽ‌ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﺭﺳﻮﻧﺮﯼها ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﻣﺎﺳﻴﻤﻴﻠﻴﺎﻧﻮ ﺁﻟﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺳﯽﻫﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻗﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.

ﭘﻴﺮﻟﻮ ﺑﺎ ﺍﻣﻀﺎﯼ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻓﺼﻞ 14-2013 ﺑﻪ ﺗﻮﺭﯾﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻫﺎﻓﺒﮏ ﺧﻼﻕ و ﺑﺎﺯیﺴﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﻴﻢ ﺩﺭ ﺳﺮﯼآ ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺳﺎﺳﯽ ایفا کرد.

ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺘﺮﻫﺎﯼ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺳﯽﻫﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﻣﻴﻼﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺳﺘﺎﺭﻩﺍﯼ ﮐﻪ 10 ﺳﺎﻝ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻦ ﺳﻴﺮﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺖ٬ ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﯾﻦ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﻣﺸﮑﯽ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺁﻓﺮﯾﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ سکودتو را به دست می‌آورد. وی اکنون در آستانه‌ی کسب جام لیگ قهرمانان اروپاست تا با دریافتِ آن، کلکسیون افتخاراتش تکمیل‌تر از قبل شود. وی چندی پیش قراردادش با بیانکونری را تا سال 2016 تمدید کرد.

ﭘﻴﺮﻟﻮ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻫﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻓﻴﺎﺕ 500 ﮐﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ 17 ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻻﺭ ﺍﺳﺖ ﺳﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎﺕ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻣﯽ ﻣﺎﻟﯽ ﺍﺻﻠﯽ ﺑﺎﺷﮕﺎﻩ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ «ﺟﻴﭗ» ﺍﺳﺖ٬ ﭘﻮﺳﺘﺮﻫﺎﯼ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﯽ ﺑﺴﻴﺎﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻟﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻴﭗ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺟﻴﭗ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺭﺁﻣﺪﺯﺍﯾﯽ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﯼ ﺑﺪﯾﻬﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﺎﯾﺪ.

ﺗﻴﭗ

ﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭﻫﺎﯼ ﻏﻴﺮﺭﺳﻤﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﺯ ﺗﻴﭗﻫﺎﯼ ﺍﺳﭙﻮﺭﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﻭ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎ ﺗﻴﭗﻫﺎﯼ ﺧﻴﻠﯽ ﺭﺳﻤﯽ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﯾﻦ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻟﻮﺗﻠﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺱﻫﺎﯼ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ٬ ﭘﻴﺮﻟﻮ ﯾﮏ ﺟﻨﺘﻠﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻌﻨﺎ ﺍﺳﺖ.

ﮐﺘﺎﺏ

«ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ٬ ﭘﺲ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﻢ» ﻧﺎﻡ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻟﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺧﻴﺮﺍً ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺧﺎﻁﺮﺍﺗﺶ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺁﻣﺪﻩ: «ﯾﮏ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ, ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ. ﺁﺩﺭﯾﺎﻧﻮ ﮔﺎﻟﻴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺑﺎ ﯾﻮﻭﻧﺘﻮﺱ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎ ﻧﮑﻨﻢ. ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺁﻥ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ. ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺍﺯ ﻣﻴﻼﻥ ﯾﮏ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﻭﻁﺮﻓﻪ ﺑﻮﺩ. ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﻼﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﮑﻨﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.»

افتخارات

پیرلو در رده‌های زیر 15، زیر 18 و زیر 21 برای تیم ملی ایتالیا بازی کرده است و در جام قهرمانی زیر 21 سال اروپا، مقام قهرمانی را برای تیمش به ارمغان آورد. او همچنین جز تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 2002 و دارای مدال برنز المپیک 2004 است. در جام جهانی 2006 پیرلو بهترین پاسور گل شد. وی در ۳ بازی هم به عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته شد.

همراه با میلان او دوبار جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا (2003 و 2007)، دو بار سوپرکاپ باشگاه‌های اروپا (2003 و 2007)، یک بار جام قهرمانی باشگاه‌های جهان(2007)، سه قهرمانی در سری‌آ ایتالیا (2004، 2011 و 2014)، یک سوپرکاپ ایتالیا (2004) و یک جام حذفی ایتالیا (2003) را کسب کرده است.