مهدیه‌ دریابیگی | وقتی برای داوران مالزیایی هورا کشیدیم!

مدت‌ها بود که ورزشگاه آزادی 100 هزار جمعیت را به خود ندیده بود! حتی در دربی هم این تعداد تماشاگر در ورزشگاه حاضر نمی‌شدند اما یک اتفاق که شاید ریشه در خیلی از مسائل داشت و حتی به یک بغض شبیه بود روز بازی پرسپولیس و النصر 100 هزار تماشاگر را به ورزشگاه کشاند. آنجا بود که رنگ‌ها معنی خود را از دست داد و همه یکپارچه شدند تا نماینده عربستان را به زانو در آورند که همینطور هم شد.
خیلی‌ها شادی گل طارمی را سیاسی می‌دانستند و حضور تماشاگران را به اتفاق جده هم ربط می‌دادند اما هر دلیلی که داشت یک بار دیگر سکوهای ورزشگاه آزادی را پرکرد و غرور ملی ایرانیان را نشان داد. بازی النصر باب تازه‌ای شد برای بازی‌های بعدی، شاید هم به یک عادت قشنگ تبدیل شد تا دوباره همان 100 هزار تماشاگر برای دیگر نماینده عربستانی هم به ورزشگاه بیایند. باز هم روز سه‌شنبه سکوهای ورزشگاه دل حریف پرسپولیس را لرزاند. این بار هم حریف عربستانی پرسپولیس دست خالی این ورزشگاه را ترک کرد و یک افتخار دیگر برای نماینده ایران ثبت شد.
شادی کردیم و خوشحالیم از اینکه نماینده ایران در آسیا موفق است اما یک امای بزرگ می‌تواند ما را به فکر فرو ببرد. گروه داوری در این بازی خیلی ضعیف ظاهر شد. ناهماهنگی داوران مالزیایی کاملا مشخص بود و این ناهماهنگی یکی از بزرگترین اشتباهات را در این دیدار رقم زد. گل سالم الهلال با اشتباه محرز کمک داور به نشانه آفساید مردود اعلام شد و در چند صحنه از جمله خطای شدید سوشا روی مهاجم حریف اشتباهات داوری کمک بزرگی به پیروزی نماینده ایران در بازی با الهلال کرد. با توجه به اتفاقاتی که در بازی افتاد و البته باعث شادی همه ایرانیان شد اگر گروه داوری همین اشتباه را برعکس در قبال نماینده ایرانی انجام می‌داد چه واکنشی در نهایت به این مساله داشتیم؟ داوران مالزیایی آنقدر بد ظاهر شدند که به قول سعید مظفری‌زاده شاید مثل نیشی مورای ژاپنی خانه‌نشین شوند و AFC دیگر به آنها بازی ندهد اما همین اشتباهات که به طور حتم سهوی بود به نفع نماینده ایران تمام شد و حالا ما از همین مساله سود می‌بریم اما اگر این اتفاق برای الهلال می‌افتاد به یکسری از جریانات ربط می‌دادیم و اشتباه داور را سهوی نمی‌دانستیم.
در بسیاری از بازی‌های داخلی و خارجی نشان داده‌ایم که آستانه تحملمان برای اشتباه داوری کم است. بازی ایران وآرژانتین در جام جهانی و بازی ایران و عراق در بازی‌های جام ملتهای آسیا نمونه بارز همین کم تحملی بود. پیام‌هایی که برای داوران این بازی‌ها فرستاده شد و اینکه کنفدراسیون آسیا به خاطر اتفاقات بازی ایران و عراق مجبور شد که ابلاغ بنجامین را برای بازی فولاد کنسل کند.
همه دوست داریم نماینده کشورمان در بازی‌های آسیایی موفق باشد و شاید با همین ذهنیت احساسات بر منطق غلبه می‌کند و تحمل کوچکترین اشتباهی را نداریم ولی حقیقت این است که ما هم روزی از همین اشتباهات بهره برده و پیروز می‌شویم. اگر پرسپولیس و یا نفت در بازی‌های آسیایی موفق شوند پرچم ایران است که به نشانه افتخار بالا می‌رود و این مختص یک باشگاه نیست اما چه در بازی‌های ملی و چه در بازی‌های آسیایی باید یاد بگیریم که اشتباه داوری هم بخشی از بازی است. شاید این بزرگترین درسی بود که روز سه‌شنبه در ورزشگاه آزادی گرفتیم.