تولد روز | دیوید بکهام 40 ساله شد

دیوید رابرت ژوزف بکهام در دوم مـِی سال 1975 در لیتونستون لندن چشم به جهان گشود . پدرش دیوید ادوارد (که در پمپ بنزین کار می‌کرد) با مادرش ساندرا پست (که آرایشگر بود) در سال1969  در محله‌ی هوکستون در شرق لندن با هم ازدواج کردند و صاحب سه فرزند شدند؛ لین، دیوید و جوانا. پدر او همیشه آرزو داشت یکی از فرزندانش در رشته‌های ورزشی؛ به ویژه فوتبال، به درجات عالی برسد که این آرزو در مورد دیوید به حقیقت پیوست .

پدربزرگ دیوید طرفدار تیم تاتنهام و پدرش طرفدار آرسنال لندن بود، اما دیوید از همان دوران کودکی طرفدار منچستر بود و همیشه با شال گردن و کلاه منچستر در لندن به مدرسه می‌رفت و به این خاطر دعوا و کتک‌کاری زیادی در مدرسه برپا می‌شد. او بارها بدون اجازه‌ی والدین‌اش، سوار تــِرن شده و به منچستر می‌رفت تا از نزدیک شاهد تمرین‌های شیاطین سرخ باشد . وی عاشق الکس فرگوسن بود؛ چرا که در 13 سالگی به دیوید یک خودنویس هدیه داده بود که هنوز هم آن را دارد. پدرش از آنجا که دوست داشت دیوید فوتبالیست شود و علاقه‌ی شدید پسرش به منچستر را دید، او را به باشگاه نونهالان منچستر فرستاد تا اینکه پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی کند .

فصل 96-1995 اولین حضور بکهام در لیگ برتر بود. دیوید بکهام دوم آوریل 1995 اولین بازی‌اش را در لیگ برتر مقابل لیدز یونایتد تجربه کرد و در واقع ایم فصل آغازی بود بر درخشش این بازیکن در فوتبال انگلیس.

دیوید ابتدا در پست هافبک راست مشغول به بازی شد که سابق بر آن پست آندری کانچلسکیس در منچستر محسوب می‌شد و گل‌های زیبای خود را از همین جا آغاز کرد. مخصوصاً گل به یادماندنی‌اش در مرحله‌ی نیمه نهایی جام حذفی باشگاههای انگلیس در مقابل چلسی و که آن فصل با قهرمانی در 2 جام برای شیاطین سرخ به پایان رسید.

فصل 97-1996 دومین فصل حضور وی در لیگ برتر بود. او مشهورترین گل خود را در این فصل و در مقابل تیم ویمبلدون به ثمر رساند و با ضربه‌ای زیبا از وسط زمین دروازه‌ی ویمبلدون را در سل هارست پارک باز کرد.

وی اولین حضورش در تیم ملی انگلیس را در اول سپتامبر 1996 تجربه کرد و به همراه این تیم به مصاف مولداوی در کیشنف رفت. البته پیش از آن دیدار، بکهام سابقه‌ی بازی در تیم ملی زیر 21 ساله‌های انگلیس را نیز در کارنامه‌ی خود داشت.

دیوید سال 1997 به همراه منچستر به عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس دست یافت. او بدون شک نقشه‌ به‌سزایی در این قهرمانی ایفا کرد و به عنوان بازیکن برتر انگلیس در این سال برگزیده شد. به همین دلیل نیز گلن هادل سرمربی وقت تیم ملی انگلیس بکهام را برای حضور در رقابت‌های جام جهانی 1998 فرانسه دعوت کرد. او در 2 بازی نخست انگلیس نیمکت‌نشین بود. اما در سومین بازی تیم ملی انگلیس مقابل کلمبیا به میدان رفت و گلی زیبا روی یک ضربه‌ی آزاد به ثمر رساند. در همین رقابت‌ها در دیدار انگلیس و آرژانتین، درگیری بکهام با دیگو سیمونه منجر به اخراج این دیوید شد که بی شک این امر نقش زیادی در شکست تیم ملی انگلیس در این بازی حیثیتی داشت. اما بکهام همچنان به پیشرفت ادامه داد و درخشش او در سال 1999 وی را در کنار ریوالدو کاندیدای دریافت عنوان بهترین بازیکن اروپا و جهان کرد.

اما همسر او؛ ویکتوریا آدامز بکهام، خواننده‌ی گروه اسپایس گرلز (Spice Girls) بود. فرزند اول دیوید آنها یعنی بروکلین سال 1999 چشم به جهان گشود و بکهام در این سال طعم پدر شدن را چشید.

سال 2000 آغاز تنش‌های دیوید بکهام و سرآلکس فرگوسن بود تا جایی که او به فکر جدایی از اولترافورد افتاد اما پس از چندی از تصمیم خود صرف نظر کرد. شوتها، ضربات آزاد و پاس‌های دیدنی او حاکی از استعداد سرشار این بازیکن است. این فاکتورهای بکهام همگان را به یاد روزهای جوانی و اوج پل گاسکوئین دیگر بازیکن بزرگ انگلیس می انداخت.

در نوامبر سال 2000 پیتر تیلور سرمربی وقت تیم ملی انگلیس بازوبند کاپیتانی را برای اولین بار در بازی دوستانه‌ی انگلیس مقابل ایتالیا بر بازوی دیوید بکهام بست. پس از بازنشستگی آلن شیرر و تونی آدامز، حالا نوبت به دیوید رسیده بود تا در داخل زمین هدایت سه‌شیر را بر عهده بگیرید.

فصل 03-2002 با تولد دومین پسر دیوید بکهام همراه بود. رومئو در سپتامبر 2002 متولد شد. در این فصل بکهام شش گل برای یوناتید به ثمر رساند و 9 بار با پاس‌های این هافبک ارزشمند منچستر به گل رسید تا این تیم جام قهرمانی را در این فصل نصیب خود کند و آرسنال دیگر مدعی جدی این فصل را پشت سر بگذارد.

همراه با قهرمانی منچستر در این فصل دیوید بکهام نیز جایزه بهترین بازیکن سال انگلیس را از سوی هواداران فوتبال در این کشور به خود اختصاص داد.

بکهام در ادامه فصل 2003- 2002 بازیهای درخشانی از خود در منچستر به نمایش گذاشت اما این فصل آغاز درگیری های جدی او و سرآلکس فرگوسن مربی منچستر بود. بکهام با کوتاه کردن موهایش و تغییر فرم آرایش آن توجه مطبوعات و رسانه های ورزشی را به خراشی که بر روی پیشانی اش در اثر پرتاب کفش توسط فرگوسن درختکن منچستر ایجاد شده بود جلب کرد و شاید همین موضوع بکهام را به جدایی از این تیم را سخ تر از پیش کرد.

کشمش‌های فرگی و دیوید در منچستر همچنان ادامه داشت و سرانجام کاسه‌ی صبر بکهام لبریز شد. بارسلونا اولین باشگاهی بود که رسماً درخواست خود را مبنی بر تمایلش جهت جذب دیوید را تقدیم من‌یوناتید کرد اما در این بین تنها یک تیم بود که توانست گوی سبقت را برای جذب این ستاره‌ی انگلیسی برباید. در ژوئن 2003 بکهام با عقد یک قرار داد چهار ساله به سانتیاگو برنابئو منتقل شد.

جدایی او از منچستر یوناتید خلاء بزرگی در خط میانی این تیم بوجود آورد. سرخپوشان اولترافورد با از دست دادن کاپیتان تیم ملی انگلیس شاید توجه بسیاری از رسانه‌ها و محافل ورزشی را که معطوف به دیوید بود از دست دادند. وی طی سال‌های حضورش در منچستر در 397 بازی که برای این تیم انجام داد 86 گل به ثمر رساند.

شروع به کار بکام در رئال با انتقادات زیادی همراه بود. بسیاری معتقد بودند که او نمی‌تواند در تیم رئال شرایط آرمانی خود را باز یابد و همانند گذشته بازی‌های خوبی از خود ارائه دهد. اما این هافبک ارزشمند پاسخ هواداران را به گونه‌ای دیگر داد و در سه بازی مختلفی که برای رئال به میدان رفت دو بار گلزنی کرد.

در تابستان سال 2004 بکهام بازی‌های بسیار ضعیفی را در رقابت‌هایی یورو 2004 از خود به نمایش گذاشت و با از دست دادن دو پنالتی حساس موجبات حذف تیم ملی انگلستان را از گردونه‌ی این رقابت‌ها فراهم کرد.

دیوید بعد از رئال، برای و ال‌اِی گلکسی نیز به میدان رفت. در روزهای پایانی سال 2012 بکهام به پاریس‌ سن‌ژ‍رمن فرانسه رفت و در همانجا با فوتبال خداحافظی کرد.