مهدیه‌ دریابیگی | حقیقت را از دل 8 دقیقه کثیف بیرون بیاورید

هشت دقیقه کثیف! نه چهار دقیقه، شاید هم دو دقیقه‌ای که دیروز از زبان بعضی از مسوولان مطرح شد. دو، چهار یا هشت فرقی نمی‌کند. دقایق آخر بازی تراکتورسازی و نفت پر بود از درس‌هایی که زیر یک سوال فقط مدفون شد. به راستی چه کسی نخستین نفری بود که اعلام کرد بازی سپاهان 2-2 مساوی تمام شده؟! پاسخ این سوال را نه در برنامه نود توانستند پیدا کنند و نه در هیچ کدام از برنامه‌هایی که در این راستا برگزار شد. به خاطر بیاوریم شبی که شادی مردم تبریز فقط چند دقیقه طول کشید و وقتی مشخص شد سپاهانی‌ها در ورزشگاه فولادشهر جام را بالای سر بردند چه صحنه‌هایی در ورزشگاه یادگار امام تبریز اتفاق افتاد؟ حضور آمبولانس‌ها و نیرو‌های امداد و چهره‌های بهت زده و اشک‌هایی که نه از روی شادی بلکه از روی حیرت و حسرت روی گونه‌ها جاری می‌شد دل هر انسانی را به درد می‌آورد. تبریز آماده شادی بود اما به یکباره در بهت و حسرت فرو رفت. مردمی که در ورزشگاه نشستند و آنقدر متعجب بودند که زانوهایشان توان بلند شدن نداشت! نزدیک پنج روز از آن اتفاق می‌گذرد و هنوز از هم می‌پرسند: «چه کسی این دروغ را پخش کرد.» اما پاسخی دریافت نمی‌شود!
در اینکه یک اتفاق نادر و یک دروغ بزرگ باعث شوک مردم فوتبالدوست تبریز شد، شکی نیست. هیچ کس نمی‌تواند و نباید این حرکت غلط را تایید کند اما اتفاقات تبریز می‌تواند یک تلنگر و درس بزرگی باشد، البته اگر زیر اما و اگر‌های بی‌خودی مدفون نشود. مسوولان تبریزی روی خط برنامه نود می‌آیند و یکی از سوالاتی که جلوی روی آنها گذاشته می‌شود این است: «چرا مسائل امنیتی آنقدر وسیع نبود که تماشاگران به درون زمین بریزند؟» و اما پاسخ مسوولان قابل تامل و تاثر است وقتی می‌گویند: «ما تمام شرایط را برای قهرمانی مهیاکرده بودیم و حدس نمی‌زدیم این اتفاق بیفتد به همین خاطر نیروهای امنیتی کمی در ورزشگاه حاضر بودند.» این نوع پاسخ دادن چه کسی را می‌تواند راضی کند؟ مگر می‌شود در چنین بازی بزرگی مسائل جانبی و احتمال قهرمان نشدن تراکتورسازی پیش‌بینی نشود؟ یعنی حتی مسوولان استان خودشان را آماده باخت احتمالی نکرده بودند و با این ذهنیت مسائل امنیتی نادیده گرفته شد؟ با این اوصاف به هواداری که از شدت شوک قهرمان نشدن سکته می‌کند و یا شیشه‌ها و صندلی‌ها را می‌شکند باید حق داد! مساله بعدی اینکه از ابتدای بازی به این حساسی چطور اسکوربورد ورزشگاه از کار می‌افتد؟ چطور مسائل سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در چنین بازی نادیده گرفته شده و در پایان بازی همه به دنبال یک راه ارتباطی می‌گردند؟
در لابه‌لای اتفاقات افتاده در ورزشگاه و در هیاهویی که به وجود آمده شیشه‌های ماشینی خرد می‌شود و صاحب ماشین التماس می‌کند که در این ماشین داوران مسابقه حضور ندارند! چنین صحنه‌ای بیانگر چیست؟ یعنی اگر گروه داوری در همان ماشین حضور داشتند چه بلایی سر آنها می‌آمد؟ آنقدر ذهن‌ها را آماده قهرمانی کرده‌اند که تماشاگر حتی یک درصد هم به این نکته فکر نمی‌کند که شاید سپاهان قهرمان شود و با این ذهنیت به ورزشگاه می‌آید! وقتی تیم محبوبش پیروز نمی‌شود چنین اتفاقاتی در ورزشگاه می‌افتد. ماجرای چند دقیقه کثیف در روز پایانی لیگ چهاردهم درس‌هایی را داد که اگر به دور از احساسات به آن اندیشیده شود شاهد تکرارش نخواهیم بود. بالا بردن آستانه تحمل، دوراندیشی مسوولان، بکارگیری درست امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری شاید چندین درسی باشد که لابه‌لای یک دروغ گم شده و اگر پیدا شود در لیگ پانزدهم دیگر تکرار نخواهد شد.