سپهر خرمی | وقتی برانكو همه را غافلگير كرد

تیم فوتبال پرسپولیس ایران موفق شد شب گذشته مقابل قدرتمندترین باشگاه عربستانی یعنی الهلال با حساب 1-0 به برتری برسد تا با اندوخته‌ای تقریبا مناسب به ریاض سفر کند.

تغییر تاکتیک ناگاهی برانکو مقابل الهلال

نکته‌ای که از لحاظ فنی برای آنالیز این دیدار حائز اهمیت است، تغییرات تاکتیکی و چینش بازیکنان توسط برانکو برای این دیدار سخت و طاقت فرسا بود. در ابتدا وقتی بازیکنان وارد زمین شدند، ترکیب دقیقا همان مهره‌های مسابقه مقابل استقلال تهران بود اما زمانی که داور سوت مسابقه را به صدا در اورد، مشخص شد که برانکو به جای سیستم 2-4-4 از سیستم 1-3-2-4 برای این مسابقه استفاده کرده است تا تجمع بازیکنان دفاعی برای مهاجمان حریف عربستانی بیش از پیش شود.

برانکو زمانی هم که سرمربی تیم ملی ایران بود، توجه زیادی به خط دفاعی تیمش داشت و یکی از خصوصیات مثبت این سرمربی، کم گل خوردن در بازی‌های رسمی بود اگر مسابقات مقدماتی جام جهانی 2006 را به یاد بیاورید، استحکام خط دفاعی تیم ملی ایران را متوجه خواهید شد.

در دیدار روز گذشته، علیرضا نورمحمدی و مایکل اومانیا به عنوان دو مدافع مرکزی انجام وظیفه کردند و حمیدرضا علی‌عسگر و بابک حاتمی نیز به عنوان دو دفاع چپ و راست در زمین حضور داشتند. محمد نوری و احمد نوراللهی نیز به عنوان دو هافبک دفاعی پرسپولیس توسط برانکو در چیدمان جدید برانکو نقش آفرینی کردند که در این بین، میل محمد نوری به اضافه شدند به هافبک های پرسپولیس برای بازی سازی در نیمه نخست بیش از نوراللهی بود. نقطه عطف دستوارات تاکتیکی ایوانکویچ، تقسیم اختیارات محمد نوری و نوراللهی در طول 90 دقیقه بود. با توجه به اینکه سرمربی پرسپولیس می‌دانست الهلال اصولا در مسابقاتی که به عنوان میهمان وارد زمین می‌شود، دست به یک بازی تدافعی می‌زند، تا 30 دقیقه ابتدایی برانکو به تیم حریف رکب زد و تنها سعی به خلق موقعیت با استفاده از ضد حملات داشت به همین دلیل شاگردان دونیس مجبور شدند بر خلاف میل باطنی به زمین پرسپولیس بیایند و از همین طریق محمد نوری 2 بار موفق به بازیسازی و انتقال توپ سریع به هادی نوروزی شد که البته نتیجه مثبتی نیز نداشت. باتوجه به اینکه جناح چپ الهلال پاشنه آشیل این تیم بود، عالیشاه برای مدت 15دقیقه از دقیقه 25 تا 40 نیمه نخست به جناح راست پرسپولیس ( و جناح چپ حریف ) انتقال داده شد تا در کنار نوروزی از این سمت موقعیت سازی شود اما بی دقتی مهاجمان پرسپولیس و اشتباهات مکرر در پاسکاری، این تاکتیک برانکو را نیز خنثی کرد.

با شروع نیمه دوم و با توجه به جوانی نوراللهی، این بازیکن جلوتر از نوری قرار گرفت و چند باری نیز با نفوذهای سریعش و پاس‌های مناسب، علی پور و طارمی را در موقعیت مناسب در پشت محوطه جریمه صاحب توپ کرد.

و باز هم تغییر تاکتیک این بار 2-5-3

علی‌پور که نشان داده بود همچنان در باد گلزنی به استقلال سیر می‌کند در دقیقه 72 از زمین مسابقه خارج شد و رضا خالقی‌فر به میدان آمد. با این تعویض جناح راست پرسپولیس تقویت شد و مهدی طارمی نیز که از ابتدای مسابقه به عنوان مهاجم نوک انجام وظیفه می‌کرد، به جای اصلی خود بازگشت. اما اوج هنرنمایی برانکو تعویض اومانیای مصدوم به جای میلاد کمندانی بود. با ورود کمندانی به زمین، پرسپولیس به سیستم 2-5-3 شیفت پیدا کرد و کمندانی به عنوان هافبک تهاجمی، پشت دو مهاجم پرسپولیس وظیفه توپ رسانی را بر عهده داشت که به ثمر رسیدن گل پرسپولیس نیز با سماجت کمندانی محقق شد. کمندانی جوان برای اولین بار در طول فصل فرصت پیدا کرد تا 15 دقیقه برای تیمش به میدان برود و تاثیر بسزایی در به ثمر رسیدن گل برتری تیمش ایفا کرد. باید دید در دیدار برگشت و با توجه به بازگشت محسن بنگر به ترکیب اصلی، نقطه ضعف شاگردان برانکو که جناح چپ خط دفاعی است چطور برطرف خواهد شد.